J A C O P O M A Z Z O N E L L I D O U B L E S I L E N C E

tasti di harmonium assemblati, dimensioni. 40x30x3 cmharmonium, gedeconstrueert en recomposeert 40x30x3 cmASSEMBLAGGIO, 2009

4 vinili 33 giri plastificati e deformati a caldo, plexiglass, cm 30x30x34 vinyl LP - deformatie van vinyl, plexiglass, cm 30x30x3BIRD IS NOT A BIRD #2, 2008

16 lame di ferri da stiro con bilanciere per metronomo, cm 20x10x5bladen van 16 strijkijzers vervaardigd tot metronomen, cm 20x10x540.208 - 16 STUDI (Ferri), 2010

J A C O P O M A Z Z O N E L L I D O U B L E S I L E N C ECharlie “Bird” Parker, celebre sassofonista americano, è considerato oggi il padre fondatore di quel particolare stile jazz chiamato bebop. Bird riassunse in sé un’intera generazione di jazzisti formidabili, in cui l’uso e l’abuso di droghe facevano da contraltare ad un’inesauribile fantasia musicale ed improvvisativa. Il medico legale che esaminò la salma stimò a 53 anni l’età di Charlie Parker. Ne aveva solo 35. La serie su Parker si presenta come un ipotetico monumento funebre, un work in progress che ad oggi conta 4 opere, di cui viene in questa mostra presentato il secondo lavoro - Bird is not a Bird #2 - composto da una serie di 4 vinili di Charlie Parker deformati a caldo e successivamente plastificati. La deformazione dei vinili e la loro successiva plastificazione testimoniano una sorta di violenza operativa che l’artista agisce sull’oggetto: oggetto che smette di suonare, che si svuota della sua funzione primaria, per divenire elemento plastico, scultoreo, denaturato e artificiale. L’opera 40.208 - Studi (Ferri) si compone di una serie di 16 lame di ferri da stiro degli anni ‘60 cui è applicato un bilanciere in acciaio simile a quello di un comune metronomo. L’opera si inserisce e sviluppa un ciclo di lavori iniziato nel 2008 con la videoinstallazione 40.208, in cui un semplice metronomo era stato ricostruito sostitu-endo alle indicazioni di “lento, adagio, largo, allegro, vivace, presto, ecc.” aggettivi che definivano lo stato so-ciale ed economico delle persone come “abject, poor, miserable, abounding, moneyed, rich, prosperous, ecc.”. Ogni indicazione di norma posta ad una certa altezza corrispondente alle diverse posizioni del bilanciere è - nella serie di sculture presentate in mostra – virtualmente ripetuta per ognuno dei 16 ferri. La figura del metronomo diventa all’interno dei cicli dell’artista elemento simbolico che, oltre a suddividere il minuto in porzioni perfettamente identiche (all’infinito) ricorda archetipicamente anche un monolito, una porta o una piramide. Gli Assemblaggi sono una serie di lavori in cui l’artista ri-assembla tastiere di strumenti come vecchi pianoforti o harmonium s-componendo o al contrario ri-componendo “simboli” come la croce latina o tastiere “impossi-bili” (perché impossibili da suonare, private quindi di qualunque logica apparente). Il motivo dell’assemblaggio come modus-operandi rappresenta nel fare artistico di Mazzonelli una maniera per riappropriarsi di “oggetti musicali” trasformandoli in “oggetti non musicali”, ossia elementi plastici che, similmente a quello che avviene nell’opera Bird is not a Bird #2, instaurano una dialettica alternativa tra lo spettatore e l’opera d’arte. La “croce” presentata in mostra non è intesa dall’artista come elemento culturale ma piuttosto simbolico, astratto, come forma direttamente conseguita da una riflessione sulla profondità evocativa della geometria simbolica.

