13e

jaar

gang

7 n

ovem

ber 2

007

reda

ctio

neel

ona

fhan

kelij

k m

agaz

ine

van

de H

anze

hoge

scho

ol G

roni

ngen

| e-

mai

l: ha

nzem

ag@

org.

hanz

e.nl

| w

ww

.han

ze.n

l/ni

euw

s | f

oto:

Jan

Luur

sem

a5

Ronald Smink wint Cabaretfestival • Cosmetische chirurgie • Zakenvrouw van het Noorden Alice Wösten • Jong moederschap • Afvallen op Aruba • Lekker landelijk wonen

2 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

Een gekkenhuis zeker, de week na je winst?‘Ik ben benaderd door bijna alle lokale media, Omrop Fryslân, OOG-TV, Dagblad van het Noorden. Bij de Leeuwarder Courant stond ik zelfs heel groot op de voorpagina! Ik heb thuis geen internet, dus als ik op school kom en mijn mail check, zitten er elke dag tientallen mailtjes in van vrienden en kennissen die me feliciteren. Ik krijg ook grappige reacties. Na de finale kwam een brallerig type me felicite-ren. “Je bent echt heel grappig, dat accent heb je helemaal niet nodig”, zei hij. Maar dat Friese accent is helemaal geen act, zo praat ik echt!’

Je hebt twee keer eerder meegedaan en toen strandde je in de voorrondes. Had je ook echt het gevoel dat je ditmaal een betere kans maakte?‘Ja, zeker. Ik doe geen theateropleiding, dus ik moet echt alles zelf ontdekken. Het afgelopen jaar heb ik gespeeld met de Hyena’s (Groning-se stand-up comedy groep) en daar heb ik echt ontzettend veel van geleerd. Je oefent vaker, speelt vaker met hetzelfde materiaal. Vroeger speelde ik heel onregelmatig, soms zelfs een paar maanden niet, en dan ben je er toch een beetje uit, word je weer zenuwachtig.’

Dus het is vooral de speelervaring die je beter heeft ge-maakt?‘Nou, ik heb ook heel veel gehad aan mijn re-gisseuse, Wimie Wilhelm. Na de audities heeft zij me begeleid tijdens de vijf try-outs. Ze heeft me echt enorm veel geleerd over de regels van theater. Ik heb me ook echt open gesteld voor haar kritiek en aanwijzingen, aan mijn hou-ding en presentatie geschaafd, maar ook aan mijn teksten. Ze heeft me bijvoorbeeld gead-viseerd om sommige banale grappen eruit te halen. “Er wordt misschien wel om gelachen”, zei ze, “maar ze lachen je eerder uit dan toe.” ‘Bij de Hyena’s werkt het eigenlijk ook zo. We geven elkaar feedback, kijken heel kritisch naar elkaar, daar heb je enorm veel aan.’

Je kwam ervaren en zelfverzekerd over tijdens je optre-den…‘Dat is wel echt iets wat in het laatste jaar lang-zaam is gekomen. In de finale had ik last van het draadje tussen mijn microfoon en zen-dertje. Dat zat vastgeplakt in mijn nek, maar omdat ik erg beweeglijk ben, ging dat vrijwel meteen al los. Nu ben ik dan gewoon in staat om te zeggen: “Jongens, dit werkt niet, ga maar even iets voor jezelf doen, ik ben zo terug.” ‘Ik heb eens in theater PePijn in Den Haag ge-staan, zaten er acht dronken jongens op de eer-ste rij. Die waren er gewoon op uit om ieder-een die optrad belachelijk te maken. Bij mijn eerste grap begon het al. “Heb je niks leukers, jongen?”, zeiden ze. Dat voelt echt alsof ze je in je ballen schoppen. Uiteindelijk heb ik ge-woon gezegd dat ze moesten opsodemieteren en ben ik weggelopen. Toen ze weg waren, heb ik uiteindelijk toch mijn voorstelling gespeeld. Van dat soort ervaringen word je echt sterker. Je gaat beseffen dat je niet zomaar alles hoeft te pikken en ook gewoon weg kunt lopen.’

Hoe ziet de toekomst er uit voor Ronald Smink?‘In de nabije toekomst ga ik in ieder geval op tournee met de finalisten van het festival. We spelen tot februari tien voorstellingen door heel Nederland. Dat gaat zeker leuk worden, ik heb gehoord dat de kaartverkoop heel goed loopt.’

En daarna?‘Ik ga zeker door met cabaret. Zoals ik nu op het podium sta… dan voel ik gewoon echt dat mijn toekomst in het cabaret ligt. Ik wil nog completer worden, mijn eigen stijl ontwikke-len. Dat is de uitdaging. Het zou mooi zijn als mensen op een gegeven moment zeggen: ‘Kijk, dát is echt Ronald Smink’.

Chris Wind

‘Ik voel nu echt dat mijn toekomst in het cabaret ligt’

Ronald Smink wint Groninger Studenten Cabaret Festival

Vierdejaars Communicatiestudent Ronald Smink

had het al twee keer eerder geprobeerd. Beide

keren strandde hij in de voorrondes. Drie maal

was scheepsrecht. Dit jaar won hij het Groninger

Studenten Cabaret Festival op glorieuze wijze.

Foto

: Jan

Luu

rsem

a

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 3

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks.

Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen

Postadres Postbus 300309700 RM Groningentelefoon: 050 5955588fax: 050 5955590e-mail: hanzemag@org.hanze.nlInternet: via www.hanze.nl.nieuws RedactieChris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 c.f.wind@pl.hanze.nlBoudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 j.b.m.otten@pl.hanze.nlLuuk Steemers - redacteur 050 5955581 lu.a.steemers@pl.hanze.nlRina Tienstra - redacteur 050 5955581 r.h.tienstra-de.knegt@pl.hanze.nlLoes Vader - redacteur 050 5955588 j.l.c.vader@pl.hanze.nl

Fotografi ePepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nlRobert van der MolenloeXproduXies

IllustratiesXiao Feng Chiu & Mathieu van der BijSam PeetersLeo van der ReestBarbara Stok

Basis lay-outArt Studio - Groningen

ProductieRedactie HanzeMag & Grafi sche Industrie De Marne B.V.

Oplage: 6.000

AdvertentiesBureau Nassau 020 6230905, info@bureaunassau.nl

Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588, hanzemag@org.hanze.nl

Colofon

4Cosmetische chirurgie? Extra lange benen zou wel mooi zijn, of Lolo Ferrari-tieten

6Frick Chikeest er op los. Sambal bij?

7Bij de Les over een piepklein besmet vampier-tje. ‘Pas na de eerste bloedmaaltijd, meestal een muis, kunnen ze besmet raken’

8 Interview met Zakenvrouw van het Noorden Alice Wösten. ‘Ik deed het voor Connect’

9Studentendiscussiecafé over schoonheidside-alen. Doet u ook schaamlippen?

12Tienermoeder Wietske: ‘Ik weiger Hendrik een ongelukje te noemen’

13Overgewicht op de Antillen. Eten verbroe-dert.

14Stage op het Chinese platteland. ‘Als kinde-ren in m’n arm bijten, kwijlen, spugen of zelfs plassen tijdens een therapie-uurtje is de maat vol’

15 UITWONEN: lekker landelijk met hovenier Ron

17Seymour Hersh en Kader Abdolah spreken op de Van der Leeuwlezing. ‘Voor de westerling betekent democratie vrede, voor de ooster-ling oorlog’

20, 21, 22, 23, 24Hanze International: China Special

INHOUD

12

7

14

8

4 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

Edith Janssens (53), manager van de CAST‘Ik hoef nog niet één botoxprikje, ik ben veel te bang voor naalden. Ik laat m’n kalk-nagels nog niet eens uittrekken of m’n wenkbrauwen epileren, terwijl ik toch een hardcore ijdeltuit ben. Met smeersels laat ik me wel bedotten, maar geen ribben uit m’n lijf. Ik vind het echt te gek voor woorden om zo aan jezelf te laten sleutelen. Ga naar een psycholoog en leer van jezelf te houden. Ik denk dat het een hype is die vanzelf weer overwaait.’

Matthijs Klein (24), vierdejaars Verpleegkunde‘Ik ken een vrouw die haar borsten heeft laten verkleinen. Dat kwam omdat ze erg werd gehinderd door haar borsten in haar dagelijks functioneren. In zo’n geval vind ik het prima. Maar er zijn natuurlijk grenzen, zoals die schaamlipcorrecties waar je tegenwoordig het een en ander over hoort. Ik ben momenteel best tevreden over hoe ik eruit zie. Maar dat kan best veranderen. Als ik ouder ben, en ik kan me het permit-teren, dan zou ik misschien wél wat laten doen, wallen weghalen, bijvoorbeeld.’

Leslie Mulder (19), eerstejaars Medisch Beeldvormende & Radiotherapeuti-sche Technieken‘Je bent zoals je bent, zo denk ik er nu over. Ik kan best voorstellen dat mensen iets willen veranderen bij zichzelf, maar voor mij hoeft het niet, ook niet als ik ouder ben. Ik heb ook geen vrienden of kennissen die iets bij zichzelf hebben laten doen. Ik kijk soms wel naar programma’s als Extreme Makeover. Maar dan gaat het mij vooral om wat ze doen qua make-up een kleding. Het snijden mogen ze voor mij achterwege laten.’

Tim Gregoire (22, links op de foto) en Arian Sikkens, eerstejaars Sociaal Peda-gogische HulpverleningArian: ‘Als je brandwonden hebt, snap ik het wel. Die kunnen psychische nood ver-oorzaken. Alle medische redenen voor ingrijpen vind ik eigenlijk wel oké.’Tim: ‘Of als mensen er zelf voor betalen. Maar die tv-programma’s mogen ze van mij zo van de buis halen. Die geven mensen een vals beeld.’Arian: ‘En vooral kinderen trekken zich daar te veel van aan. Maar, uh: Tim en ik mogen er best zijn, toch?’Tim: ‘Een kleine oneffenheid heeft zo zijn charme.’

Karlijn Holman (18), eerstejaars Communicatie‘Dat is helemaal niet zo veel geld. Een paar huidlaserbehandelingen tegen de lit-tekentjes van mijn acne zou ik wel graag willen laten doen. Dat kost duizend euro per keer, zag ik op het internet. Extra lange benen zou ook wel mooi zijn, maar dat schijnt ontzettend pijnlijk te zijn. Of misschien van die Lolo Ferrari-tieten? Grapje. Ik ben geen tegenstander van plastische chirurgie. Het kan een verfraaiing van het lichaam zijn, maar te veel botox vind ik nep. Je ziet ze in de buurt van Haarlem veel, van die opgepompte vrouwen. Je moet wel mimiek houden.’

Susan Zielman (29), docent Instituut voor Financieel Economisch Management‘Als ik dat geld kreeg, zou ik me eerder aan mijn overhangende oogleden kunnen laten opereren. Op den duur wordt dat vervelend. Het is een erfelijke kwestie, mijn moeder en mijn oma hadden het ook. Maar mijn verzekering vergoedt zo’n operatie niet meer. De rest van het geld zou ik besteden aan een auto. Of ik zou er lekker van op vakantie gaan. Ik denk niet dat ik liposuctie zou laten doen in dit stadium van mijn leven. Minder eten en meer sporten lijkt me beter.’

Cosmetische chirurgie?Stel, je hebt fl aporen, zadeltassen, overhangende oogleden of hele kleine borsten?

Je krijgt een cheque van tienduizend euro die je mag besteden bij dokter Robert

Schumacher of één van zijn collega’s. Zou je je oren recht laten zetten, het vet uit je billen

laten sucken of je borsten laten vergroten? Of zeg je: aan mijn lijf geen polonaise?

‘Extra lange benen zou

ik eigenlijk best wel

mooi vinden’

‘In de buurt van

Haarlem zie je ze veel,

van die opgepompte

vrouwen’

ROND

VRAA

G

Sport, Communicatie en Marketing krijgen nieuwe lectorenJeanine Deen is lector Internationale Communicatie geworden aan het Insti-tuut voor Communicatie & Media. Deen schreef onder meer het boek Taalriedels, waarmee buitenlanders veelgebruikte cliché-uitdrukkingen kunnen leren (‘Koffie of thee?’ ‘Doe maar koffie.’ ‘Melk?’ ‘Een wolkje.’). Het Instituut voor Sportstudies heeft Koen Lemmink aangetrokken als lector Actieve Leefstijl. Bewegingswe-tenschapper Lemmink is betrokken bij het Groningen Actief Leven Model en de Groninger Fitheidstest voor Ouderen. Gerben Blaauw van het Nederlands In-stituut voor Kennisintensief Onderne-men is bij het Instituut voor Marketing & Management benoemd tot lector Cre-erend Ondernemen.

