“Cuntannu, cantannu, ‘u tiempu ‘e na’ vota, spiegannu ... · Scuola Elementare Statale di...

24
www.SanMango.net Scuola Elementare Statale di San Mango d’Aquino Anno Scolastico 2000 / 2001 e 2001 /2002 “Cuntannu, cantannu, ‘u tiempu ‘e na’ vota, spiegannu, ‘mmiscannu, presente e passatuVOLUME III° Raccolta di Poesie Dialettali (Scritte in occasioni di recite, manifestazioni e progetti scolastici) di Arturo Moraca

Transcript of “Cuntannu, cantannu, ‘u tiempu ‘e na’ vota, spiegannu ... · Scuola Elementare Statale di...

www.SanMango.net

Scuola Elementare Statale di San Mango d’Aquino

Anno Scolastico 2000 / 2001 e 2001 /2002

“Cuntannu, cantannu, ‘u tiempu ‘e na’ vota,

spiegannu, ‘mmiscannu, presente e passatu”

VOLUME III°

Raccolta di Poesie Dialettali

(Scritte in occasioni di recite, manifestazioni e progetti scolastici)

di Arturo Moraca

I PORTALI (di A. Moraca)

Ppe’ fare nu’ portale a nu’ palazzu

cce vodi petra bona de tagliare, vo’ tutta guala, sulu de nu’ piezzu si vo’ n’opera bona d’ammirare.

Se cumincia de sutta, di’ “piedritti”,

chiamati puru “spaddhe” ‘e l’architetti, ccu’ dui o tri “conci” mu l’atizza è giusta

e pue fhai l’arcu supra ‘u chjanu ‘e ‘mposta.

Sempre ccu’ piezzi buoni e ccu’ gran gustu cce fhai na’ curvatura a tuttu sestu,

pue ccu ra chjave ‘i chiudi e su’ sicuri e supra pue po’ crisciare li muri.

Quannu ‘u lavuru gruossu è cumpretatu,

vo’, ccu’ motivi antichi, decoratu, d’obbligu su’ ra cerza ccu’ l’alloru chi su’ signi de grolia e bonaguru.

Certu a re case de li gran signuri potianu essere fhatti sti’ lavuri…

A chiddhe de la gente ‘e bassa taglia, troppu era già si cc’era na’ maniglia.

I PORTALI ‘E SANTU MANGU (di A. Moraca)

Na’ vota, quannu ‘i tiempi eranu scarzi e ra miseria se tagliava a piezzi,

ppe’ d’ogne riccu cientu povarieddhi sudavanu e se cacciavanu la peddha.

-Siervu ‘e vostra eccillenza- se dicìa

appena s’affruntava ppe’ ra via, cacciannuse ‘u cappieddhu, si ‘u tenìa, e quannu ‘u jia a truvare o ti nne jia.

Si jia a ra casa vidìa nu’ gran portale

tuttu adornatu,, ‘e petra naturale era nu’ signu ch’appena s’arrivava

te ricurdava chine cumannava.

Degnu ‘e rispettu, o amatu ppe’ apparenza ca’ ‘u bisognusu, sempre ppe’ esigenza,

quannu ‘u vidìa dicìa parole ‘e mele puru ch’avìa intra ‘u core amaru fhele.

Oje li tiempi ‘un su’ chiri ‘e na’ vota ‘e terre su’ spartute e abbannunate,

chine na’ vota era serviture è diventatu subitu signure,

ca’ ‘u Patreternu nun purminta nente

a chine suca ‘u sangu de la gente; oje, ‘e chiri portali trasa e nescia

chine na’ vota avìa ra capu vascia.

Ma chisse sunu cose marginali a nnue, mo’ ne ‘ntiressanu i portali e chiddhi chi de pittu su’ ‘mprascati

‘i vòrramu vidire restaurati

Su’ cose antiche, belle de vidire, certu ppe’ chine ‘e senta e po’ capire, su’ cose chi stu’ nuostru paisieddhu

‘u ‘ngarbanu e ru rennanu cchjù bieddhu,

ma su nu’ signu ppe’ ri lusingusi, e nu’ricuordu ppe’ ri prisentusi.

