[Filmoteca] a A Ciambra · cinema clásico italiano. Tentei encontrar en cada persoa a súa mellor...
1
[Filmoteca] Sesión do 19 de novembro de 2018 a A Ciambra A Ciambra. Italia, 2017. Cor, 113 min. Drama social | Dirección e guión: Jonas Carpignano | Fotografía: Tim Curtin | Música: Dan Romer | Elenco: Pio Amato (Pio), Koudous Seihon (Ayiva), Damiano Amato (Cosimo), Iolanda Amato (Iolanda), Patrizia Amato (Patatina), Francesco Pio Amato (Keko) | Produción: DCM Productions, Film I Väst PREMIOS a Festival de Sevilla 2017 Mellor Actor Premios David di Donatello 2017 Mellor Dirección e Montaxe SINOPSE a Na comunidade xitana d'A Ciambra, universo sen lei, a familia é o pri- meiro. Así o ve Pio, de 14 anos, cuxo modelo de conduta é o seu irmán Cosimo. Cando este vai ao cárcere, Pio ve a oportunidade de amosar que xa é un home provendo á familia de perigosas maneiras. Pero ser adulto ten un prezo moi superior ao que imaxina. ENTREVISTA AO DIRECTOR Como se xestou o filme? Tras rodar sobre africanos, quería que o públi- co se fixase nos xitanos? Levo 7 anos vivindo en Gioia Tauro. A idea era non facer un retrato imper- sonal da comunidade xitana. O meu punto de partida sempre é un perso- naxe, e esta vez quería contar a his- toria de Pio, a quen coñecín hai 4 anos. Estaba a facer o casting, e vin a un mozo de menos de 12 anos cu- nha chaqueta de coiro negro e pe- diume un cigarro. A súa actitude sor- prendeume inmediatamente, era tan diferente á dos outros... E coñeceu a toda a comunidade? Todo empezou cun coche que nos roubaron cando estaba a rodar unha curta hai 7 anos. Cando che rouban en Gioia Tauro, vas ver os xitanos; alí fun, e namorei da súa enerxía. Pasei 5 anos indo por A Ciambra mentres pensaba na película que quería facer. Establecín unha rela- ción estreita coa familia Amato, e fun adaptando o guión que xa tiña en mente, enriquecéndoo con ele- mentos da súa vida real. Unha ex- celente amizade xurdiu dun dos mo- mentos máis estresantes da miña vida, nunca se sabe. O seu filme ten unha atmosfera neorrealista que encontra ecos no cinema clásico italiano. Tentei encontrar en cada persoa a súa mellor representación como ac- tores. A idea era sempre usar o má- ximo posible de elementos do seu universo para tentar representar fi- dedignamente as súas experiencias en pantalla, a súa vida n'A Ciambra. Filmámolos na súa casa, usando a súa roupa e os seus coches. Mesmo a música da banda sonora é o que escoitas de verdade cando estás alá. A idea era meter ao público nun lugar que realmente existe. Na rodaxe, cinguiuse a un guión ríxido, ou houbo improvisación? O meu método de traballo é escribir o guión mentres vivo a miña vida; oio certas frases, escríboas e insí- roas no guión. Ao traballar con ac- tores non profesionais, persoas que pertencían ao mundo que estaba a retratar, pode parecer que todo es- tá improvisado, pero había un guión como tal, e cinguímonos a el. Como foi dirixir o equipo técnico? Foi un desafío máis. Tiñan que acostumarse á idea de que aquel non era un set común. A nosa rutina era mostralos acordando de mañá e pasar varias horas gravando peque- nas cousas aquí e alá. Ese enfoque case documental era un tanto ex- cepcional, e algunhas persoas non entendían cando comezaba ou re- mataba a xornada de traballo. Ti- ven que convencelos para adaptarse a este outro ritmo. O filme confirma uns cantos este- reotipos, e dun modo realista... Pero non creo que difamase á co- munidade xitana, á cal amo con to- do o meu corazón e considero a mi- ña familia. O importante é mostrar o lado humano, ver máis aló dos es- tereotipos. Eu tento evitar xogar a ser un benefactor, custe o que cus- te; o desafío que me poño a min mesmo, e que tamén poño ao es- pectador, é mostrar o que son en realidade e querelos a pesar de to- do, facer ver á xente que son per- soas, igual que nós, a pesar de que rouben. O protagonista, Pio