HBO-Raad zet staatssecretaris aan tot lees- en rekenactieStaatssecretaris Marja van Bijsterveld van Voortgezet en Beroepsonderwijs moet ernst maken met het opkrikken van het taal- en rekenniveau van aan-staande studenten. Dat schrijft de HBO-Raad, de vereniging van hogescholen, na onderzoek naar taal- en rekentoetsen op Pedagogische Academies. Eén op de acht eerstejaars haalt zo’n toets niet. Bijspij-kerprogramma’s helpen aantoonbaar, concludeert de raad, daarom moet de staatssecretaris ze ook invoeren op an-dere opleidingen.

DOP-managers moeten oude SOK-ken opruimenStafbureau Onderwijszaken begint in november met het opruimen van met studenten van de Hanzehogeschool af-gesloten Studieovereenkomsten (SOK-ken). DOP-managers, personeelsleden die zich bezighouden met de Digitale

Onderwijs Planning, moeten nagaan welke in de digitale archieven opgeno-men SOK-ken ten uitvoer zijn gebracht en welke niet. De opruimactie is eenma-lig omdat het vernieuwde DOP-systeem van de Hanzehogeschool niet-goedge-keurde SOK-ken voortaan automatisch verwijdert.

HG licht elektrische apparaten door De komende maanden wordt de elek-trische apparatuur van de Hanzehoge-school doorgelicht. Inspecteur Henk Wedzinga beoordeelt of de apparaten een goedkeuringssticker waard zijn. De inspectie vloeit voort uit de kwaliteits-norm NEN 3140 waaraan de HG sinds 2006 moet voldoen. Peter Vaas, op de HG verantwoordelijk voor de handha-ving van deze NEN-norm, schat het aan-tal te keuren apparaten op zeker tiendui-zend. ‘Van boormachine tot vaatwasser, gewoon alles waar een stekker aan zit.’ Privébezit wordt niet gekeurd. ‘Behalve als Wedzinga of een ander voldoende onder-richt persoon constateert dat het gebruik gevaar oplevert.’ Een voldoende onder-richt persoon, meestal een conciërge, is iemand die is geschoold in het werken met elektra.

Happietaria zoekt pandOp 22 november opent het tijdelijke goede-doelenrestaurant Happietaria haar deuren. Tenminste, als er iets te openen valt. Happietaria zoekt nog een pand waar studenten van vijf Groningse christelijke studentenverenigingen hun kook- en serveerkunsten kunnen tonen. De opbrengst van het restaurant (winst én giften) gaat dit jaar naar goede doelen in Thailand, Darfur en India. Suggestie voor een pand? Mail: pand@happietaria.nl.

Onno Kukler meest attente GroningerOnno Kukler is verkozen tot meest at-tente Groninger. Kukler, die voetbalclub Kids United voor gehandicapte kinderen oprichtte, kreeg op 28 oktober in de Gro-ningse bieb verreweg de meeste stem-men. Imca Marina maakte de uitslag be-kend en Commissaris der Koningin Max van den Berg overhandigde de prijs, een bokaal van gerecycled materiaal van de stichting Weerwaar. De verkiezing was een idee van HG-communicatiestudent Ronald Rooijakkers en de Stichting Flauwe Kult.

Duurzame stagebankStage lopen bij een architectenbureau dat hergebruik als ontwerpstrategie propageert? Onderzoek doen naar duur-zaamheidsverslaggeving van overheden? Een marketingconcept verzinnen voor duurzame mode-accessoires? Op www.duurzamestagebank.nl van de Stichting Duurzaam Onderwijs staan stageplaat-sen bij overheden, maatschappelijke in-stellingen, non-gouvernementele orga-nisaties en commerciële bedrijven.

Leden van de HSV-fractie (Hanze

Studentenbelangen Vereniging)

van de medezeggenschapsraad

verzamelden op 1 en 7 november

handtekeningen tegen het plan van

minister Plasterk om de basisbeurs

af te schaffen en met dit geld de

lerarensalarissen te verhogen.

Voorzitter Tara Kolk: ‘Binnen een uur

hadden we 200 handtekeningen.

Tot nu toe heeft één student

geweigerd te tekenen.’ Je kunt de

petitie nog tekenen op de website:

www.1miljard.nl.

Zeg NEE tegen de afschaffi ng van jouw basisbeurs

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 5

Foto

: loe

Xpro

duXi

es

6 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

Een schalks versje uit de jaren vijftig: als

de Chinezen niet zoveel zouden kezen,

zouden er niet zoveel Chinezen wezen.

Ik snap er geen bamibal van, want de

Chinese bevolkingspolitiek is al tiental-

len jaren superstreng. Een Chinees kop-

pel mag één geslaagde zwangerschap

doormaken, daarna is het einde verhaal.

Als de Chinezen zich vanaf de jaren zestig

aan deze regel hadden gehouden, zou de

bevolking van China nu gehalveerd moe-

ten zijn.

Maar nee, China groeit. Alleen al in

China wonen 1,3 miljard Chinezen in alle

soorten en maten. Hoe kan dat? Ik heb

er vaak over gepiekerd. Zijn er veel bui-

tenechtelijke kinderen in China, onechte

Chinezen? Luidt de regel misschien dat

één huwelijk één kind mag opleveren en

sluiten de Chinezen voor ieder kind een

nieuw huwelijk? Of grossiert de Chinese

mama in meerlingen?

Eén van mijn collega’s, kamergenoot K, is

met een delegatie van onze opleiding in

China geweest. Spekkie naar z’n bekkie.

Lekker belangrijk. De commissie heeft

bestaande samenwerkingsrelaties geëva-

lueerd: het gaat prima, we gaan ermee

door! Daarnaast zocht de commissie nieu-

we samenwerkingspartners: contacten

met university zus en university zo lijken

kansrijk, maar er is veel massagewerk

nodig, daarom moeten we de contacten

warm houden.

Dagenlang leefde ik mee met de Chinees

die speelde dat hij de directeur was van

de universiteit die door K’s delegatie werd

bezocht. (Een echte directeur heeft daar

vanzelfsprekend geen tijd voor, die moet

een mega-universiteit leiden.) De Chi-

nese dubbelganger moet K en de zijnen

langs vergaderlunches, werkbanketten en

rijstwijnrecepties hebben geloodst. Wach-

tend op het moment dat z’n draaiboek

aangaf dat hij de witz van de week kon

maken: ‘Iek spleek beetje Nedellands…

wilt u me nu… sambalbij?’ ‘Hilárisch!’,

schatert K vanaf zijn praatstoel. ‘Weet je

wat ik antwoordde? Hé, Hoe-Lang, mag

ik een teiltje? Er moet even een Chinees

naar buiten.’ Mijn god… K is weer thuis.

Binnenkort moet ie naar Schiphol. Een

paar Chinezen ophalen die een tijdje in

Groningen komen studeren. ‘Dat zijn dus

geen afhaal-Chinezen’, kwettert K, ‘dat

zijn ophaal-Chinezen.’

En toch wil ik het weten. ‘K, ben je er nou

achter gekomen waarom de bevolking van

China zo hard groeit?’ Meewarig staart K

me aan. ‘Frick, heb je wel eens van voor-

behoedmiddelen gehoord?’ Ik frons een

kreuk in m’n voorhoofd. ‘Nee…’, vervolgt

K, ‘nou, de Chinezen ook niet!’

Hajo Frick

Reageren? hajo.frick@gmail.com

Chikezen

Vanaf 11 november, Sint Maarten, kun je dansen en sporten voor de kinderafdeling

van het Sint Maarten Medical Center. ‘Er blijf geen cent aan strijkstok hangen’, zegt

de vrouw achter de benefi etactie, Marijke van der Meer.

‘In mei kreeg ik een mailtje van mijn broer Jan Peter uit St. Maarten. Hij werk-te daar een paar maanden als verpleeg-kundige op de kinderafdeling van het Sint Maarten Medical Center. Ik schrok er een beetje van.’ Derdejaars Commu-nicatie Marijke van der Meer weet nog precies wat haar broer schreef. ‘Hij was geschokt door allerlei misstanden op de afdeling. Ze hebben een enorm gebrek aan apparaten, zoals couveuses. Er zijn zelfs te weinig kinderbedjes. Veel appa-ratuur is zwaar verouderd of afgeschre-ven. Kinderen krijgen daardoor vaak niet de zorg die ze nodig hebben. Ouders kunnen niet bij hun zieke kinderen blij-ven slapen. Veel patiënten kunnen de rekeningen niet betalen. Het ziekenhuis moet het hebben van donateurs. Het is al twee keer bijna failliet geweest. Ik dacht: hoe kan dat? St. Maarten hoort toch bij Nederland?’Het idee voor een benefietactie was snel geboren. ‘Mijn moeder zei: “Waarom or-ganiseren we niet wat?”’ Marijkes moe-der werkt op het Universitair Medisch Centrum Groningen. ‘Daar worden ie-der jaar een voetbal- en volleytoernooi gehouden waarvoor altijd veel animo voor is. M’n moeder zei: “Dat gaan we

ook doen voor teams uit ziekenhuizen en verpleeghuizen.” Het ene ziekenhuis helpt dus het andere. We zijn druk met de voorbereidingen. Het aantal aanmel-dingen loopt uitstekend. De ACLO stelde gratis een zaal ter beschikking.’Marijke zelf treft voorbereidingen voor de benefietacties voor studenten. Er komt een salsa- en een streetdance-workshop. ‘Mijn danspartner is salsale-raar. Hij geeft de cursus gratis. Voordat ik aan salsa deed, heb ik veel gestreet-dancet. Mijn vroegere leraar geeft de streetdance-workshop, ook helemaal gratis en voor niets. Ik heb voor de dan-sevenementen een sporthal geregeld aan de Vestdijklaan.’Onlangs had Marijke contact met de re-dactie van Hart van Nederland. De kans is groot dat het tv-programma van SBS6 aandacht aan haar actie besteedt.Omdat Marijke zelf niet op St. Maarten is geweest, zijn bij alle evenementen ook twee oud-studiegenoten van Jan Peter aanwezig, Nanda Koning en Fenna Kooyman. ‘Zij liepen van september 2006 tot februari 2007 stage in het ziekenhuis op St. Maarten. Zij kunnen vragen be-antwoorden over de situatie in het Me-dical Center.’

‘Mijn vriend, Melle van der Kolk, heeft de flyers en posters ontworpen. Mijn vaders communicatiebureau zorgt voor de verspreiding en neemt de drukkosten voor zijn rekening. Melle doet de op-leiding Communicatie & Media aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden en hij presenteert een programma op OOG Radio. Dat komt voor de promotie ook mooi van pas.’In de week van 11 november gaat het gebeuren. De afsluiting is een groot Ca-ribisch feest op 17 november in Casa de La Trova in de Noorderstationstraat. Ma-rijke heeft nog geen idee over de uitein-delijke opbrengst. ‘Ik hoop in ieder geval enkele couveuses te kunnen aanschaf-fen.’ Ze laat een grote, manshoge fles zien. ‘Deze komt bij alle evenementen te staan. Ik hoop dat ie op het einde van de week vol zit.’ Op 19 november zit Marijke met de op-brengst in het vliegtuig naar St. Maar-ten. ‘Ik wil het geld per se zelf brengen. Het ticket heb ik zelf betaald! Er blijft écht geen cent aan de strijkstok hangen. Ik bewaar alle bonnetjes.’

Luuk Steemers

FRICKMarijke organiseert benefi etacties voor ziekenhuis op St. Maarten

ProgrammaZondag 11 november: salsa workshop, Vestdijklaan.Maandag 12 november: volleybal-toernooi, ACLO.Dinsdag 13 november: street dance workshop, ACLO.Donderdag 15 november: voetbal-toernooi, Vestdijklaan. Zaterdag 17 november: Caribisch feest, Casa de la Trova, Noordersta-tionstraat 38. Deelname aan de workshops kost 5 euro. Entree voor het Caribisch feest is 7,50 euro. Deelnemers aan de dansworkshops krijgen 2,50 euro korting. Aanmelden kan per email: meervdm@hotmail.com.