…..‘A storia se ripeta all’infinitu, cumu dicìa Giovambattista Vicu.

MORALE Del “ Progetto Cenerentola”

(di A. Moraca)

‘A bella rumanza è finita, ma è stata lezione de vita:

i buani su’ sempre premiati, …. i mali su’ sempre puniti.

Du cielu ne guarda nu’ Patre chi paga de Sabatu sempre;

ppe’ ognunu arriva ‘u mumentu de cìanciare o stare cuntientu.

‘A vita è cchjù bella si tutti

su’ buani e nun su’ farabutti. ‘A vita è cchjù bella, o cristiani, si ‘un nne cumpurtamu de cani.

‘NA VUCE, ‘NA LUCE (di A. Moraca)

‘Na vuce, ‘na luce piàcia s’è duce.

S’è amara,

luntana du core, s’astuta….

…diventa pue muta. E ‘a bella rumanza

è finita…. Appena ‘njornatu

è scuratu…

‘NU’ CORE ( di A Moraca)

‘Nu core, dopu muortu, vatta ancore intra lu’ piettu ‘e nu’ malatu ‘e core; ‘u primu viva, l’atru ancora campa

e ‘u core vatta sempre e nun se stanca.

Du sacrifhiciu ‘e unu l’atru goda, ccu’ l’uocchj vida e ccu’ re ricchje oda

due vite, due perzune, chi ‘u destinu ha vulutu riunire a nu’ caminu.

Du chjantu de ‘na mamma scunzulata nàscia ru risu ‘e n’atra mamma grata.

Due mamme ppe’ nu’ fhigliu, ‘un cc’è cchjù chjantu, chi campa ancora grazie a nu’ trapiantu.

‘A FHESTA D’’A MADONNA DI’ CUJJIENTI (di A. Moraca)

‘U vintisie d’agustu de chist’annu

a ri Cujjienti è ‘a fhesta d’’a Madonna ed’ogne pellegrinu va mu adora

‘a Vergine Beata de Visora.

Cumu ‘na rinnineddha a primavera ‘e tornare a ru nidu campa e spera,

ccussì ‘stu mise tutti l’emigrati tornanu a visitare i luachi amati

De ddhà, ‘ncerca de pane e de fhurtuna

sunu partuti tutti ad’unu ad’unu ccu’ ‘na valigia vecchja de cartune ligata ccu’ ‘nu lazzu o ‘nu curdune.

E dintra a chissa, ccu’ gelusia conzati,

tutti i ricuordi cari de ‘na vita e ‘mmienzu a chiddhi nun potìa mancare

‘a Vergine d’’a Serra Campanara.

Ad’Iddha chine va ru munnu munnu spessu cce parra ccu’ sugliuttu e abbunnu;

ad’Iddha se rivolgia, prega e spera mu torna ancore, ‘e nuovu, primavera.

Ad’Iddha penza pue matina e sira;

ad’Iddha leva sempre ‘na preghiera. ‘A grazzia chi cce circa è sempre una

chiddha ‘e tornare, ‘nziemi a ra fhurtuna.

Cumu ‘nu lupu chi s’è alluntanatu torna ppe’ istintu sempre a ra fhuresta, chine ‘stu munnu munnu si nn’è jutu torna ppe’ vutu ‘u juornu de la fhesta.

E’ chissu lu miraculu cchjù ranne chi se ripeta sempre tutti l’anni. Cumu ‘na jocca ccu’ ri pulicini

‘sta Mamma Ranne, i fhigli ‘i vo’ vicini.