Double Silence è l’opera che dà il titolo all’esposizione e ne completa gli intenti oltre a rappresen-tarli. Si tratta di un’installazione video articolata in diversi elementi che si completano interagendo a vicenda. Due pesci nuotano in un piccolo acquario la cui parete posteriore è adibita a minischemo per proiezione. Una microcamera posta davanti all’acquario riprende i pesci e il minischemo, sul quale sono proiettate in loop sequenze del pianista Glenn Gould al pianoforte. Sulle pareti laterali avviene la ripresa in tempo reale dell’evento. L’installazione nasce da una riflessione sulla natura del suono e sulla sua percezione attraverso la fisicità del corpo umano. Per questo il pianista Glenn Gould viene adoperato qui nella sua veste di elemento ritmico, come esecutore capace di far vibrare il proprio corpo in sintonia con il suono. Le sequenze video scelte mostrano sempre e solo il movimento del suo corpo e del suo volto nell’atto di suonare, senza mai mostrare le mani che agiscono sul tasto. L’elemento dell’acqua e dei pesci diviene agente intermedio tra realtà e finzione reale (la proiezione) ma al tempo stesso anche elemento di riflessione concettuale sulla propagazione del suono nell’acqua. Un ulteriore elemento di ricerca è dato dal fatto che l’installazione opera su due piani-realtà diversi: la dimensione (assai ridotta) dell’acquario che opera entro i confini una realtà empirica, tangibile e tridimensionale; e quella della proiezione di questa stessa realtà attraverso una riproduzione video a grandi dimensioni, reale anch’essa, ma bidimensionale. Double Silence riflette e presenta l’evento sonoro nelle sue manifestazioni secondarie - alternative: per questo l’installazione è assolutamente concepita per essere priva di suono.

J A C O P O M A Z Z O N E L L I D O U B L E S I L E N C ECharlie “Bird” Parker, een beroemde saxofonist wordt heden ten dagen beschouwd als de grondlegger van een bijzonder jazz-genre bebob genaamd. Bird was het symbool van een hele generatie van verbluffende jazz muzikanten met een onuitputtelijke muzikale fantasie en improvisatie talent, in de wurggreep van drugsgebruik en misbruik. De lijkschouwer die na Parkers dood de sectie verrichte vertelde dat deze het lichaam had van een 53 jarige. Hiwas pas 35. De serie over Parker is een hypothetisch grafmonument, dat is samengesteld uit geluidsopnames van Parker op vinyl. (Te zien is “Bird is not a Bird #2”, onderdeel van een werk in uitvoering dat op het moment bestaat uit vier kunstwerken.) De deformatie van vinyl getuigt van een gewelddadig operatief ingrijpen door de kunstenaar in het wezen van het object. Een object dat niet meer kan worden afgespeeld, zodat het zijn eigenlijke functie verliest en verwordt tot een plastic element, een sculptuur waarin slechts de herinnering aan de oorspronkelijke functie ligt opgeslagen.

40.208-Studi (Ferri) bestaat uit de bladen van 16 strijkijzers uit de jaren ’60, elk voorzien van (met laser gesneden) stalen raderwerk, typerend voor een metronoom.40.208-Studi is onderdeel van een oeuvre, waarvan de start gemaakt is in 2008 met een naamgevende video-installatie waarin een metronoom werd gecreëerd waar de indicaties lento, adagio, largo, animato, allegro, vivace werden getransformeerd in mistroostig, arm, miserabel, overvloed, vermogend, rijk, voorspoed enz. Elke indicatie was op een verschillende hoogte op het aangepaste gewicht geplaatst. Zo kreeg elk van de zes-tien strijkijzers zijn eigen gewicht op een andere plek. De metronoom wordt in het werk van de kunstenaar een symbolisch element dat niet alleen refereert aan de verdeeldheid van een minuut in oneindige identieke deeltjes, maar ook aan een vorm die het beeld oproept van een monoliet, een deur of een piramide.

Assemblaggi is een serie van werken waarin de kunstenaar toetsen van oude instrumenten zoals een harmo-nium opnieuw vorm geeft, waarbij hij symbolen zoals het Latijnse kruis of onmogelijke toetsenborden, schijnbaar gecreëerd zonder logica, onbespeelbaar, deconstrueert en “recomposeert“.Verzamelen is de modus operandi die in Mazzonelli’s werk een manier symboliseert om muzikale objecten te transformeren naar onmuzikale objecten. Het zijn plastische elementen die in staat zijn een alternatieve dialoog te creëren tussen kunstwerk en beschouwer in een proces, dat te vergelijken is met de “Bird is not a Bird” serie. Het kruis is hier niet bedoeld als cultureel element maar als een abstracte, archetypische vorm afgeleid van een reflectie op de uitdagende kracht van symbolische geometrie.