Dansen voor couveuses en kinderbedjes

Foto

: Luu

k St

eem

ers

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 7

Medische Diagnose

Vier van de zestien studenten steken hun vinger op als Willemijn Gadiot vraagt wie er wel eens een tekenbeet heeft ge-had. Dat verbaast de docent Medische Microbiologie. ‘Wij gaan vaak naar Ame-land. Daar heb ik er elke dag wel een. Te-ken houden van zweetgeur, trek je con-clusie maar! Op een dag ontdekte mijn man een mooie rode ring op m’n bil. Sindsdien doen we elke avond tekencon-trole. Als je ze binnen 24 uur verwijdert, is de kans op besmetting met de ziekte van Lyme minimaal.’Studente Chantal zegt dat er een rode ring op haar scheenbeen zit. ‘De dokter zei dat ik zes dagen moet wachten voor-dat hij gaat behandelen.’ Gadiot is verontwaardigd. ‘Dat klopt niet. Hij hoort antibioticum te geven. Ik ga eens met die huisarts praten!’De docenten van de tweedejaars van de opleiding Medische Diagnose zochten teken tijdens hun zomervakantie. Stu-denten analyseerden of die de verwek-ker van de ziekte van Lyme bevatten, de Lyme-borreliose. In Gieten vonden ze twee teken, eentje bleek besmet te zijn. In Zevenhuizen en Appelscha troffen ze twee onbesmette dieren aan en een bezoek aan Maastricht leverde een be-smet exemplaar op. De klas vergelijkt de resultaten met een kaart waarop de

concentraties besmette teken per regio staan. Gadiot laat zien dat het aantal be-smettingen in Nederland de afgelopen jaren beduidend is toegenomen. Larven van de teek zijn altijd onbesmet. Pas na de eerste bloedmaaltijd, meestal

bij een muis, kunnen ze besmet raken. De beesten zijn dan in het nymphe-sta-dium. ‘Nymphen zijn voor de mens het gevaarlijkst, zo’n tien procent is besmet. Van de volwassen teken is vijftien tot veertig procent besmet. Maar die gaan niet zo vaak op mensen zitten. Die gaan liever op een hert.’Gadiot beschrijft de stadia van Lyme. ‘Eerst is er een rode ring, de erythema mi-grans.’ Ze kijkt naar Chantal. ‘Bij zo’n rode ring behandel je gewoon. Alleen als de ring kleiner is dan vijf centimeter, kijk je het nog even aan. In een later stadium kunnen er griepachtige verschijnselen zijn, zenuwwortelontstekingen, hersen-vliesontsteking en gewrichtsontsteking. Om te weten of het Lyme is, speur je in het bloed naar specifieke antistoffen. Stijgen die , dan is dat het bewijs voor Lyme. De ziekte kan spontaan genezen, maar ook chronisch worden.’

Gadiot laat een foto zien van een vrouw met een scheef gezicht. ‘Neuroborreli-ose’, legt ze uit. ‘Die vrouw lacht, maar ze kan maar één gezichtshelft bewegen. Komt gelukkig niet zo vaak voor. ‘

Veel slachtoffers van de teek hebben vage klachten en stress. Gadiot: ‘Ze blijven denken dat ze Lyme hebben. Terwijl je je na twee maanden negatieve resulta-ten op antistoffenonderzoek, beter kunt richten op andere oorzaken. In Amerika hebben ze een onderzoek gedaan on-der ruim honderd van die mensen. Die moesten een maand aan het infuus lig-gen. Daarna kregen ze nog zes weken een kuur om u tegen te zeggen. Eén groep kreeg antibiotica, de andere een nep-middel. In beide groepen waren er men-sen bij wie de klachten afnamen, maar er was geen significant verschil.’Na de les laat Chantal haar tekenbeet

zien. ‘Het is duidelijk geen eczeem. Dus ik moet afwachten.’ Gadiot bestudeert de rode vlek. ‘Bij nader inzien vind ik dat je huisarts toch gelijk heeft. Hij is dui-delijk kleiner dan vijf centimeter. Even wachten en in de gaten houden.’

Luuk Steemers

BIJ DE LES

In de rubriek Bij de Les krijgt redacteur Luuk Steemers de kriebels. Zestien tweedejaars

Medische Diagnose onderzochten of teken zijn besmet met de bacterie Borrelia. In het

college van Willemijn Gadiot horen ze wat die bacteriën kunnen veroorzaken: de ziekte

van Lyme.

Medische Diagnose

De diagnose bij de ziekte van Lyme is ingewikkeld, doordat veel ver-schijnselen nogal vaag zijn en ook andere oorzaken kunnen hebben. De studenten van de in oktober 2006 gestarte opleiding Medische Diagnose houden zich na hun stu-die bezig met dit soort complexe diagnostiek.

‘Op een dag ontdekte

mijn man een mooie rode

ring op m’n bil. Sindsdien

doen we elke avond

tekencontrole’

Foto

: Rob

ert v

an d

er M

olen

8 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

Veertig kandidaten, één winnaar. HanzeConnect-directeur Alice Wösten is dit jaar de

Zakenvrouw van het Noorden. Bovendien maakt HanzeConnect, het jarenlange zorgenkind

van de HG, dit jaar winst. ‘Dat de medewerkers het naar hun zin hebben, vind ik net zo

belangrijk.’

‘Winst maken is maar één van de doelen’

deed het voor Connect. Iedere kans om onze bekendheid te vergroten, moeten we met beide handen aanpakken.’Op 1 oktober 2006 nam de in het Drentse Erm wonende Wösten (41) het stokje over van Renate Litjens, de interim-directeur die flink had gesneden in het personeels-bestand (vijftig van de 125 medewerkers moesten hun heil elders zoeken). Een ge-

De eerste viool heeft plankenkoorts. Op 22 oktober werd Alice Wösten in Mar-tiniplaza gekozen tot Zakenvrouw van het Noorden. ‘Ik stond te trillen op m’n benen. Vreselijk. Weet je, ik sta liever in het midden dan op de voorgrond.’ Nee, voor de directeur van HanzeConnect hadden ze niet gehoeven, die schijnwer-pers waarin ze zich ineens zag staan. ‘Ik

spreid bedje was het niet. ‘Zo’n operatie doet zeer. Niet alleen bij de vertrekkers, ook de achterblijvers krijgen een tik. Een terneergeslagen club.’ Haar ogen twin-kelen. ‘M’n eerste doel was dus duidelijk. De spirit moest er weer in komen.’HanzeConnect slijt advies, onderzoek en opleidingen aan het bedrijfsleven. Het is het enige onderdeel van de Hanzehoge-school dat winst moet maken. Jarenlang moesten HanzeConnect-directeuren tegen de kerst met een vervelende bood-schap naar het College van Bestuur: weer was het niet gelukt. Dit jaar kan het Col-lege een piekfijne kerstkrans klaarleggen voor de directeur van het voormalige zorgenkind. ‘Het College moet de con-ceptjaarrekening nog officieel vaststel-len. Ik mag het nu dus eigenlijk nog niet zeggen, maar we zijn uit de rode cijfers. Ver boven nul!’2008 belooft een lastig jaar te worden. HanzeConnect deed op 1 oktober af-stand van de masteropleidingen en de gra-duate school. ‘Logisch’, vindt Wösten die beslissing, ‘het ministerie van Onderwijs bekostigt die opleidingen. Ze horen dus bij het reguliere onderwijs, niet bij ons. We staan nu wel weer voor een zware op-dracht. We moeten het hoge rendement die de opleidingen hadden, nu zelf uit de markt halen. Niet misselijk, maar ik zie het wel zitten. We kunnen groeien. Er is nog onontgonnen markt genoeg.’Op de loonlijst van HanzeConnect staan 75 medewerkers. Wösten denkt dat de organisatie binnen een paar jaar kan groeien tot honderd. ‘En dan hebben we nog zo’n 250 docenten en adviseurs die op afroep beschikbaar zijn. Vooral voor werk in het midden- en kleinbedrijf (MKB). Dat heeft een grote behoefte aan adviezen over bedrijfsvoering. Het mooie is dat HG-docenten in die bedrijven aan de slag gaan. Zo ontstaan contacten over een weer.’Het ministerie van Economische Zaken subsidieert de MKB-projecten. Part of the deal is dat HanzeConnect kostprijzen rekent voor haar inbreng. ‘We houden er geen stuiver aan over. Als we markt-

prijzen zouden rekenen, maakten we ze-ker winst, maar daar treur ik niet om. Ik vind het juist leuk dat we dingen doen die maatschappelijk iets toevoegen. Dat geeft me een goed gevoel. Net zoals ik het prettig vind dat de medewerkers het hier naar hun zin hebben. Winst maken is maar één van de doelen.’

Dat klinkt ambitieus. Onderzoek van de damesbladen Opzij en Margriet wees onlangs uit dat veel vrouwen ambitie een vies woord vinden. ‘Het ligt er maar aan hoe je ambitie omschrijft. Ik doe din-gen die ik leuk vind en ik probeer ze zo goed mogelijk te doen. Dat is míjn defi-nitie. Als het je ambitie is om een goede moeder te zijn, moet je dat najagen. Ho-gerop komen om het hogerop komen zegt me geen fluit. Het is alleen nuttig als je daarmee dingen kunt doen waar-van je wat kunt leren. Misschien word ik over een paar jaar wel directeur van een muziekschool.’Zelf op het podium staan zal er niet van komen. Hardrockliefhebber Wösten heeft een conservatoriumdiploma op zak, ze speelt een hele trits instrumenten en ze zingt ook nog eens heel behoorlijk. Toch is optreden er niet bij. ‘In de or-kestbak bij de dorpsmusical, oké. Maar verder treed ik niet graag met muziek op de voorgrond. Het is te persoonlijk.’Als in 2008 bekend wordt wie zich dat jaar Zakenvrouw van het Noorden mag noemen, staat Wösten wel in de schijn-werpers. ‘Dan wil ik die trofee best uit-reiken. Als het niet om mezelf gaat, is dat helemaal geen probleem.’

Boudewijn Otten

De ambities van de Zakenvrouw van het Noorden, Alice Wösten

‘Hogerop komen om

hogerop te komen zegt me

geen fl uit’

Zakenvrouw van het Noorden, Alice Wösten: ‘Je moet het doen voor ons, voor HanzeConnect, zei Annet

Meibos. Zo heeft ze me overgehaald.’

Foto

: Pet

er T

ahl

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 9

Je billen in laten spuiten met het weggezogen vet van je heupen? Voor vrouwen in het

Caribisch gebied is dat een veelgevraagde cosmetische ingreep. Daar is een dikke, hoge

Jennifer Lopez-kont het ultieme schoonheidsideaal. De Nederlandse vrouw is nog niet zo

ver. ‘Daar zijn we veel te calvinistisch voor. Of is het hier te koud?’

Waarom moet alles zo plat zijn?

In de schemerige zaal van de USVA flitst de clip Stupid Girl van Pink op het film-doek voorbij. Een graatmager model steekt in één vloeiende beweging een tandenborstel in haar keel en braakt ge-routineerd in de wastafel. Studenten en deskundigen praten op 24 oktober in het studentendiscussiecafé Dokter help, ik ben lelijk over de dwang van schoonheidsidealen, plastische chirur-gie en de rol van de media. Zijn vrouwen echt zo dom dat zij zich de wet laten voorschrijven door de media, de cosme-tische industrie en de muziek- en mode-goeroes?Journalisten Larissa Pans en Marije Lieuwens vinden van wel. Ze ergeren zich kapot aan het idee dat vrouwelijk-heid enkel en alleen gedefinieerd wordt door schoonheid. In hun manifest Sex moet weer haute culture worden zetten ze zich af tegen het beeld van de ‘gewillige ge-photoshopte stoeipoes die zich op haar achterwerk laat slaan’. Pans: ‘Begrijp me goed, ik heb helemaal niets tegen mooi zijn, ik ga ook naar de kapper, deze haarkleur is niet echt. Maar wij willen vooruitgang voor vrouwen en meisjes. Geen pornoficatie. Waarom moet het al-lemaal zo plat zijn? Waarom moeten we voldoen aan een schoonheidsideaal waar de gemiddelde vrouw normaal nooit aan toe komt?’