‘U juornu de la fhesta, quanti gienti passìanu ppe’ ra via ccu’ ri parienti! Su’ tutti allegri, tutti su’ cuntienti, …sunu tornati tutti a ri Cujjienti

:::::::::::::::::::::::::::::::::

Passatu ‘u santu, pue passata ‘a fhesta

e a ‘stu paise quasi nuddhu resta. Ccu’ l’uacchj russi e ‘ncore ‘nu dulure

ognunu torna dduve cc’è ‘u lavuru.

Restanu quattru viecchj abbannunati, ‘e case chjuse e sulitaria ‘a strata.

Arriva viernu, ‘u friddu d’’a nivera …ppe’ tanti ‘un torna cchjù la primavera

PREGHIERA A RA MADONNA DI’ CUJJIENTI ( di A. Moraca)

D’’a Serra Campanara guardi e ammanti

tutti ‘i paisi chi te su’ davanti e ogn’annu, ‘u dui de lugliu, a ra Cerzuddha

te vènanu a trovare e fanu fhuddha.

Ddhà, de lu pede Tu lassasti l’urma, cumu se fhà a documentu fhirma;

‘na gghiesuliddha pìcciula hai volutu chi guarda tutta ‘a Valle du Savutu.

De ddhà pue si’ scinnuta a ru paise, miraculi nn’ha’ fhattu a tutti a josa e ccà, ppe’ devozione, i Cujjientari

t’hanu pue fhattu ‘u miegliu di’ Santuari.

E l’urtima duminica d’agustu fhanu ‘na fhesta ranne ccu’ gran gustu; pue ‘na prucessione ‘e fhuddha chjna

ppecchì de tutti, Tu si’ ra Rigina.

Tuni, chi si’ de’ mamme la cchjù Mamma, saudisci a chine a Ttie s’arriccumanna;

a chine circa grazzie a manu giunte, fhaccìle Tu, volannu, a junte a junte.

Senta ‘u lamientu ‘e chine sta luntanu

e allevia ‘e sofferenze ‘e l’anziani. Prega ppe’ tutti, nun n’abbannunare… …si’ l’urtima speranza ‘e ne sarvare.

I DUDICI ‘E SETTEMBRE (di A. Moraca)

I duduci ‘e settembre de chist’annu jivi a ru cimiteru, e caminannu,

‘ntisi ca’ unu me stavìa chjamannu, ma un’ c’era nuddhu, forzi era ‘nu suonnu.

Però me fhiermu e l’uocchju mi se posa

supra lu marmu de ‘na tomba chjusa. Ddhà, cc’era zu’ Geniu tumulatu

chi ccu’ parole affritte m’ha parratu:

• Quannu era bivu, chistu juornu, tannu era d’’a vita mia lu compreannu;

mo’ sugnu cca’, sugnu intra l’atru munnu, de dduve ‘u tiempu si nne jiu riunnu.

‘Un cc’è passatu, presente e ne’ futuru,

ca’ ‘u tiempu è eternu, sempre ‘e ‘na manera; ‘un cc’edi morte, nun ce sunu affanni,

si’ giuvanieddhu, puru si hai cient’anni.

Cca’ staju buonu, si ‘un pienzu a ru passatu, a ra fhamiglia, a re perzune amate; pue certe vote me sientu angustiatu

ca’ tanti ‘e mie se sunu già scordati.-

E mentre l’epitaffiu io lejìa ppe’ cunsulare ‘u duolu cce dicìa:

• Nessunu, mai, se po’ scordare ‘e tia, tu si’ ‘mmortale, cumu la Poesia.-

MAESTRU E PRUFHESSURE (di A, Moraca)

C’è chine, spessu penza, e fhadi urrure, ca’ cchjù ‘e “maestru”, vala “prufhessure”;

vuogliu spiegare a tutte ‘ste perzune ca’ hanu sulu tuortu, e no’ ragiune.

Ve fhazzu, mo’, ppe’ quantu puozzu, esempi, mu trasa ‘ncrozza a tutti, mo’ ppe’ sempre,

ca’ ‘a paglia vala menu de lu granu, e chine nun se menna è partigianu.