Amato, posúe unha química evidente con Kou- dous Seihon, quen participou en todos os seus filmes. Como o con- seguiron, sendo el un neno e un actor non profesional? Koudous e eu somos compañeiros de piso desde hai 7 anos. E Pio fíxose amigo noso desde a primeira vez que estiven n'A Ciambra. Entón, acabou sendo unha evolución moi orgánica. Pasamos moito tempo xuntos, gús- tanos traballar xuntos. A idea de mostrar a evolución da súa amizade foi unha cousa que levou a outra. Foi algo que aconteceu naturalmente, eu só tiven que transcribir o que pa- saba nas nosas vidas. Penso que de aí esa naturalidade. Nunca foi algo que se discutise ou planease inserir no filme. Martin Scorsese é produtor execu- tivo do seu filme. Como foi a ex- periencia de traballar con el? Moi emocionante. Eu era moi fan de Scorsese, e el converteuse nunha es- pecie de guía espiritual. Encantoulle un álbum de fotos que fixen d'A Ciambra, e pediume ler o guión. Pe- ro non tentou cambialo. Logo viu unha versión da montaxe, e deunos algúns consellos sobre os cortes e o son. Fixo que me sentise coma un estudante aprendendo sobre a miña propia longametraxe. El comezou a explicarma, e cando el fala, ti es- coitas. Estaba interesando en falar non só como cineasta, senón tamén como espectador. Comentou o im- pacto emocional que o filme tivo nel e quería axudarnos a levar os puntos emocionais do filme nunha dirección en que fosen máis eficientes. Foi moi importante contar cos seus con- sellos, a súa presenza notouse no resultado final. Mércores 21: Matar a Jesús · Laura Mora Ortega | Luns 26: Demasiado cerca · Kantemir Bagalov
Transcript of [Filmoteca] a A Ciambra · cinema clásico italiano. Tentei encontrar en cada persoa a súa mellor...
![Page 1: [Filmoteca] a A Ciambra · cinema clásico italiano. Tentei encontrar en cada persoa a súa mellor representación como ac-tores. A idea era sempre usar o má-ximo posible de elementos](https://reader033.fdocumenti.com/reader033/viewer/2022060704/6070819d52e24a196064910b/html5/thumbnails/1.jpg)
[Filmoteca]Sesión do 19 de novembro de 2018 a A Ciambra
A Ciambra. Italia, 2017. Cor, 113 min. Drama social | Dirección e guión: Jonas Carpignano | Fotografía: Tim Curtin| Música: Dan Romer | Elenco: Pio Amato (Pio), Koudous Seihon (Ayiva), Damiano Amato (Cosimo), Iolanda Amato(Iolanda), Patrizia Amato (Patatina), Francesco Pio Amato (Keko) | Produción: DCM Productions, Film I Väst
PREMIOSa
Festival de Sevilla 2017Mellor ActorPremios David di Donatello 2017Mellor Dirección e Montaxe
SINOPSEa
Na comunidade xitana d'A Ciambra,universo sen lei, a familia é o pri-meiro. Así o ve Pio, de 14 anos, cuxomodelo de conduta é o seu irmánCosimo. Cando este vai ao cárcere,Pio ve a oportunidade de amosar quexa é un home provendo á familia deperigosas maneiras. Pero ser adultoten un prezo moi superior ao queimaxina.
ENTREVISTA AO DIRECTOR
Como se xestou o filme? Tras rodarsobre africanos, quería que o públi-co se fixase nos xitanos?Levo 7 anos vivindo en Gioia Tauro. Aidea era non facer un retrato imper-sonal da comunidade xitana. O meupunto de partida sempre é un perso-naxe, e esta vez quería contar a his-toria de Pio, a quen coñecín hai 4anos. Estaba a facer o casting, e vina un mozo de menos de 12 anos cu-nha chaqueta de coiro negro e pe-diume un cigarro. A súa actitude sor-prendeume inmediatamente, era tandiferente á dos outros...
E coñeceu a toda a comunidade?Todo empezou cun coche que nosroubaron cando estaba a rodar unhacurta hai 7 anos. Cando che roubanen Gioia Tauro, vas ver os xitanos;alí fun, e namorei da súa enerxía.Pasei 5 anos indo por A Ciambramentres pensaba na película quequería facer. Establecín unha rela-ción estreita coa familia Amato, efun adaptando o guión que xa tiñaen mente, enriquecéndoo con ele-mentos da súa vida real. Unha ex-celente amizade xurdiu dun dos mo-mentos máis estresantes da miñavida, nunca se sabe.