‘Zijn wij echt zulke slachtoffers van de media? We worden zo wel neergezet als erg naïeve wezens.’ vraagt iemand in de zaal zich af. ‘Wereldwijd durft maar twee procent van de vrouwen zich mooi te noemen’, weet gespreksleidster Linda Voortman. ‘Tachtig procent van de Bra-ziliaanse vrouwen wil zich wel ergens aan

laten opereren.’ Maar hoera, de nuchtere Groningse meiden vormen een uitzon-dering op de regel. Eén derde van het (vooral jonge en vrouwelijke) publiek in de USVA vindt zichzelf wél mooi. En er zijn maar vier mensen in de zaal die wel iets aan zichzelf zouden willen laten ver-anderen. ‘Maar wat is eigenlijk mooi?’, vraagt Voortman. ‘Als je tevreden met jezelf bent’, antwoordt iemand uit het publiek. ‘Als je gezicht voldoet aan de normen van de Gulden Snede?’, oppert een ander. Je bent aantrekkelijk als je iets bijzonders hebt’, beweert Theo Bouw-man, klinisch psycholoog aan de Rijks-universiteit Groningen. ‘Beauty is in the eye of the beholder’, citeert iemand Margaret Wolfe Hungerford. Berend van der Lei, hoogleraar plasti-sche chirurgie aan het Universitair Me-disch Centrum Groningen werkt in een privékliniek. Hij verwacht dat de Ame-rikaanse cosmetische-chirurgiehype zoals Sunny Bergman laat zien in haar documentaire Beperkt Houdbaar, niet naar Nederland zal overwaaien. ‘Misschien alleen in bepaalde kringen. We zijn er gewoon te calvinistisch voor.’ Toch is het aantal botoxbehandelingen in Neder-land de laatste twee jaar vervierhonderd-voudigd. Fronsen kan echt niet meer op de rand-stedelijke grachten en de Gooise matras.Maar betekent mooi zijn ook gelukkig zijn? ‘Plastische chirurgie is echt geen item voor jonge Groningse meisjes’, zegt Van der Lei. ‘Zeventig procent van mijn werk is het behandelen van verminkin-gen. De rest bestaat uit zuivere schoon-heidsoperaties. De meeste mensen heb-ben maar één aspect waarover ze zich niet tevreden voelen. Eén probleem, die mensen veranderen als dat is opgelost. Mijn patiënten willen helemaal niet vol-doen aan een ideaalbeeld. Ze willen bij het gemiddelde horen. Toonbaar zijn.’Kort geleden kreeg Van der Lei voor het eerst een jong meisje met haar moeder op zijn spreekuur die vroeg: doet u ook schaamlippen? ‘Er mankeerde echt hele-maal niets aan haar vagina. Wat bleek? Ze

was op het idee gekomen door Beperkt houdbaar! Die documentaire deed een hoop stof opwaaien, maar aan de andere kant zorgt ie ook voor instandhouding van de mythe van de ultieme uiterlijke volmaaktheid.’

Rina Tienstra

www.beperkthoudbaar.info

Studentendiscussiecafé over de dwang van schoonheidsidealen

Fronsen kan echt niet

meer op de randstedelijke

grachten en de Gooise

matras

Illus

trat

ie: X

iao

Feng

Chi

u &

Mat

hieu

van

der

Bij

10 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

WWW.MAXXVASTGOED.NL

tel: [050] 3 111 000

Op zoek naar woonruimte?

Wij hebben altijd een groot aanbod. Schrijf je gratis in!

Gelkingestraat 23, Groningen

Studentenhulpverlening Praktijk Hoek Melkweg 050 3186003 12 -13 u.

www.praktijkhoekmelkweg.nl

MELKWEG

HO

EK

JE

Licht

Ben je zelf ook zichtbaar?

Moeite met nee zeggen of in een groep spreken?

ASSERTIVITEITSTRAINING

F A C U L T E I T E C O N O M I E E N B E D R I J F S W E T E N S C H A P P E N

Voorlichting masters EconomieBedrijf Theologie CommunicatiReligie Cultuur Rechten Filosofi Sociale 22 november WetenschCommunicatie Economie en BeTheologie Communicatie ReligiOok info over premasters CultuRechten Filosofi e Sociale Wetenschappen in Tilburg CommunicEconomie en Bedrijf Theologie Communicatie Religie Cultuur FRechten Filosofi e Sociale WetenSociale Wetenschappen Commatie uvt.nl/masterkiezers Rechtstudievoorlichting@uvt.nl Cult

SComTheoloOok infoRechten Fischappen pp in Economie en

pp

CommuniRechtenSociaaties

atiosofi

tenschmie en Be

icatie Religiemasters Cultu

fie Sociale WetenTilburgg CommunicBedrijf Theologie

gg

Religie Cultuur Fj gj

Sociale Weteng

pen Commrs Recht

nl Cult

Ook info over premasters

in Tilburg

uvt.nl/masterkiezers

Samsung U600

€0En ook nog:

• Betalen als je stufi binnen is

• Je abonnement pauzeren als je voor studie/stage naar het buitenland gaat

Ga voor het voordelige Hi Studentenabonnement naar de Hi Winkel, hi.nl/studenten of bel 0800-0346

Kijk op hi.nl/studenten

€ 16 per maand

Bij ons hebben studenten meervoordeel! Nu een 2-jarig Hi € 20

Abonnement voor maar

In Afrika valt altijd wel iets te beleven. En waarom zou Laura in

Oudtshoorn dan niet op een struisvogel springen. Die beesten

staan er voor.

Struisvogeljockey

Het leven in Zuid-Afrika is onvoorspel-baar, op een aangename manier. De openheid van de bevolking zorgt elke dag voor een nieuw verhaal dat je nooit hebt gehoord. Om iedere hoek wacht een nieuw avontuur. Vandaag ben ik in

Oudtshoorn, een relatief kleine plaats in Zuid-Afrika, maar wel wereldberoemd. Vanwege de struisvogels. Zuid-Afrika heeft 44 miljoen inwoners, 290.000 struisvogels en meer dan 1100 struisvo-gelfarms. Op één van de farms krijg ik een rondleiding. Ik kom van alles te weten over deze enorme vogels. Zo zijn struis-vogels bijvoorbeeld bijzonder trouw in

de liefde. Struisvogeleieren zijn zo sterk dat je erop kunt staan. En wist je dat een struisvogel zeventig jaar kan worden? Ik bekijk de broedmachines in één van de grote schuren. De eieren worden warm gehouden en om de paar uur auto-matisch gedraaid. Ik had er nooit zo bij stilgestaan, maar struisvogels zijn echt grappige beesten en zoals bij alle dieren: de jonkies zijn onweerstaanbaar. Ik mag de kleintjes aaien. In een aparte ren kri-oelen ze door elkaar heen. De farmers verdienen hun geld met de verkoop van het vlees. Daarnaast maken ze van de veren de mooiste kleding, hoe-den en zelfs plumeaus. Ze trekken soep van de halzen en met één struisvogelei maken ze een omelet voor 37 mensen! De fijngestampte eierschalen dienen als decoratie voor potten en vazen. Prachtig mozaïekwerk. Dit is nog niet alles wat je met struisvo-gels kunt doen. Juist! Struisvogelracen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar in Zuid-Afrika is struisvogelracen een ware sport. Ik krijg een demonstratie van drie struisvogeljockeys. Als het startschot klinkt, rennen drie struisvogels de racebaan op, opgejut door het luide geroep van hun jockeys. Het hele gebeuren duurt nog nog geen minuut. Het is een vreemd gezicht om drie volwassen mannen zo fanatiek op een vogel te zien rijden.Dan, niet te geloven, dan is het mijn beurt. Eén van de jockeys leert me vluch-tig de fijne kneepjes. De lange hals ge-bruik je voor het sturen en remmen. Wil je langzamer of stoppen, dan trek je de hals naar je toe. Het is net een soort handrem. Wanneer je linksaf wilt, duw je de hals van de vogel gewoon een stuk naar links… en daar ga je. Voor ik het weet zit ik bovenop een struisvogel. Ik moet me goed vasthou-den want mijn struis rent harder dan ik had verwacht. De farmers plagen me en jutten de struisvogel op, zodat hij nog harder gaat lopen. De situatie is zo hi-larisch dat de tranen over mijn wangen lopen en ik er bijna af val van het lachen. Als ik weer veilig met beide benen op de grond sta, krijg ik mijn diploma struis-vogelrijden. Dit was weer een geweldige dag in Afrika, waar altijd iets valt te be-leven!

Laura Hage,

derdejaars Sociaal Pedagogische Hulpverlening

STAG

E

Universitair Medisch Centrum Groningen, af-

deling KNO. Dinsdagmiddag, twee uur. Mijn

linkeroor heeft het een aantal weken gele-

den begeven, en daar moet iets aan gedaan

worden. Ik ben mooi op tijd aangekomen

en neem plaats in de wachtruimte. Ik ben

niet echt een gemiddelde patiënt. Kinderen

jonger dan tien jaar, en bejaarden ouder dan

zeventig voeren de boventoon. Al snel heb

ik door dat er meer mensen voor hun oor-

problemen zijn. Een arts roept een meneer

Peters op, maar meneer Peters is, net als de

rest, zo doof als een kwartel. Na een aantal

stemverheffi ngen reageert de hoogbejaarde.

Meneer Peters loopt met de arts het hokje

in.

Ik zit er inmiddels een half uur. Mensen om

mij heen zitten te zuchten, te steunen, te

kreunen en te chagrijnen. Er zit een zeer

laag tempo in het oproepen van de patiën-

ten. Nog een kwartier gaat voorbij. En nog

één. Na een uur vraag ik, met alle vriende-

lijkheid die ik nog over heb, aan de vrouw

achter de balie hoe lang het gaat duren. Ik

krijg een snauw terug: ‘Ja meneer, dat kan

ik ook niet zeggen, gaat u nou maar gewoon

zitten.’ Lichtelijk aangedaan loop ik terug

naar mijn stoel.

Om mij heen kijkend zie ik mensen lang-

zaam veranderen in terminale patiënten.

Worden zij nog wel op tijd geholpen? Het

duurt langer en langer. Na anderhalf uur

wordt mijn buurman opgeroepen, hij zat er

eerder dan ik. Bijna in staat van ontbinding

schuifelt hij langs me naar de arts. Ik ben

blij dat ik in de bloei van mijn leven ben. Dit

soort situaties kan ik met doorzettingsver-

mogen overwinnen. Een buitenlandse man

loopt voor me langs. Een Rus, vermoed ik.

In gebrekkig Nederlands, Engels en, naar

ik aanneem, Russisch gaat hij tekeer tegen

de computermiep. Ik geef hem groot gelijk.

Mijn maag knort en mijn mond denkt dat hij

in de Sahara is.

Maar dan, na veel pijn en moeite, wordt mijn

hardnekkig wachten beloond. Ik word opge-

roepen. Met een apparaatje kijkt de dokter

in mijn oor. Gespannen wacht ik zijn reactie

af. Met m’n goede oor concentreer ik me op

woorden die moeten komen. Even kijkt hij

me nors aan en zegt: ‘Hier kan ik niets mee,

kom volgende week maar terug, dan kan

een collega van mij er waarschijnlijk meer

aan doen.’

Oké, als wachten m’n hobby zou zijn…

Jan Willem Dijk

Oorpijn

JAN WILLEM

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 11

‘Struisvogels zijn bijzonder trouw in de liefde’

12 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

‘Als ik veertig ben, zitten jullie nog mid-den in de poepluiers’, zegt ze tegen haar vriendinnen. ‘Dan heb ik mijn handen al lang weer vrij. Jong moeder worden heeft voordelen. Ik heb nog heel veel energie en kan de combinatie school en kind goed aan.’ In de herfstvakantie presenteerde de twintigjarige tweede-jaars Sociaal Pedagogische Hulpverle-ning Wietske Cornelisse (20) een project met haar zoontje van één jaar op de arm. ‘Dat moet kunnen in vakantietijd. Ik kon geen oppas voor Hendrik vinden en mijn groepsgenoten vonden het best dat ik hem meenam. Het was beregezellig, hij kroop lekker rond in het lokaal.’ Het was geen bewuste keuze van Wietske om al zo jong aan kinderen te beginnen. ‘Maar toen we hoorden dat we zwanger waren, waren we er direct heel blij mee’, glimlacht ze. ‘We hadden al bijna vijf jaar verkering en wilden graag trouwen, dat is er dus alleen een beetje door ver-sneld. Harm (22) en ik kennen elkaar uit het dorp, we gingen naar dezelfde kerk

en jongerenvereniging. Saai hè?’, gniffelt Wietske.‘Mijn ouders en Harms moeder schrok-ken eerst wel een beetje van het nieuws, maar dat duurde niet lang.’ Niet ieder-een reageerde even positief op Wietskes zwangerschap. ‘We zijn beiden christe-lijk opgevoed. Het is niet de bedoeling dat je dan aan seks voor het huwelijk doet. Maar als mensen boos reageerden zei ik gewoon: “Jíj kunt wel heel boos zijn, maar wíj zijn heel gelukkig.” We staan alleen nu wel bekend als het stel dat moest trouwen en dat vind ik best jam-mer. Maar ik weiger onze Hendrik een ongelukje te noemen, hij was welkom. We hopen dat we nog meer kinderen zullen krijgen.’Hendrik werd op 31 oktober 2006 gebo-ren. ‘Op 7 juli zijn we getrouwd. Mijn zus heeft mijn trouwjurk genaaid en mijn buikje paste er prachtig in’, ver-telt Wietske trots. ‘En dankzij de komst van Hendrik kregen we een mooie een-gezinswoning in Winsum aangeboden.