Intra ‘na banda o ‘na granne orchestra, chiddhu chi cunta è sulu lu maestru,

ca’ lassa ‘a ‘mprunta e l’Opera fha bona, …e ‘u prufhesure è sulu chine sona.

Si pue parramu de massoneria, ‘u titulu chi chjuda ‘a gerarchia

è chiddhu ‘e Gran Maestru, e ud’è ppe’ casu, ….Gran Prufhessure, ud’era ‘a stessa cosa

D’’a Storia o ‘e ‘na perzuna chi te ‘mpara ( senza circare ‘ncambiu mai dinari )

ad’evitare i sbagli du passatu,, se dìcia ch’èdi ‘na maestra ‘e vita.

Ppe’ chjudere ‘u discurzu, intra ‘nu nente, ve fhazzu, mo’, l’esempiu cchiù lampante:

l’apuostuli su’ stati i prufhessuri, ma Cristu era ‘u Maestru ‘e ‘sti signuri.

Ppe’ dire ‘a verità, ‘nu prufhessure, tena, cchjù du maestru, cose ‘e dire;

ma ‘nu maestru, cchjù du prufhesure, tena sempre cchjù tante cose ‘e dare.

‘A differenza è sustanziale……… …..’un se limita, certu a ‘na vocale.

CANNE A RU VIENTU (di A. Moraca)

Chin’èdi diligente a chistu munnu,

nescia senza fhatiga ‘e mare fhunnu; Chin’èdi ciuotu, ccu’ cientu sarvagenti

sprufhunna intra l’abbissu intra nu’ nente.

Quannu mina ru vientu a ri pennina tu vidi ‘e canne chi vanu, ppe’ destinu, dde’ tira ‘u vientu e una nun se spezza, ppe’d’iddhe è sulamente ‘na carizza.

Cumu ‘ste canne èdi certa gente

chi para bona. mmece è prepotente te gira e te rigira intra ‘nu nente

fha ciuotu puru ‘u miegliu diligiente.

Dda’ lassi oje, dumane nu’ ra truovi, chiddhu chi vala è sempre ‘a cosa nova

e dìcia e sdìcia senza pigliare posa puru ca’ avìa purmisu n’atra cosa.

‘U miegliu amicu è sempre ‘u cchjù potente

ca’ po’ circare senza dare nente; ppe’ simpatia se sceglia ri gregari e pocu ‘mporta si su’ gran somari.

Se vinna ppe’ ‘nu piattu de surache

Sulu se loda e ‘mbroda e mai nun vaca, Penza ca’ è giustu si ‘nu ciucciu vola

Si ‘u dìcia chine tena ra parola.

ARDA RA VAMPA (di A. Moraca)

Arda ra vampa intra ‘u fhuocularu e mentre ‘a guardi lu pensieru vola,

mille ricuordi tornanu a ra mente e ru passatu pue se fha presente.

Rivivi, mo’, mumentu ppe’ mumentu, tuttu ‘u passatu ccu’ ru sientimientu; de tannu ognunu tena ‘nu rimpiantu,

ccu’ nostalgia, de tannu sempre cunta.

Parra de cose semplici e luntane, de quannu se sudava ppe’ ‘nu pane; parra de fhatti, luachi e de perzune, parra d’’a gioventù e d’’a fhurtuna.

‘Na vota, quannu ‘u sule era punutu se ritornava stanchi du lavuru,

chjusi ‘i nimali, ‘u juornu era furnutu e tuttu ‘ntuornu era silenziu e scuru.

Patate e pipe fritte era ra cena, manciate tutti ‘nziemi, intra ‘a frissura

ccu’ pane tuostu e ‘nu bicchieri ‘e vinu, quattru ruseddhe ppe’ passare ‘n’ura.

Ppe’ luce ‘na lanterna a quattru micci e tutti ‘nziemi ‘ntuornu ‘u fhuocularu, ‘i fhatti d’’a jornata e tutti ‘i ‘mpicci

cuntavanu rumanze a ri quatrari.