O seu filme ten unha atmosferaneorrealista que encontra ecos nocinema clásico italiano. Tentei encontrar en cada persoa asúa mellor representación como ac-tores. A idea era sempre usar o má-ximo posible de elementos do seuuniverso para tentar representar fi-dedignamente as súas experienciasen pantalla, a súa vida n'A Ciambra.Filmámolos na súa casa, usando asúa roupa e os seus coches. Mesmoa música da banda sonora é o queescoitas de verdade cando estásalá. A idea era meter ao públiconun lugar que realmente existe.
Na rodaxe, cinguiuse a un guiónríxido, ou houbo improvisación?O meu método de traballo é escribiro guión mentres vivo a miña vida;oio certas frases, escríboas e insí-roas no guión. Ao traballar con ac-tores non profesionais, persoas quepertencían ao mundo que estaba aretratar, pode parecer que todo es-tá improvisado, pero había un guióncomo tal, e cinguímonos a el.
Como foi dirixir o equipo técnico?Foi un desafío máis. Tiñan queacostumarse á idea de que aquelnon era un set común. A nosa rutinaera mostralos acordando de mañá epasar varias horas gravando peque-nas cousas aquí e alá. Ese enfoquecase documental era un tanto ex-cepcional, e algunhas persoas nonentendían cando comezaba ou re-mataba a xornada de traballo. Ti-ven que convencelos para adaptarsea este outro ritmo.
O filme confirma uns cantos este-reotipos, e dun modo realista...Pero non creo que difamase á co-munidade xitana, á cal amo con to-do o meu corazón e considero a mi-ña familia. O importante é mostraro lado humano, ver máis aló dos es-tereotipos. Eu tento evitar xogar aser un benefactor, custe o que cus-te; o desafío que me poño a minmesmo, e que tamén poño ao es-
pectador, é mostrar o que son enrealidade e querelos a pesar de to-do, facer ver á xente que son per-soas, igual que nós, a pesar de querouben.
O protagonista, Pio Amato, posúeunha química evidente con Kou-dous Seihon, quen participou entodos os seus filmes. Como o con-seguiron, sendo el un neno e unactor non profesional?Koudous e eu somos compañeiros depiso desde hai 7 anos. E Pio fíxoseamigo noso desde a primeira vez queestiven n'A Ciambra. Entón, acabousendo unha evolución moi orgánica.Pasamos moito tempo xuntos, gús-tanos traballar xuntos. A idea demostrar a evolución da súa amizadefoi unha cousa que levou a outra. Foialgo que aconteceu naturalmente,eu só tiven que transcribir o que pa-saba nas nosas vidas. Penso que deaí esa naturalidade. Nunca foi algoque se discutise ou planease inserirno filme.
Martin Scorsese é produtor execu-tivo do seu filme. Como foi a ex-periencia de traballar con el?Moi emocionante. Eu era moi fan deScorsese, e el converteuse nunha es-pecie de guía espiritual. Encantoulleun álbum de fotos que fixen d'ACiambra, e pediume ler o guión. Pe-ro non tentou cambialo. Logo viuunha versión da montaxe, e deunosalgúns consellos sobre os cortes e oson. Fixo que me sentise coma unestudante aprendendo sobre a miñapropia longametraxe. El comezou aexplicarma, e cando el fala, ti es-coitas. Estaba interesando en falarnon só como cineasta, senón taméncomo espectador. Comentou o im-pacto emocional que o filme tivo nele quería axudarnos a levar os puntosemocionais do filme nunha direcciónen que fosen máis eficientes. Foimoi importante contar cos seus con-sellos, a súa presenza notouse noresultado final.
Mércores 21: Matar a Jesús · Laura Mora Ortega | Luns 26: Demasiado cerca · Kantemir Bagalov
![revistaolorun.files.wordpress.com · sabão (ao 0 que isto significa, estritamente, é que uma má porção [ìpín] que já está alocado para um orí não pode ser retificado com](https://static.fdocumenti.com/doc/165x107/608524ff47c96c1acc6efc70/sabo-ao-0-que-isto-significa-estritamente-que-uma-m-poro-pn.jpg)