Zo’n groot huis hadden we anders vast niet gekregen.’Toen de baby werd geboren was Wietske net afgestudeerd als Sociaal-Pedagogisch Werker. ‘Na één jaar thuiszitten met Hendrik, dacht ik: kom op, ik ben pas twintig, ik wil weer gaan studeren. Mijn

moeder past nu twee dagen in de week op. Twee dagen in de week gaat Hendrik naar de crèche en op vrijdag ben ik er. Hoe dat straks moet als ik stage ga lopen, weet ik niet. Harm werkt vijf dagen in de week en gaat twee avonden naar school.’ Wietske vond het in het begin wel moei-

lijk om Hendrik naar de crèche te bren-gen. ‘Ik zag hem daar aan tafel zitten met een pruillip. Dan ging ik met een brok in mijn keel naar school. Want hij huilt eigenlijk alleen maar als hij honger heeft of moe is. Het is gewoon een heel rustig, lief ventje.’ Wietske kan de studie prima bijbenen. ‘‘s Avonds ga ik naar boven om te leren en als Hendrik overdag slaapt, duik ik snel de boeken in. En ik probeer in mijn vrije uren op school te studeren. Als ik dan toevallig een foto van Hendrik zie voorbijkomen op de computer, denk ik nog wel eens: ik ga naar huis.’‘Het moet niet ten koste van alles gaan, de combinatie studeren en kinderen’, tipt Wietske. ‘Je moet duidelijke grenzen stellen tussen school en thuis. Aan gezel-lige activiteiten op school buiten de stu-die doe ik niet mee. Mijn vrije tijd is voor mijn gezin. Je kunt niet alles hebben.’

Rina Tienstra

Moeder van welkom geluk

Wietske ziet de voordelen van jong moederschap

Studentmoeder Wietske: ‘Als Hendrik een pruillip trok in de crèche, ging ik met een brok in de keel naar school’

‘We staan alleen nu wel

bekend als het stel dat

moest trouwen en dat vind

ik best jammer’

Wietske is moeder van een zoontje van een jaar én tweedejaars Sociaal Pedagogische

Hulpverlening. ‘Ik weiger hem een ongelukje te noemen.’

Foto

: Luu

k St

eem

ers

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 13

Een dikke plus voor ArubaDiëtetiekdocente onderzoekt aanpak overgewicht op de Antillen

In 2005 won Joke van der Kruk de Inno-veer, de prijs voor de meest vernieuwende docent van de Hanzehogeschool (HG). Het kunstwerk van Gerard Eikelboom dat de nu 55-jarige docente Voeding & Diëtetiek kreeg, siert haar piano. De vijf-duizend euro die ze ontving, besteedde ze onder meer aan een studiereis naar de Antillen. Maar liefst zeventig procent van de be-woners van deze Caribische eilanden lijdt aan (de gevolgen) van overgewicht. ‘Als iedereen om je heen dik is, valt het je niet op. Integendeel, een slank kind is een uitzondering. Dat ziet men al snel als een scharminkeltje.’ Ieder pondje gaat door het mondje, ook op de Antillen. ‘Ik stond versteld. Patat bij de lunch én bij het diner.’ Maar volgens Van der Kruk is het niet alleen de voeding die het pro-bleem veroorzaakt. ‘Het klimaat zorgt ervoor dat de mensen geen kostgrondjes kunnen onderhouden. Verse groente en fruit zijn dus niet direct voorhanden.’ De hitte zorgt er voor dat mensen weinig bewegen. ‘Maar dat is het niet alleen. De trottoirs zijn nou niet je dat en de fiets-paden zijn allesbehalve veilig.’En Van der Kruk heeft nog een mogelijke oorzaak. ‘Ik ben geen socioloog, dus het is maar een idee, maar ik vermoed dat eten belangrijk is in gebieden waar een mengelmoes van culturen samenwoont. Eten is een sociaal gebeuren, een activi-teit die verbroedert.’Van der Kruk gaf haar ogen de kost en sprak met verschillende instanties. ‘Aruba is verrassend modern. In Neder-land hanteren we nog de Schijf van Vijf. In Aruba gebruikt men een nieuw mo-del waarin bewegen is opgenomen. Op Curaçao denken ze inmiddels ook in die richting.’ Helemaal enthousiast is de HG-docente over de aandacht die de Arubanen geven aan de jeugd. ‘De Aru-baanse Jeugdgezondheidszorg maakt afspraken met de groothandel over het aanbod van etenswaar in schoolkantines. De Algemene Ziektekostenverzekering geeft prima voorlichtingsmateriaal uit dat goed op jongeren is afgestemd. Bo-vendien betrekt men ouders bij de aan-pak van het eetgedrag van jeugdigen. Ik

kwam gezonde kookcursussen tegen en zelfs een eetcursus Leren Nee Zeggen voor kinderen.’ Curaçao is nog niet zover. ‘Het para-medische deel van de gezondheidszorg heeft weinig prioriteit. In het Sint Eli-sabeth Hospitaal in Willemstad zitten ze zelfs op zolder. Diëtisten gebruiken geen software voor het berekenen van voedingswaarden. Het is handwerk, in-formatie halen ze uit de kaartenbakken.’ Anders dan hun Arubaanse collega’s werken diëtisten weinig samen. ‘Ze ste-ken wel allemaal hun nek uit, maar veel te weinig naar elkaar.’ Van der Kruk wil onderzoek doen naar de voedselvoorziening in de kinder- en naschoolse opvang. In Nederland én op de Antillen. ‘Op de kinderopvang die ik op Curaçao bezocht, moeten ouders zelf zorgen voor de ingrediënten van de

maaltijden. Ze kunnen kiezen uit een bereiding per pan, per wok of per mag-netron. Jazeker, sommige ouders geven veelzijdige voeding mee. Maar ik merkte ook dat het lastig is om ouders die dat niet doen aan te spreken.’Het Arubaanse Wit-Gele Kruis (WGK) voert gezondheidschecks op de werkvloer uit. ‘Heel vooruitstrevend’, vindt Van der Kruk. ‘Ze meten het vetpercentage van werknemers en controleren hun bloed op cholesterol en bloedsuiker. Ze zorgen voor voedingsvoorlichting en ze schakelen fysiotherapeuten in voor bewegingsoefeningen.’ Werknemers van de Arubaanse Gezondheidsdienst worden iedere maand aan een controle onderworpen. ‘Als er iets niet in orde is, krijgen de werknemers een telefoontje. Ze worden dus meteen met de resultaten geconfronteerd. De Hanzehogeschool

zou een voorbeeld kunnen nemen aan de Arubaanse aanpak.’Op de eilanden is dus werk genoeg voor diëtisten en voedingsdeskundigen. Van der Kruk ziet veel mogelijkheden voor stagiairs. Misschien dat één van hen de vragen kan beantwoorden die Van der Kruk sinds haar terugkomst bezighou-den. ‘Waarom maken de Antillianen niet meer gebruik van water? Het is het lek-kerste dat ik ooit heb geproefd. En dan de zee. Waarom zwemmen Antillianen zo weinig?’

Nederland kan een puntje zuigen aan de Arubaanse aanpak van overgewicht. Dat stelt

docente Joke van der Kruk na een bezoek aan de Antillen. Over Curaçao is ze minder te

spreken.

Joke van der Kruk, docente Voeding & Diëtetiek: ‘Een slank kind is een uitzondering, dat noemen ze al snel een scharminkeltje’

Foto

: Mar

ius

Brem

mer

Dit artikel is een ingekorte versie van het stuk dat Marius Bremmer van het Bureau Buitenlandstages van de Hanzeho-geschool schreef voor de Antilliaanse krant Amigoe.

14 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

Sjoerd den Daas, derdejaars Fysiotherapie, loopt stage in Hongdong in de

provincie Shanxi op zo’n dertien uur rijden van Peking. Hongdong is een dorp

met tweehonderd duizend mensen. Als er een westerling rondloopt, loopt

het verkeer vast. Na elf weken en drie dagen raakt Sjoerd in shock. In een

cultuurshock.

Cultuurshock

Een jongen van amper achttien zet een spuit in zijn mond. Hij vult de injec-tienaald met bier, prikt hem door zijn wang en spuit de inhoud het publiek in. Een kungfu-artiest drinkt tijdens zijn optreden zoveel dat hij over de kop stuitert. En een striptease van een meisje dat met een geforceerde glimlach het

publiek probeert te vermaken. Waar ben ik in godsnaam terechtgekomen? Pensi, zo heet de enige bar in de regio Hong-dong, is verre van rozengeur en rijste-wijn. Plotseling vraag ik me van alles af. Waarom eet iedereen hier met stokjes? Waarom drinkt iedereen hier alcohol bij de lunch? Waarom gooien ze er ‘s avonds

nog een stevige borrel bovenop? Waar-om spuugt iedereen? Waarom, waarom, waarom? Na elf weken en drie dagen China ben ik in shock. Een cultuurshock.

Vier dagen heb ik het volgehouden in het pension. Mijn kamer is slaapkamer, woonkamer, keuken en kantoor tege-lijk. En niet te vergeten: opbergruimte, vuilstort, washok en sauna! Mijn collega laat scheten en knoflookboeren. Ik word gekraakt wakker op m’n houten matras. Moet m’n eten bereiden in de waterko-ker waar nog een onherkenbaar prutje van iemand anders in drijft. Maar pas als kinderen in m’n arm bijten, kwijlen,

spugen of zelfs plassen tijdens een the-rapie-uurtje is de maat vol. Ik heb een douche nodig. Heb ik gefaald? Ik heb het in ieder geval geprobeerd. Ik woon nu in een hostel. Zes euro per nacht, met ontbijt. Ondanks dat ik er altijd te laat voor ben, is het leuk meegenomen.

Alles blijkt een stuk eenvoudiger te ver-hapstukken als ik aan mijn verwende westerse basisbehoeften heb voldaan. De gehandicapte kinderen die ik tijdens mijn stage bezoek, zijn van de straat ge-plukt. Eerst zaten ze in een weeshuis, nu leven ze in pleeggezinnen die worden gefinancierd met Amerikaans geld. De dertien kids krijgen drie uur therapie per kind per week. Dat is hard aanpoten. Dagen van acht tot acht zijn eerder regel dan uitzondering, maar ik doe het met een glimlach. Terwijl de mensen hun eigen kussentjes fabriceren, schoenen

naaien en kippen slachten, behandel ik ondergestimuleerde kinderen enthou-siast.

Ik begin te wennen. Tijdens een ver-jaardag van één van de kinderen werd ik uitgenodigd voor een rijstwijn en een uitgebreid diner. Kippenvel. Op de compound van het appartement was ik al gauw maatjes met beheerder Lao Li, die nog heeft gestreden onder Mao Ze Dong. Ik drink regelmatig thee met hem en zijn vrienden. Elke keer als ik kom buurten, ontmoet ik meer mensen. Thee zorgt altijd voor warme ontmoetingen. ’s Avonds kun je me bij een eetstalletje op straat vinden. De venters voelen zich vereerd dat ik kom en ik voel me vereerd dat ik welkom ben. Zo gaat het ook bij de mensen van mijn wasserette en de men-sen van mijn supermarkt. Afrekenen is streng verboden. Na de eerste cultuurshock is mijn ver-bazingsdrempel fiks verhoogd. Op mijn eerste zaterdagavond vraag ik of er iets te doen is voor de jeugd van Hongdong. Ze hebben me naar Pensi gestuurd, een luxe danstoko met bijzondere live-optredens. Als ik binnenkom worden de optredens onderbroken. De lokale jeugd ver-dringt zich om een foto. Ik vraag me af van welke film ik eigenlijk bekend ben. Later die avond struin ik langs dronken bestuurders en wazige figuren, op zoek naar een taxi. Uiteindelijk pikt een poli-tieauto me op. De agent brengt me thuis, hij laat zijn sirenes loeien. ‘Dan hoef ik niet uit te kijken’, zegt hij. Lachend overdenk ik de avond. Niet naar de bar gaan betekent de ogen sluiten voor de werkelijkheid van alledag. Wel naar de bar gaan betekent een confrontatie met de harde realiteit. Waarom, waarom, waarom? Gelukkig zijn ook in China de bananen krom.

Sjoerd den Daas

Samengesteld uit het weblog van Sjoerd.

sjoerddendaas.waarbenjij.nu

Stage op het Chinese plattelandSTAG

E

Als kinderen in m’n arm

bijten, kwijlen, spugen of

zelfs plassen tijdens een

therapie-uurtje is de maat

vol

De dertien kids krijgen drie uur therapie per kind per week. Dat is hard aanpoten.