Semplici cose ‘e ‘nu passatu anticu, de ‘nu munnu luntanu, mai scordatu, quannu ‘a ricchizza vera era ‘n’amicu buanu e sinceru, sempre tantu amatu.

E cumu chira vampa de ‘na vota, su’ vivi li ricuordi du passatu,

d’’a giuvinezza mia chi si nn’è juta, d’ogne spuntune e de’ perzune amate.

Chine se minta cchjù a ru fhuocularu e ccu’ ‘a fhamiglia passa ra sirata! Stamu fhaciennu cumu ‘u tapinaru,

e ‘u’ stamu ‘nziemi mancu ‘e sire ‘e Azata.

CIME E RADICHE (di A. Moraca)

‘Nu juornu ‘e cime aute ‘e ‘na chjanta

se sunu risbigliate malamente e a re radiche, ccu’ modu preputente,

se su’ rivorte ccu’ ‘nu malu dente.

-Hamu ‘e ringrazziare ‘u Patreternu ca’ sutta terra v’hadi seppellitu.

Vue ne fhaciti, mo’, vrigogna e scuornu a nnue, simbuli ‘e fhorza ‘mbillutati.-

‘E radiche, ccu’ ‘nu parrare duce

cce rispunnierru ccu’ parole tunne: • si siti nate cerze e noni nuci,

a nnue vue lu diviti chissu munnu.

E simu state nue, chi lavurannu, a vue hamu penzatu sulamente,

e juornu dopu juornu, sempre zappannu, ‘un v’hamu fhattu mai mancare nente.

Chissu, a ra fhine è ru ringrazziamentu

ppe’ chine ha datu tuttu, amure e chjantu; a vue, nue ve fhacimu onore e vantu;

tuttu hamu datu….., mai circatu nente.

‘U stessu fhanu spessu li muntati chi provanu vrigogna ‘e l’antenati.

S’hanu scordatu ca’ su’ litterati grazzie a chira manu c’ha zappatu.

N’ARVULU (di A. Moraca )

‘U contadinu, povaru, ‘e ‘na vota

ch’era de scola affrittu, anarfabeta, sapìa de l’arte sua, ppe’ tramannatu,

chiddhu chi oje sa ‘nu litteratu.

De chiri tiempi n’arvulu siccatu ppe’ ligna ppe’ ru fhuocu era tagliatu

e a chiru postu pue venìa chjantatu ‘nu chjantunieddhu buonu appuntiddhatu.

Dde’ cacci e ‘un minti cce resta vacante,

dicìa ru contadinu previdente, ‘u tiempu passa e senza fhare nente ogne chjantune pue diventa chjanta.

E tanti su’ ri frutti chi te duna,

tantu è ru friscu ccu’ ru sulleune, respira e tutta l’aria te profhuma,

l’uocchju te sazzia de beddhizza arcana

‘A gente ‘e mo’ se fregia de curtura ed’ogne juornu distruggia ra natura;

priedica buonu, ma ‘un se da’ de fhare ca’ spera ca’ su’ l’atri a rimediare

Ccu’ ‘st’arvulu chjantatu ccu’ d’amure

lassamu ‘nu messaggiu a ru futuru: creamunne ‘nu munnu e ‘nu domane

e no’ ‘nu munnizzaru de letame.

DEDICATA A…ZIZAMILIA (di A. Moraca)

‘U trenta ‘e Aprile ‘e tantu tiempu arriati,

nasciu ‘na rora russa e ‘mbillutata, tuttu ‘u paise fhoza arribbeddhatu,

scappau ppe’ cce dunare ‘u benvenutu.

‘A mamma la tenìa intra lu liettu e cce dunava ‘u latte de lu piettu, ‘u patre tuttu chjnu ‘e cuntentizza

‘ud’avìa vistu mai tanta beddhizza.