Double Silence is de titel die gegeven werd aan de video-installatie en tevens zijn naam leent aan deze expositie, waarin verschillende elementen op elkaar inwerken. In de installatie zien we twee vissen zwemmen in een klein aquarium waarvan de achterwand gebruikt wordt als een scherm. Een klein cameraatje wordt ervoor geplaatst, waarvan we de beelden direct terugzien op het scherm waarop in een loop beelden te zien zijn van een pianospelende Glenn Gould.De installatie is ontstaan als een beschouwing op de aard van geluid en de waarneming ervan door het menselijk lichaam, om deze rede wordt pianist Glenn Gould hier gebruikt als ritmisch element al spelende is hij in staat zijn lichaam in harmonie te laten vibreren met geluid. Elk video fragment laat enkel steeds zijn gezicht en lichaamsbewegingen zien terwijl hij speelt, maar we zien nooit zijn handen op de toetsen.Water en vissen zijn elementen tussen werkelijkheid en fictie, maar op het zelfde moment zijn ze ook een conceptueel commentaar op de voortplanting van geluid.Een ander niveau van onderzoek ontstaat door het feit dat de installatie zich manifesteert op twee verschillende niveaus van realiteit die van binnen uit op elkaar inwerken; het aquarium, een kleine dimensie (empirisch en drie-dimensionaal) en zijn vertoning op het scherm, nog steeds echt maar twee-dimensionaal.Double Silence toont een beleving van geluid in zijn secundaire en alternatieve uitdrukkingsvormen, terwijl de installatie duidelijk gemaakt is om stil te zijn.

Acquario 2 pesci, videoproiettore,microcamera, 2 videoproiettori sincronizzati a circuito chiusoAquarium 2 vissen, beamer, 1 klein cameraatje, 2 beamers CCTVDOUBLE SILENCE, 2008

JACOPO MAZZONELLI DOUBLE SILENCE2 7 . 0 3 . 2 0 1 0 - 2 8 . 0 6 . 2 0 1 0

COLOFONText: Jacopo MazzonelliEditing and Layout: Marco NemberTranslation: Francesca M.L. Blom

BIOJacopo Mazzonelli was born in Trento in 1983. He obtained a degree in piano in 2003. He has studied in depth music composition and obtained a degree in contemporary music at the Accademia Internazionale TEMA, in Milano. He carries out a research on short films by the artistic vanguards in silent movies, creating the music together with the piano player Marco Rinaudo. His research, throughout sculpting, installation and video, investigates the relation between audio perception and visual element. His photographic research converged in 2006 with the two- men show Ask the Dusk (with P.Cavagna – Foyer, Centro S.Chiara - Trento, 2007). Awarded at Video.it at the Accademia Albertina di Belle Arti (Torino, 2007), he has produced an installation for the Festival dell’ Economia (Trento, 2008). Again in 2008 he takes part to Videoart Yearbook (Bologna, 2008), the final show Radar.01 at Museo Civico di Riva del Garda and he presents the performance Scena retrospettiva / Flash-back at the International Prize of Performance. With Paolo Maria Danesi Gallery - Rovereto he takes part to the Auguri ad Arte - 2008 at the MART Museum. In 2009 he takes part to the art show Playlist curated by Alberto Zanchetta at the Neon Gallery in Bologna and to the collective exhibition “...Dream Room Project” in Parma curated by Federica Bianconi. In 2010 he will present his last artistic production in a solo show at Galleria Studio 44 in Genova. He lives and works in Trento.

WEBSITE http://mazzonelli.blogspot.com/

l’OzioFerdinand Bolstraat 26 1072 LK Amsterdam www.ozioamsterdam.com