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 15

Lekker landelijk

Ze is net terug van de puppycursus met Ila, de vijf maanden oude mastiff die het erf bewaakt. Vanmiddag wil student Facility

Management Hanneke Broer (23) nog onkruid wieden in de wei. Daarna vliegt ze naar haar werk op de Hof van Saksen. ‘Ik probeer ie-dere dag wat te doen, maar als ik pas om vijf uur van school kom, is het moeilijk, zeker met wintertijd.’ Vier roodbruine fjordenpaarden dartelen op het weiland achter het huis. Stoere dieren met grappig borstelhaar op het hoofd. Natuurlijk verzorg ik Nitida, Ulka, Beau en Dinarda iedere dag. Gelukkig kunnen ze mak-kelijk buiten staan.’Sinds 1999 woont ze hier. Eerst twee jaar in de oude boerderij. ‘Die is afgebroken en we hebben een nieuw huis gebouwd. Mijn vader is drie jaar geleden overleden, hij was pas 52. Mijn twee oudere zussen zijn het huis uit en mijn moeder heeft sinds een tijdje een vriend waarmee ze sinds juni samenwoont.’Hanneke heeft zes jaar verkering met hovenier Ron. Toen Hannekes moeder wegging besloot het stel te gaan samenwonen. Totdat Hanneke

een baan heeft, betalen ze alleen de kosten van het huis, gas, telefoon en elektra.De eikenhouten tafel in de woonkeuken met weids uitzicht is Hannekes favoriete plek. ‘Ik zit er bijna altijd. We schaffen binnenkort een grotere tafel aan.’Het huis heeft een grote L-vormige woonka-mer, twee badkamers en vijf slaapkamers. De varkensstal van de oude boerderij doet dienst als rommelschuur. Voor het huis zijn twee grote vijvers met windes, goudvissen en Koik-arpers. Groen gaas beschermt de vissen tegen hongerige reigers en kater Thomas.‘Al op mijn vijftiende deed ik een mbo-oplei-ding in Zwolle. Ik ben gewend aan op en neer reizen. Daarom hoef ik niet zonodig in de bin-nenstad van Groningen op een kamertje van twee bij twee. Stappen met vrienden doe ik hier meestal in Hijken of Beilen. Als ik na de studie een baan vind, kijken we verder. Eén ding is ze-ker. Ik wil hier blijven, op deze prachtige plek met veel herinneringen aan mijn vader.’

Luuk Steemers

Voor Hanneke geen kamertje van twee bij twee

in de binnenstad. De vierdejaars woont in het huis

waar ze wil blijven wonen: op een oud boerenerf

tussen Assen en Smilde.

UITWONEN

Foto

’s: L

uuk

Stee

mer

s

16 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

Centraal staat de relatie tussen gespreksvoering en de ontwikkeling van autonomie van kinderen en jongeren. Van Nijnatten verdedigt de stelling dat kinderen greep op hun leven krijgen door taal te ontwikkelen. Daarom pleit hij voor een jeugdzorg die gebaseerd is op dialoog en niet op competenties.

Carol van Nijnatten is ontwikkelingspsycholoog. Hij is bijzonder hoogleraar maatschappelijk werk aan de Radboud

Universiteit en hoofddocent sociale studies van de jeugdzorg aan de Universiteit van Utrecht.

Woensdag 10 oktober 2007 van 13.00 - 14.30 uur

Academie voor Sociale Studies, Hanzeborg, Zernikeplein 23

Zaal C 0.03

Studenten, docenten Pedagogische Academie, Academie voor Sociale Studies en

andere geïnteresseerden.

De toegang is vrij

Carol van Nijnatten

Datum, Tijd en Plaats

Wie

Toegang

in de

Eerste gastcollege uit de reeks

De ondernemende mens centraal

Alfa stelt de ondernemende mens centraal. Met certifi caten van Alfa zijn onze professionals zelf ook ondernemer. Bouw je graag aan de professionalisering van de

organisatie? Zet je daarbij de puntjes op de i? Een Alfa professional ziet meer mogelijkheden! Jij ook?

Kijk op www.alfa-vacatures.nl

NIVRA-Nyenrode School of Accountancy & Controlling

KOM NAAR DE OPEN DAG OP 17 NOVEMBER OP UNIVERSITEIT NYENRODE

Bij de universitaire deeltijdopleidingen van NIVRA-Nyenrode gaan beroep en studie hand in hand. Je werkt als assistent-accountant of -controller en daarnaast ben je gemiddeld één dag per week student. Je werkgever betaalt je studie en na de opleiding liggen de carrièrekansen voor het oprapen. Meer weten over Managerial Controlling en onze Masters of Science in Accountancy en Controlling? Meld je dan aan voor onze open dag op zaterdag 17 november op Universiteit Nyenrode, waar een grote bedrijvenmarkt aanwezig zal zijn voor functies binnen accountancy en controlling, of vraag onze brochure aan via www.nivra-nyenrode.nl.

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 17

Het verhaal achter dat mooie woord

democratie

Hersh en Abdolah zetten kroon op 25 jaar Van der Leeuwlezing

Een man is dol op zijn vrouw. Maar de vrouw ziet hem niet staan. In bed, als hij toenadering zoekt, wijst ze hem af. Jarenlang, steeds weer, probeert hij. En steeds weer wimpelt zij hem af. Op een nacht sluipt een dief de slaapkamer van het paar binnen. De vrouw schrikt wak-ker, ziet de dief en wordt bang. Ze kruipt tegen de man aan en slaat haar arm om hem heen. Dan ontwaakt de man, voelt de warmte van zijn vrouw en ziet… de in-sluiper. De man spreekt tot de dief: ‘Wel-kom! U bent een goed mens… u brengt liefde in dit huis.’De stampvolle Groningse Martinikerk lacht om schrijver Kader Abdolah. Maar dit verhaal is niet van zijn hand, zegt Ab-dolah, het is opgetekend door een Per-zische schrijver die het misschien kreeg overgeleverd van een anonieme oude man, die het hoorde van een onbekende hond, die het was verteld door een slang zonder naam, die het te horen kreeg van een wasvrouw die bij een drenkplaats een gesprek tussen kamelen opving. Dit, zo legt Abdolah uit, is de verhaalcultuur van het Oosten: nooit maakt de schrij-ver duidelijk uit welke bron een verhaal werkelijk is geput. Maar het verhaal is wel waar.De verhalen van de Amerikaanse jour-nalist Seymour Hersh zijn ook waar. En ook bij hem blijven de lezers in het ongewisse over de bronnen. Hersh is de hoofdgast tijdens de Van der Leeuw-lezing die op 26 oktober voor de 25-ste keer wordt gehouden. De in 1937 in

Chicago geboren Hersh zoekt al zijn hele leven naar het verhaal achter het verhaal van de Amerikaanse politiek. In 1968 bracht hij het schandaal van My Lai 4 aan het licht, het Vietnamese plaatsje waar Amerikaanse militairen 550 bewo-ners afslachtten. Hersh was in 2004 ook de eerste journalist die rapporteerde over de mishandelingen in de Abu-Ghraibge-vangenis bij Bagdad. Door zijn netwerk aan informanten in het Witte Huis, de diplomatieke dienst en het leger ach-terhaalt Hersh welke redenen er werke-lijk schuilgaan achter de Amerikaanse inmenging in het buitenland. Maar nu, ‘met King George de Tweede’, moet de zeventigjarige onderzoeksjournalist gissen. ‘Wat Bush werkelijk wil, blijft onduidelijk. Zijn hofhouding laat hele-maal niks los.’Dat die terughoudendheid wel eens be-smettelijk kan zijn, blijkt uit de bijdra-ge van de Nederlandse journalist Joris Luyendijk, die zich er niet alleen over verbaast dat het kabinet-Balkenende een onderzoek naar de deelname aan de oorlog in Irak afhoudt. ‘Waarom doen wij dat onderzoek dan niet? De jour-nalistiek.’ Luyendijk wist een Tweede-Kamerlid vier redenen te ontfutselen waarom er Nederlandse soldaten op Iraakse bodem rondlopen. Nederland zei ja tegen het verzoek van Amerika om-dat een nee de vaderlandse economische belangen schaadt. Nederland wil graag dat Amerika bij de NAVO blijft om zelf in Europa meer te zeggen te hebben. De

defensielobby wil de investeringen in mankracht en materieel rechtvaardigen. Tenslotte is oorlog de wegbereider voor ontwikkelingshulp. Vier redenen, maar voor de tv-camera spreekt diezelfde poli-ticus over ‘een steentje bijdragen aan de internationale rechtsorde.’Luyendijk en Hersh weten het zeker: po-litiek leiders sturen de burgers met een kluitje in het riet. Politiek is het afwegen van belangen. Po-litici maken sommige van die belangen openbaar, andere geven ze niet prijs. Dit stelt de vrije pers voor de opdracht om duidelijk te maken welke afwegingen politici werkelijk maken. Onderzoeks-journalistiek is zoeken naar het verhaal achter het verhaal achter het verhaal. Oosterlingen als Kader Abdolah komt

het bekend voor. De doorsnee burger in het Oosten leeft onder heersers die be-slissingen nemen waarvan hij de beteke-nis nooit kan doorgronden. Het maakt niet uit of die heerser is aangewezen door het volk, zijn macht dankt aan de familie waarin hij is geboren of dat hij is gepa-rachuteerd door een buitenlandse mo-gendheid. De oosterling wantrouwt alle macht en dus ook de machten die demo-cratie kwamen brengen. ‘Altijd ging dat gepaard met strijd, altijd. Voor de wes-terling betekent democratie vrede, voor de oosterling is democratie altijd oorlog. Oorlog waar uw parlementaire democra-tieën altijd mee instemden. Altijd!’

Boudewijn Otten

Altijd zoekt de Amerikaan Seymour

Hersh het verhaal áchter het offi ciële

regeringsstandpunt. Maar, zo weet Kader

Abdolah, oosterlingen zullen zelfs Hersh’

verhalen misverstaan. ‘Voor de westerling

betekent democratie vrede, voor de

oosterling oorlog.’

Foto

: Lar

a Bl

ackw

ood

18 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

De CAST viert lustrum

Muziek, theater, cabaret, kunst, film, dans en

exposities staan centraal bij het vijfjarig bestaan

van de CAST (culturele activiteiten voor studenten

van de HG) dat gevierd wordt op verschillende lo-

caties van de HG. Info en programmering: www.

hanzecast.nl. Schrijf je in voor het open podium!

Woensdag 28 november: dansgroep XVIBE. XVIBE

trad op voor MTV en TMF en is onderdeel van de

Groningse dansschool The Underground Dance-

Class Company, gespecialiseerd in hiphop- en

housedance. Tussen 12.00 en 13.00 uur in het

Atrium van het Economiegebouw. Lunchconcer-

ten november en december: www.hanzecast.nl.

Hanze Stimulansen De Onderzoekende Do-

cent

Donderdag 8 november, 13.00 - 17.00 uur, Techniek-

gebouw, Zernikeplein 11, Groningen. Organisatie:

stafbureau Onderwijszaken van de HG. Kosten: geen.

Info en aanmelden: http://www.hanzestimulan-

sen.nl.

Audio Office #2

Vrijdag 9 november t/m zondag 11 november.

Expositie van zeer subtiele tot brute en onstui-

mige geluidsinstallaties in kantoorruimtes door

studenten van het Frank Mohr Instituut van Aca-

demie Minerva. Op zaterdag- en zondagavond

albumreleases van artiesten van Heilskabaal Re-

cords en performances. Entree € 2,50 voor het

hele weekend. Steenhouderskade 9. Info: www.

audiooffice.nl.

Draadloos Groningen in Images

13 november: Lifehacking Academy Groningen.

Internet-evenement. Kennismaking met de

nieuwste internet-tools (o.a. WEB 2.0. internet).

Met inspirerende voorbeelden uit de netwerk- &

informatiesamenleving. Vanaf 10.00 uur ’s mor-

gens in Bioscoop Images, Poelestraat. Aanmel-

den: www.lifehackingacademy.nl.

Simplon

Zaterdag 10 november: Klub met Peren Sui-

kerzoet, DJ Ovilux, Swokmasters. 23.00 uur.

Vrijdag 16 november: Dirty Laundry, funk/

soul/hiphop/brokenbeat/jazzytracks. 22.00

uur. Zaterdag 17 november: Technootjes. Onur

Özer, K.Cee, Orchid, Miguel, Delano. 00.00 uur.

Woensdag 21 november: Comedy Night. Mark

Schoones, Bram van der Velde, Harry Glotzbach.

20.00 uur. Zaterdag 24 november: progressive

NRG Flash. Eboman, JPRewind, The I’s, Razcal,

Goingsomewhere, Danny Seidel, Booy, Maarten

Schippers, Maslow. Boterdiep 69, Groningen.

(www.simplon.nl).

Hogeschoolinternationalisering

Dinsdag 27 november, lnternationalisering

binnen hogescholen, professionals at work,

Koninklijk Instituut voor de Tropen, Amsterdam.

Organisatie: HBO-Raad, de jaarlijkse studieconfe-

rentie voor en door docenten. Kosten: € 295,00.

Info en aanmelden: http://www.hbo-raad.nl.

Kenniscreatie, over het organiseren van open

innovatie

Donderdag 29 november, hele dag. Organisatie:

samenwerkingsverband van de vijf hogescholen

in Noord Nederland (HNN), Congrescentrum de

Appel van de Hanzehogeschool. Gratis voor HG-

medewerkers. Info en aanmelden: http://hn-

ncongres2007.nl.