Passa ru tiempu e ra beddhizza aumenta, tutti la vuonu, ma iddha ‘un s’accuntenta,

‘u core suo lu duna a Michelinu ch’era, ppe’ d’iddha, l’uomo du destinu.

Lassa ‘u paise e si nne va a Falerna, penza d’avire fhattu ambu e terna, ma lu richjamu de la terra amata

fhoza cchjù forte, e cca’, iddha è turnata.

Passa ru tiempu ed’iddha ‘ud’è canciata, sempre bocciolu è, mai spampulata.

L’auguriu chi le fhazzu, mo’, de core: mu campa, armenu, ‘n’atru tantu ancore.

RICUORDI (di A. Moraca)

Ppe’ ugnunu arriva sempre ‘nu mumentu

chi de la vita fhadi lu bilanciu, de lu passatu tornanu a ra mente

tutti ‘i ricuordi cari intra ‘nu nente.

Io me ricuordu mo’, ca’ giuvaneddha lassai ciànciennu, tannu, a mammareddha,

ca’ lu destinu mio era luntanu, e me purtau, girannu, a Marturanu.

Era maestra ‘e scola e ccu’ d’amuri

haju ‘mparatu tanti criaturi. ‘U desideriu mio fu cca’ sauditu e cce truvai perzinu lu maritu.

Haju crisciutu tanti fhigli ‘e mamma

dànnucce sempre chiru chi potìa, mu de ‘gnoranti e d’anarfabeti

su’ diventati savi e litterati.

Sunu passate tante generazioni de quannu cuminciai, a ra penzione,

e tanti sunu stati i guagliunieddhi chi me mannarru puru i fhigliulieddhi.

Mo’ ch’è arrivatu l’urtimu minutu,

haju paura d’essere scurdata…. chisà si caminannu ppe’ ra via,

‘na vuce dìcia: “ era ‘a maestra mia! “

SCENETTA MINIMA

Personaggi: Padre, Madre seduti che ascoltano in silenzio Maestra Anzalone che recita

Matre, maestra sugnu, haju ‘i partiri, haju bisuognu mo’ de travagghiare,

cca’ de travagghiu nun c’è propriu nente haju decisu: vaju ‘nContinente.

Patre, me benedica vussia,

minn’haju ‘a jjiri ppe’ ra strata mia. ‘A rinnina crisciuta lassa ‘u nidu,

minn’haju ‘a jjiri mo’ ‘a ‘n’atru lidu, ‘un disperare ca’ ‘unn’è luntanu,

vaju ‘nCalabria, vaju a Marturanu.

+++++++++

Partivi de Messina cc’’u traghettu, lassai e fu ppe’ sempre lu me’ tettu,

lu cori me vattìa intra lu pettu quannu ‘e Messina iu passai lu strettu.

Mi se scurau lu cori a nu’ mumentu quannu sbarcai ‘nCalabria, ‘nContinente.

Ma ‘u tiempu è sempre mastru de ogni cosa e cca’ me fici ‘e nuovu la me’ casa,

me maritai, me fici la famigghia iu chi d’’a Trinacria era ‘na figghia.

De cca’ vidìa lu Stromboli intra ‘u mari, sentìa la nostalgia intra lu cori,

me cunzulava diciennu: ‘unn’è luntanu lu me’ paise ‘e cca’, de Marturanu.

Mo’ ch’è arrivata l’ura d’’a penzione haju cchjù tiempu a mia disposizione e quannu ‘ncore sientu ‘a nostalgia,

partu, volannu, a ra Sicilia mia.

Sugnu sicura ca’, de ddhà luntanu, me vena ‘a nostalgia de Marturanu.

CANNE A RU VIENTU (di A. Moraca)

Chin’èdi diligente a chistu munnu,

nescia senza fhatiga ‘e mare fhunnu; Chin’èdi ciuotu, ccu’ cientu sarvagenti

sprufhunna intra l’abbissu intra nu’ nente.

