Lo stambecco e la marmotta

2
LË BOUQUËTIN E LA MOURMOTTO Occitano Alta Val Chisone Fonte: Leggenda inventata e raccolta nel volume “Uno terro, uno lengo, un pople” L'èro un' journô d'outönh, ön bouquëtin malhav’ l'èrbo a mount p'lâ balsa, cant un' mourmotto lh'a soupatà soun panòs su lë moure. Lé bouquétin â s'ee butà a eturnhô e la mourmotto îl a coumensà a rire, lë ventre aut. Â bouquétin qu'l'esquèrs â Ih'a pâ plagö dâ tout; alouro al a dësidà dë nh'en jouâ a soun tourn. Al a pree l'andi e a la foutö un' grand' cournô a la pèiro quë la mourmotto lh'èr sû. La pèiro il a ribatà e illho il ê soubrâ penduò a un' brancètto. Lë bouquëtin al ez anà malhö d'ôn autre caere. La mourmotto îl a pâ perdö couragge e il ez anâ archampô souz amis loû darbons per lhë fâ fô ön travòlh biên empourtant. "Anà sou lë ventre dë quee bouquëtin e faza-lhì ön trapounòs". Sitot dit sitot faet, e la mourmotto il ê vitt' vitte anâ vee lë spetòcle. Lë bouquëtin al ê pasà etravachà din lë trapounòs; alouro al a dit: "Bon, t'â gaanhà, ma èuro tir-mè foro". La mourmoutto lh'a repoundò: "Poeou pô, perqué la lh'a pâ nön quë pò të tirâ foro". Alouro lë bouquëtin lhë faet un' proupouzision: "Ecout' ben, së të më tiri foro, të menarèi adont' la së tròbbo lâ plû bèlla rèis dë la mountannho". La mourmotto, malino, lhë penso pâ doû vieggi e î vae sounö cattre beous quë lë tiran aut dinz ön ren. A la fin, aprê èse iitâ din la zono dé là plû bèllâ rèis dë la mountannho, la mourmotto e lë bouquëtin sioun dëvengû bouni amis !

description

Lo stambecco e la marmotta

Transcript of Lo stambecco e la marmotta

Page 1: Lo stambecco e la marmotta

LLËË BBOOUUQQUUËËTTIINN EE LLAA MMOOUURRMMOOTTTTOO Occitano Alta Val Chisone

Fonte: Leggenda inventata e raccolta nel volume “Uno terro, uno lengo, un pople”

L'èro un' journô d'outönh, ön bouquëtin malhav’ l'èrbo a mount p'lâ balsa, cant un' mourmotto lh'a soupatà soun panòs su lë moure. Lé bouquétin â s'ee butà a eturnhô e la mourmotto îl a coumensà a rire, lë ventre aut. Â bouquétin qu'l'esquèrs â Ih'a pâ plagö dâ tout; alouro al a dësidà dë nh'en jouâ a soun tourn. Al a pree l'andi e a la foutö un' grand' cournô a la pèiro quë la mourmotto lh'èr sû. La pèiro il a ribatà e illho il ê soubrâ penduò a un' brancètto. Lë bouquëtin al ez anà malhö d'ôn autre caere. La mourmotto îl a pâ perdö couragge e il ez anâ archampô souz amis loû darbons per lhë fâ fô ön travòlh biên empourtant. "Anà sou lë ventre dë quee bouquëtin e faza-lhì ön

trapounòs". Sitot dit sitot faet, e la mourmotto il ê vitt' vitte anâ vee lë spetòcle. Lë bouquëtin al ê pasà etravachà din lë trapounòs; alouro al a dit: "Bon, t'â gaanhà, ma èuro tir-mè foro". La mourmoutto lh'a repoundò: "Poeou pô, perqué la lh'a pâ nön quë pò të tirâ foro". Alouro lë bouquëtin lhë faet un' proupouzision: "Ecout' ben, së të më tiri foro, të menarèi adont' la së tròbbo lâ plû bèlla rèis dë la mountannho". La mourmotto, malino, lhë penso pâ doû vieggi e î vae sounö cattre beous quë lë tiran aut dinz ön ren. A la fin, aprê èse iitâ din la zono dé là plû bèllâ rèis dë la mountannho, la mourmotto e lë bouquëtin sioun dëvengû bouni amis !

Page 2: Lo stambecco e la marmotta

LLOO SSTTAAMMBBEECCCCOO EE LLAA MMAARRMMOOTTTTAA

In una giornata d'autunno, uno stambecco brucava l’erba dei dirupi, quando una marmotta gli scodinzolò la coda sul naso. Lo stambecco si mise a starnutire e la marmotta cominciò a ridere a pancia in su. Allo stambecco lo scherzo non piacque per niente così decise di farne uno a sua volta. Prese la rincorsa e diede una cornata alla pietra su cui si trovava la marmotta. Il masso rotolò e lei rimase a penzoloni ad un rametto. Lo stambecco andò a mangiare da un'altra parte. La marmotta però non si perse d'animo e chiamò le sue amiche talpe per far loro svolgere un compito molto importante. "Andate sotto la pancia di quello stambecco e fateci una buca profonda". Detto fatto e la marmotta, velocissima, andò a vedersi la scena. Lo stambecco finì lungo e disteso nella buca; a quel punto disse: "E va bene, hai vinto, però adesso tirami fuori”. La marmotta gli rispose: "Non posso, perché non c'è nessuno che ti può tirare su". Allora lo stambecco le fece una proposta: "Senti, se mi tiri su, ti porterò dove si trovano le più belle radici della montagna". La furba marmotta non ci pensò due volte e andò a chiamare quattro buoi che lo tirarono su in un baleno. Infine, dopo essere stata nella zona delle più belle radici della montagna, la marmotta e lo stambecco diventarono buoni amici!