Studium Generale

Maandag 12 november - Through the Looking

Glass- Abdelkader Benali over het verhaal achter

de winnende foto. Een lezing over westerse ver-

wachtingen en oosters zand in de ogen strooien.

20.00 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5. Stu-

denten gratis, anderen € 2,-.

Donderdag 15 november - Everything you always

wanted to know about… Franz Kafka. Michiel

Hagdorn bespreekt hoe Kafka oude religieuze

verhaaltradities versmolt met moderne vervreem-

ding. 16.30 – 17.30 uur, Academiegebouw, Broer-

straat 5, Groningen. Toegang gratis.

Maandag 19 november - Through the Looking

Glass. Chris Keulen over het andere Afrika. 20.00

uur. Academiegebouw. Studenten gratis, anderen

€ 2,-.

Serie: wat is natuur nog in dit land? Overal is de

invloed van mens en cultuur voelbaar. Pure natuur

of wildernis hebben we niet meer. Tegelijkertijd

verlangen we ernaar. Wat heeft de moderne mens

met de natuur?

Dinsdag 13 november: lezing Matthijs Schouten:

Moderne natuurbeelden - Culturele herkomst en

invloed.

Dinsdag 20 november: lezing Petran Kockelkoren

- Gluren via de webcam - Technische intimiteit

met de natuur.

Dinsdag 27 november: lezing Paul Koene. Bij lui-

paard op schoot - Hoe wild zijn onze dieren?

Vrijdag 30 november - DwarsDiep Debat. Stop de

verrommeling - Hoe wordt Nederland weer mooi?

Met Ali Edelenbosch, oud-gedeputeerde natuur

en milieu in Drenthe, publicist Rik Herngreen en

ecoloog Hans van der Lans. Informatie: Ingeborg

Eikmans, Studium Generale Groningen, (050)

3635463, www.rug.nl/studium.

GSp

Kraneweg 33, tel. 3129926, e-mail info@gspweb.

nl of www.gspweb.nl. Filmhuis: 15 november:

Stalker, van Tarkovski. 20.00 uur, toegang vrij.

Jubileumfeest, op 17 november, kijk op de site

voor info en opgave. Lezing: 19 november: God-

zoeker, Leo Fijen (KRO-tv) over zijn gesprekken

met kloosterlingen. 20.00 uur, toegang vrij. Eten

en drinken: elke dinsdag en woensdag. De bar

is open op dinsdag-, woensdag- en donderdag-

avond. Persoonlijk gesprek: Geert Brüsewitz

8500387, Anja Diesemer 3061039, Tiemo Meijlink

5792805 of Matty Metzlar 0595-528775.

Oecumenische Vieringen Martinikerk

11/11 11.30 uur: A. Diesemer

11/11 17.00 uur: J. Gelderloos

18/11 11.30 uur: T. Meijlink

18/11 17.00 uur: M. Baas

Sinterklaasfeest

Op 30 november is er weer een sinterklaasfeest

voor de kindertjes van het personeel in het tech-

niekgebouw.

PEDICURE

Last van eelt, kalknagels of likdoorns? Brigitte

Munzebrock laat je zo weer op wolken lopen. Bel

0505411554.

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en mede-

werkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave

van woensdag 21 november kun je mailen naar hanzemag@org.hanze.nl. De deadline is don-

derdag 15 november.

NAJAAR

De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net

als de oplossing. Mail het woord naar: pzzl@org.hanze.nl en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro.

Inzenden t/m donderdag 15 november. De vorige puzzel is gewonnen door: Piet de Knegt. De oplossing

is: DWERGKANARIE.

Boudewijn Otten

Hori

1. Verwijder je hiermee kleine blaadjes? (6)

4. Hoofdvak (Eng.) (5)

8. Nat weer (5)

9. Dreef (7)

10. Zo zoetjesaan (7)

11. Ar of mooie kar (4)

12. Met wortel en … (3)

14. Geen … of lumineus … (4)

15. Luie scholierenorganisatie (4)

18. Heiliger… of Wester… (3)

21. …jacht of …inkt (4)

23. Groente (7)

25. Hoort niet in een gazon te groeien (7)

26. Stad die een fout paard binnenliet (5)

27. De walnoot heet ook wel …noot (5)

28. Lichaamsholtes die kunnen klotsen (6)

Verti

1. Seizoen (6)

2. Heb je altijd mee (7)

3. Koekje voor het gepeupel (8)

4. Daar heeft de morgenstond goud in (4)

5. Dubbel positief (5)

6. Graanvissen? (6)

7. Tuin… of kamer… (5)

13. Vlees dat bij hutspot hoort (8)

16. Meezingen op z’n Japans (7)

17. Langzaam (muziek) (6)

19. Man van adel (5)

20. Altijd van de stad (6)

22. Bouwverbinding (5)

24. Superboom (4)

PZZL

IN & UIT

11

26

17

4

7

7

28

12

5

19

24

Het liefst zou ik nooit meer jarig zijn. Ou-

der worden, prima, maar dat jarig zijn?

Voor mij hoeft het niet meer zo. De grote

schuldige hieraan is het verjaardagsge-

voel. Ik weet niet zeker of het bij ieder-

een zo gaat, maar in mijn familie is het

belangrijk dat de jarige zich ‘jarig voelt’.

Het verjaardagsgevoel kenmerkt zich door

een voortdurende springerige euforie, die

gepaard mag gaan met een lichte arro-

gantie. Jarig zijn geeft je immers het al-

leenrecht op cadeautjes, maar ook op be-

langrijke zaken als de afstandsbediening,

en het grootste stuk vlees.

Het leek altijd zo simpel. Bij het openen

van mijn ogen gaven alleen de cadeautjes

me al dat verjaardagsgevoel, en dat ging

de hele dag zo door. De nieuwe kleren

die ik eindelijk aanmocht, het uitdelen op

school. Taartjes als ik weer thuiskwam,

het huis versierd, visite op de koffi e. Om

twaalf uur ’s nachts was het gevoel gelijk

met de afstandsbediening weer weg.

Maar van het ene op het andere jaar raak-

te ik het kwijt. Het moet twee jaar terug

geweest zijn dat ik het opmerkte. Alles

was compleet: de cadeautjes, het feestje,

de mensen, maar ergens klopte het niet.

Mijn zus leek mijn gedachten te kunnen

lezen, want terwijl ik voor me uitstaarde

vroeg ze: ‘voel jij je wel jarig?’

Toen drong het tot me door. Waar was het

verjaardagsgevoel? Mijn zus keek me met

medeleven aan, en zei toen: ‘Het gebeurt

ons allemaal, ben je eenmaal een tigger,

dan is het gedaan met het jarigheidsge-

voel.’

Deze maand was ik weer jarig, en ik be-

sloot er alles aan te doen het dit keer

tot een echte verjaardag te maken. Ik

nodigde wat vrienden uit, kocht veel te

veel drank, en versierde mijn kamer. Alles

om weer dat vertrouwde gevoel terug te

krijgen.

Het was gezellig, en mijn vrienden zon-

gen zelfs voor me, maar tevergeefs. Mijn

zus kreeg gelijk, een tigger voelt zich niet

jarig meer, helaas.

Maar om klokslag twaalf uur de volgende

dag wist ik weer waarom jarig zijn toch

fi jn is. Als het afgelopen is, dan duurt

het weer een jaar. En met een euforische

naar arrogantie neigende glimlach viel

ik samen met mijn afstandsbediening in

slaap.

Leonie Veraar

LEEUW

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 19

Heeft je beste vriendin gezoend met de jon-

gen waar jij al tijden vlinders van in je buik

krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je

je niet meer op je studie concentreren? Lig

je niet lekker in je projectgroep en begrijp

je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte

ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs ano-

niem. lieve.loes@live.nl.

Lieve Loes,Ik ben dol op mijn vriendin. Alles gaat lekker tussen ons. We kunnen samen lachen, we hebben dezelfde interes-ses, de seks is goed en we hebben zelfs dezelfde toekomstidealen. Er is echter één ding waar ik me vreselijk aan er-ger. Ze kan niet met geld omgaan. Ze heeft geen gat in haar hand, nee, ze heeft geen hand. Ik heb het onderwerp al een paar keer aangekaart, maar dan lacht ze er om. Nu heeft ze gevraagd of ze geld van me kan lenen. Ik wil haar eigenlijk niet afwijzen, maar durf het haar ook niet te lenen. Hoe zou jij dit aanpakken?

Dagobert

Beste Dagobert,Een vriendin van mij heeft een Indianen-naam van haar familie gekregen: Gat-In-Hand. Toch is ze al jaren gelukkig ge-trouwd en ze heeft haar familie niet aan de bedelstaf geholpen. Sommige mensen

hebben gewoon een beetje tijd nodig om het zakgeldgevoel te ontgroeien. Je kent het vast ook wel van vroeger, geld dat in je zak brandt en op moet. Liefst vandaag nog. De verslaving aan Pokémonplaatjes en snoep gaat naadloos over in schoenen en make-up. Gelukkig ben je dol op je vriendin en is er verder geen wolkje aan de lucht in jullie relatie. Maak je niet druk is mijn advies! Verwacht niet dat je ooit een vrouw zult vinden die perfect is. Die honderd procent Dagobert-proof is. Leer maar leven met dat gat in haar hand. Oh ja, die lening. Zou ik niet doen. Ik zou haar het geld gewoon geven. Krijg je ook geen ruzie als ze het geld niet terug-geeft. Ik leen in principe alleen geld aan mensen die ik niet mag. Als ze me niet terugbetalen dan zie ik ze meestal ook niet meer. Ben ik met een koopje van ze af.

Lieve Loes,Ik weet niet of het al een echte kwaal genoemd mag worden, maar ik zit er maar mooi mee. Ik durf niet te presen-teren. Weet je, dan heb ik alles goed voor elkaar. Perfect voorbereid. Tien keer thuis geoefend voor de spiegel en nog eens tien keer in de projectgroep. Gaat allemaal prima, maar dan komt het. Als de les waarin ik moet vertel-len begint, stort ik zo’n beetje in. Mijn stemgeluid verschrompelt tot een gepiep (en ik zit verdorie nog wel in een zangkoor, dus vertel mij niks over stembeheersing) en mijn benen trillen,

nee: mijn hele lijf trilt. Ik ben al twee keer van een projectpresentatie weg-gebleven en verleden week heb ik me vlak voor de les ziek gemeld. Ik voel me zo rot.

Roos

Lieve Roos,Ik kan me jouw probleem helemaal voor-stellen. Ik zit ook nooit om een woordje verlegen en sta altijd met m’n grote mond vooraan. Maar zet me niet voor een zaal mensen. Ik begin te stotteren, ben m’n tekst kwijt, ga blozen en het zweet breekt me uit. Vreselijk! Toch heb ik iets ontdekt dat mij echt heeft gehol-pen. Ik kruip in de huid van een ander. Meet mezelf een rol aan. Speel een spel. Ik sta daar niet, maar Pippi Langkous, Patsy of een aangeschoten huisvrouw uit de provincie. Zodra je daar zelf niet meer staat, zakt alle gêne weg en geef je een spetterende presentatie. Wat ik je verder wil aanraden: sla de re-gels er eens op na. Ga met een decaan pra-ten. Noem je probleem een handicap en kijk of je een alternatieve opdracht kunt krijgen. Als je niet al te snel kunt lezen, ben je al gauw dyslectisch en mag je lan-ger over een tentamen doen. Jij bent een podiumfoob of zoiets. Misschien mag je je presentatie thuis tussen de schuifdeu-ren wel opnemen en afspelen in de klas? Lieve Roos, meld je niet ziek en blijf niet weg. Dit probleem ga je oplossen en je komt er alleen maar sterker uit.

Lieve Loes

Tigger

LEGAL ALIEN

DISH Zhi & Li’s Giu Lao PorkInternational Business School student Zhi Yunyan asked

the help of her friend Li Xin to cook this special China

edition Dish. ‘It’s a sweet and sour dish’, Li explains.

‘Dutch people prefer food that has a sweet taste, so

we picked a meal that is enjoyable for everyone.’ Cut

the pork into pieces and put some self rising flour in a

pan. Add some water, a bit of salt, chicken bouillon and

sesame oil with the flour and stir it well. Add the meat

to the flour and mix it together. Then cut the paprikas

and pineapple into big pieces and the ginger into small

slices. Put some oil in a pan and slowly fry the meat on

low heat. For the sauce, put a little bit of oil in a pan

and bake the garlic and ginger in it. Add a large amount

of ketchup. Next, you add sugar to your own taste. Add

some water, paprikas, and pineapple and boil and stir it

for a few minutes. Mix some tapioca flour with a bit of

water and put this together with the ketchup sauce. Stir

well. Now the only thing you need to do is mix the fried

meat with the ketchup sauce and your dish is ready!