Quannu mina ru vientu a ri pennina tu vidi ‘e canne chi vanu, ppe’ destinu, dde’ tira ‘u vientu e una nun se spezza, ppe’d’iddhe è sulamente ‘na carizza.

Cumu ‘ste canne èdi certa gente

chi para bona. mmece è prepotente te gira e te rigira intra ‘nu nente

fha ciuotu puru ‘u miegliu diligiente.

Dda’ lassi oje, dumane nu’ ra truovi, chiddhu chi vala è sempre ‘a cosa nova

e dìcia e sdìcia senza pigliare posa puru ca’ avìa purmisu n’atra cosa.

‘U miegliu amicu è sempre ‘u cchjù potente

ca’ po’ circare senza dare nente; ppe’ simpatia se sceglia ri gregari e pocu ‘mporta si su’ gran somari.

Se vinna ppe’ ‘nu piattu de surache

sulu se loda e ‘mbroda e mai nun vaca, penza ca’ è giustu si ‘nu ciucciu vola

si ‘u dìcia chine tena ra parola.

‘A FHESTA D’’A MADONNA ‘E LUGLIU (di A.Moraca)

‘A terza duminica de luglio torna, ogne annu, ‘a festa d’’a Madonna,

dura tri juorni, ma sempre ricoglia, chi ppe’ lavuru, jiu ssu’ munnu munnu.

‘A Cruce du Mulinu, ‘u juornu ‘a fhera

pariadi lu paise di’ balocchi, ccu’ tutte ‘e bancareddhe mise a schiera,

te sazziava, tannu, sulu l’uocchj.

Intra la Villa pue de zu’ Giacchinu, c’era de animalicchj tuttu chjnu: piecure, crape, vue ppe’ lavurare,

vitieddhi e puorci buoni d’addhevare.

‘U juornu ‘e appriessu pue se traslocava e avanti ‘a gghiesa tuttu se spostava

e ‘a sira ccu’ ra seggia sutta ‘u vrazzu, dopu manciatu, se jia tutti a ra chiazza.

Pue ddhà, tutti seduti, tutti in fila, ccu’ ‘a vucca aperta, vidìamu supra ‘a tila

i filmi de Nazzari, de De Sica o chiddhi de Totò ccu’ Tina Pica

L’urtimu juornu, a ra prucesione tuttu ‘u paise jia ccu’ devozione e ad’ogne ruga, ppe’ tradizione, se dava a tutti la benedizione.

A ra scurata, c’eranu i cantanti, ppe’ fare ricriare a tutti quanti

e a menzannotte pue venìa ra fhine quannu arrivava ‘u ciucciu e a signorina.

Oje la festa dura luglio e agustu, ma de ‘na vota, manca chiru gustu,

chiru sapure anticu de paisanu chi ‘u senta sulu chine sta luntanu.

De tuttu ‘u munnu nu’ penzieru vola e ‘na preghiera a chira Mamma sula,

n’abbunnu ‘e chjantu scinna supra ‘u visu penzannu a ru perdutu paradisu.

‘A canzuna ‘e Santu Tumasi

Santu Tumasi,nuastru cittadinu, Tu de le petre ni nn’è guardare

E ni nn’è de guardare de quintinu, Santu Tumasi, nuostru cittadinu.

Nue ne mintimu sutta lu tue mantu,

Santu Tumasi, groliusu santu; Manna li terrimota e nun se menna,

Mannali a peniare a li priffunni.

A ri priffunni abissi c’è ‘na jorna E chi cci jererà cce sta ‘n’eternu; Dopu tri Creddi vidi fhare juornu,

Morte, giudiziu, paradisu, ‘mpiernu.

Lu ‘mpiernu nun sia mai ppe’ sipurtura, Lu paradisu stadi apiertu ancora,

Si ‘ud’era ppe’ Maria, la Gran Signora, Nue fhuossimu all’abissu all’ira fhore.

All’ira fhore gridariamu fhorte Si Maria’u facìa li nuostri parti.

www.SanMango.net