Yòng cán yú kuài!

Duco Heim

I would go for China. Maybe it will take me a

while to adapt again but it is still my home.

Home sweet home.’

Would you be a different person, if you had

not come to the Netherlands?

‘If I hadn’t come to the Netherlands, then I

think I would be like any other Chinese student

in China. Growing up in the Netherlands has

changed my thinking in many ways. For example,

compared to my parents, I am more openminded

in many respects. Most of my thoughts are pretty

Western, but there are still certain things in me

that reflect my Chinese values and culture.’

Sinterklaas or Chinese New Year?

‘I celebrate both! Actually, my family only

When did you come to the Netherlands?

‘My family moved from China to the Netherlands

when I was nine because my dad found a job

here as a scientist in macro biology. I loved it

when I first came here. It was like heaven for

me with fewer rules and restrictions. Unlike

China, the school was so relaxed and free

with almost no homework to do. The first

two months were a real playtime for me.’

Describe China in three words.

‘Fast, beautiful and definitely home.’

Do you ever face discrimination here?

‘Yes, of course. It also happened to many people

that I know and those from other cultures as

well. They would mock us or call us names. I

remember an incident that happened to my

mom and brother in the library. He was trying

to ask a Dutch boy to play with him. The Dutch

boy straightaway reacted with ‘Yewww’ and

called my brother ‘dirty’. Not long after that,

the mother came quickly, taking the boy away,

showing a disgusted stare.’

Between the Netherlands and China, which

place do you prefer to live forever?

‘This is really a hard one! I am not sure yet.

However, I have lived here for eleven years, I

am really used to the Western daily routines.

For instance, when I went back to China for

the summer, it took me a while to readapt to

the hectic routine, people, and the hot steamy

weather! But if I really have to chose, I think

celebrates Sinterklaas at home because of my

little brother. It would be nice for him to receive

presents just like any of his classmates. However,

Chinese New Year is way more important

to us. My mom would always call me three

weeks in advance to tell me to come home!’

Your motto in life?

‘I have different ones for different occasions!

Generally, I live by ‘always look on the bright

side’. If one door closes, I believe another one

opens. Thus, if you make mistakes, it is a chance

for you to learn.’

Angie Theonis

DANIA FANG (20)

Studies: International Communication

Country: China, 1,3 billion inhabitants,

230 times the size of the

Netherlands

Loves: Food, almost everything

Hates: Spiders

Heroes: My mom

Yunyan ask

s special Chi

h’, Li explain

weet taste,

everyone.’ C

ising flour in

en bouillon a

Add the me

ut the paprik

nger into sm

ry the meat

of oil in a p

a large amou

own taste. A

boil and stir

ur with a bit

hup sauce. S

is mix the fri

dish is read

Duco Heim

ked

na

ns.

so

Cut

n a

nd

eat

kas

all

on

an

unt

dd

r it

of

Stir

ed

dy!

Ingredients:

500 gram pork filet

1 pineapple

1 red paprika

1 green paprika

1 spring union

self rising flour

tapioca flour

ketchup

ginger, garlic, sugar

chicken bouillon, sesame oil, salt

Photo: Angie Theonis

Photo: Duco Heim

20 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

‘You have to tell them that there is a

life outside of books and grades’

Rosemary and Rafa teach at an International School in China

Rosemary: ‘There was an international schools recruiting fair at my University in Canada, which I had heard about before, so I decided to go and see if I could get Rafa and me jobs at an international school somewhere. We actually hadn’t even considered China, but after seeing the school presentation and having an interview with the principal, a cool Aussie, we thought: super!’

They probably gave you an impression of the country, the school, the culture, and so on. So when you arrived, was it totally different, or pretty much what you expected?Rosemary: ‘Half and half. The atmosphere of the school was pretty much dead on what I expected after talking with the

principal. The city where we lived is kind of what we expected, but much more modern and built for foreigners than I thought it was going to be like.‘We live in TEDA (Tianjin Economic Development Area), which is one of these areas built in a really short amount of time so that economic development could happen quickly.‘This city has grown SO fast, its crazy. There are hardly any buildings that are more than five years old. Ten years ago TEDA did not even exist.’Rafa: ‘I read in an article that China doesn´t know how to stop its urbanistic boom, and TEDA is a perfect example of this.’Rosemary: ‘I think that they really want

to catch up with the rest of the developed world as quickly as possible, so they just try to do it at hyper speed. The problem that weve seen here is that they build fast, but really crappy. The materials that they use for building aren’t good, there´s lots of problems with new buildings, and the pollution is terrible.’Rafa: Chinese people are very friendly. Even though a lot of them dont speak English they are really patient and try to help you out. If you just say thank you in Chinese, they will say right away “wow, you’re Chinese is so good!” and if you try to say that it’s not, they will reply “but it is! your pronunciation is excellent!”

How are the Chinese kids? Very different from Western brats?Rosemary: ‘Well, we wouldn’t know, because we mostly teach Korean kids! Chinese families arent allowed to send their kids to our school. There are only a few Chinese families who have kids at our school, but they are only allowed to attend the school because of special circumstances. I dont know if its like that at all international schools, but I talked to a teacher at this school and she said that Chinese kids arent allowed to attend international schools because

of the “Western” education morals.’Rafa: ‘The kids are very different from Western kids because Koreans are generally very competitive. They all study day and night, a lot of them will stay up until five a.m. studying. They are highly motivated, and there are no classroom management issues. When I do have trouble in my class, it’s always the few Western kids causing it. In Spain I had to tell the kids ‘study! study!’, here you have to tell them that there is a life outside of books and grades!‘In Korean culture the mothers are responsible for the child’s education, so if the kid does bad, and bad can mean less than 85% in all classes, sometimes the fathers will beat their wives for that. It’s not common practice, but it occurs.’Rosemary: ‘Rafa and I have different stories, because he teaches secondary school and I teach primary school. My kids are a lot younger, they arent at the age yet when they understand the importance of grades and the parents arent pressuring them too much yet. But that doesnt last for long! For example, I have a kid in grade four who was upset that she got an 81% on her report card and her mother is coming to talk with me next week!’

How long are you planning to stay in China?Rosemary: ‘We don´t know. We really like the school and the teachers, but the city itself is not the greatest. Its mostly the pollution that brings us down. We live near a bunch of coal factories and combined with the humidity it creates this permanent fog that doesnt allow us to see the sun much. We all know how the Spanish worship the sun, so it’s extra hard for Rafa!’Rafa: ‘Its difficult, because I think that since were both really busy with school, it´s hard for us to really get to know China well. I think that if we were more experienced teachers and familiar with all this stuff, we would have more time to travel on the weekends.’

Chris Wind

Canadian Rosemary Hamilton and Spanish Rafa Bru

Sales met each other when they were exchange

students in Groningen in 2003. They had a long-

distance relationship for a while, but are now back

together…in China! Since last summer, both work

as teachers at an International School in Tianjin.

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 21

22 HANZEMAG WOENSDAG 7 NOVEMBER 2007 [5]

‘WE were the main attraction for

Chinese tourists!’

Barbara boards the Chinese Rollercoaster

When I first heard that I would have the opportunity to go to China I was really excited. China is a country full of history and culture; two things I really love. Of course the goal of the trip to China was to learn about international and intercultural communication, but this didn’t stop me from buying a Lonely Planet and reading up on all the amazing places I would be able to visit during my extra week.The plan was to fly to Shanghai where I would stay for a few days before taking an overnight train to Beijing. Lonely Planet says Shanghai is the New York of Asia and its skyline is indeed amazing. The first evening we went, completely jetlagged, to the famous riverside promenade “the Bund”, where we found out that WE were actually the main attraction for many Chinese tourists, who wanted to be in a picture with some European beauties. But the most surprising event of the evening was the sightseeing tunnel under the Huangpu River with its futuristic light show and mysterious voice-over. The tunnel took us to the foot of the Oriental Pearl TV Tower. With our last bit of energy left we managed to climb up for the most splendid view of Shanghai imaginable.

The next day our group split up. Some went to a tailor, others already had their first company visit and I went to the oldest Buddhist Temple in Shanghai where I even ended up chasing monks for the perfect photo of the day. In the

evening ICV 4 proved their reputation once again by first finding a trendy nightclub, where some of us even got drunk with some visiting NBA players. The rest of the week everyone went their own way in the Chinese jungle, outsmarting conspiring taxi drivers, haggling down prices of overcharging market salespeople or getting lost at night in a Hútòng, the typical local alley, in Beijing.After a week of exploring China on our own, we all arrived at Beijing airport where we were picked up by a University bus. It took us to meet our new friends at the Nankai University in Tianjin. This would be our home base for the next two weeks. Our Chinese buddies told us all about Chinese student life, sleeping in dorms, having to go to another building only to take a shower and of course about their leisure time and private life. They proved to be life savers when it came to calling Chinese companies for our company projects or making travel arrangements. And it has to be said, Chinese men are real gentlemen. Our buddies even got us to sing in a karaoke bar! In the weekend they took us to the Great Wall of China, which some of us felt in our legs for days. The stairs looked never-ending. But it was all worth it, the autumn colours, fantasizing about the Wall’s past and grandeur and the beautiful views. We all enjoyed this big mark in Chinese history together.

Overall these three weeks have been a rollercoaster of new experiences and new friends, who I hope we will see again one day. We have had the privilege to get to know Chinese culture from the inside and it was an experience we will not forget any time soon.

Barbara Kamphuis

Climbing towers and walls, getting drunk

with NBA players, and singing karaoke.

Barbara Kamphuis, one of the International

Communication students that visited

China last week, reports about her Eastern

adventures.

Photo: Pepijn van den Broeke

[5] 2007 7 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 23

‘Chinese are not timid, they are

actually very eager to talk’

Jan leaves part of himself behind in China

As an International Communication student, one of the first and most important facts about intercultural competence that I was taught, was that it is impossible to study another culture by just reading about it. A modern interpretation of an old saying by Confucius is ‘Tell me and I will

forget, show me and I may remember, involve me and I will understand’. With this thought in mind, my classmates, teachers and I embarked on an amazing trip to China, to find out more about this mysterious and faraway country.

The focus of our stay at Nankai University was to experience Chinese culture and business culture in particular, and by doing so to obtain valuable competencies in terms of mediating between people and businesses of totally different cultures. To help us get a good impression of the local business culture, an ambitious project was set up by the International Communication staff, allowing the students to actually investigate business opportunities and even business partners for six different Dutch enterprises. These companies will actually pay for the outcome of this project, making them the sole sponsors for this project.

To help us get a better understanding of Chinese habits, traditions and etiquette, each of us was assigned a personal buddy from Nankai University. These buddies were students from different faculties, selected on the basis of their interests and command of the English language. During the first week of our stay at Nankai University in Tianjin, the third biggest city of China (about 10 million inhabitants), we followed a programme that was organized partly by the Chinese staff and students, and partly by our students and staff. Important activities during this program were introductory speeches, group discussions, a short seminar and a carrousel debate. During

these activities we managed to cover a lot of cultural topics such as the various stereotypes that exist. A stereotype that I personally thought would exist in China was immediately smashed during our first friendship evening with the Chinese buddies. I expected the Chinese students to be very timid, and indirect in their communication. It soon became clear that this was definitely not the case. Most of the buddies were very eager to talk. During this short week quite some Sino-European friendships were established, and I like to think that these contacts will not fade away soon. My personal interpretation of a famous saying about traveling is, ‘You never really leave a place, you take some of it with you, leaving a part of yourself behind’, I think this applies to our study trip to China.

As a great ending to a great first week, it was time to visit the Great Wall. The world famous symbol of China, that once protected its borders from its adversaries. Now the wall is a place where people from China and people from other parts of the world come together to witness the astonishing beauty of this country, and to be reminded of what great things people can build if only they work together. I feel that I have learned a lot already about Chinese culture in the short time that I have been here, and I think that I gained important competencies when it comes to business communications between China and Western companies.

Jan Bruin

Stereotypes are smashed and Sino-European

friendships established. Jan Bruin, Barbara’s

classmate, reports about the more serious

side of the visit.

Photo: Pepijn van den Broeke

24 HANZEMAG WOENSDAG 19 SEPTEMBER 2007 [2] 24 HANZEMAG WOENSDAG 5 SEPTEMBER 2007 [1]CHINA SPECIAL • IC students Barbara and Jan report about their Eastern adventures

• International Teachers in China • Chinese Pork Dish

Volume 3, Issue 3 W

ednesday 7 November Independent M

agazine of the Hanze University Groningen | e-mail: hanzem

ag@org.hanze.nl | w

ww

.hanze.nl/news | photo: Pepijn van den Broeke

3