Zijn HanZestudenten trekvogels of Huismussen? · ‘Aha’, schatert Silvani na ... Onze...

1018

e ja

arga

ng 1

5 m

ei 2

013

reda

ctio

neel

ona

fhan

kelij

k m

agaz

ine

van

de H

anze

hoge

scho

ol G

roni

ngen

| w

ebsi

te: w

ww

.han

zem

ag.n

l | e

-mai

l: ha

nzem

ag@

org.

hanz

e.nl

| Ill

ustra

tie: M

eike

de

Haas

checkHanzemag.nl

Zijn HanZestudenten trekvogels of Huismussen?globetrotters

[10] 15 MEI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 3

8/9

6

14/15 16/17

Italiaanse les op het Conservatorium‘Naturalmente, een diva spreekt Italiaans, anders ís ze geen diva!’

Hoe kan (Noord-)Nederland buitenlandse studenten aan zich binden?

10/11

Alumni Vastgoed in Abu Dhabi‘We zullen het werk moeten blijven volgen’

Het nieuwe solliciterenJe passie etaleren en jezelf vermarkten

INHOUD

Ben jij een huismus of een trekvogel?Doe de HanzeMag-test

HANZEMAG WOENSDAG 15 MEI 2013 [10]4

Studenten Illustratie exposeerden in de tweede helft van april hun werk in de Koe-

pelzaal van de academie Minerva aan de Praediniussingel. De door de studenten

zelf georganiseerde expositie Illustratie ’57 was de eerste in een reeks van drie. In

mei tonen studenten hun werk in diverse winkels in de Folkingestraat en op 1 juni

tijdens de Nacht van Kunst & Wetenschap.

Foto: Luuk Steemers

[6] 9 JANUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 5


Een ochtend in de week mag Marco Silvani genieten

van conservatoriumstudenten, en zij van hem.

Baldevino Ottaviani vindt het allemaal bravo, brava e

molto interessante.

bij de les

Foto: Luuk Steemers

Dit is de hemel, vindt Marco Silvani. Dit, dat is het Prins Claus Conservato-rium, waar hij iedere woensdagochtend Italiaanse les geeft. In de vroegte van 17 april ritselt hij ergens een klassieke gitaar vandaan en ijlt naar lokaal 106.Voor wie operazanger wil worden, is een mondje Italiaans natuurlijk nooit weg. ‘Gioanna is een diva’, verkondigt Silva-ni, in de klas aangekomen, ‘Naturalmente, een diva spreekt Italiaans, anders ís ze geen diva!’ Joanne, een Nederlandse, bloost van het compliment, want haar Italiaans is nog maar zo-zo. Somar, een student uit Syrië, is volgens Silvani geen student, maar een legende, una leggenda. Eske is een Duitse diva, Tamsin een Schotse signora en de Spaanse Martha una dama molto intelligente.

Il mio corpo malatoIn lokaal 106 spreken alle aanwezigen il linguaggio della musica, de taal der muziek. Silvani, die de rest van de week lesgeeft aan de opleiding International Business & Languages, zet z’n leesbril op en legt de gitaar op z’n dij. ‘Cantiamo!’ Laten we zingen!

Vier halve A-viertjes zijn net genoeg voor de 26 strofes van de Canzone Dei Dodici Mesi van Francesco Guccini. De andere helft van de pagina’s staat bedrukt met de vertaling: Song of the Twelve Months. ‘Vergelijk Guccini met Boudewijn de Groot, maar dan beter’, stelt Silvani, wat de zaak er voor de buitenlandse studenten niet un-due-tre duidelijker op maakt. Dat verandert op slag als Silvani klanken uit zijn gitaar tevoorschijn tovert en inzet. Viene Gen-naio silenzioso e lieve/ un fiume addormentato/ fra le cui rive giace come neve/ il mio corpo malato. Januari komt stil en licht, een slapende rivier tussen wier oevers als sneeuw mijn zieke lichaam ligt.Dat is poëzie, en die klinkt nog dichter-lijker uit de geoefende kelen van de stu-denten Klassieke Zang. En Silvani? Die transformeert stante pede in een zwoe-lezomeravondzanger op het strand: cibo, vino e chitarra (eten, wijn en gitaar). Als het lied gezongen is, monstert hij de kring. ‘Het ís al een prachtig lied, maar uit jullie monden… splendidamente cantato, brava, bravo.’

Nonna met tabletcomputerGuiseppe komt binnen, geen zanger maar wel een Italiaan. De studenten vertellen hem een verhaal en daarna controleren ze of de student Jazz het heeft begrepen. Joanna laat haar familie de revue passeren, Eske houdt een be-toog over ene Fred die behoorlijk goed Italiaans spreekt omdat hij dol is op maffiafilms. Ze rept over una vettura è due mani. Guiseppe snapt er niks van: de auto is twee handen? ‘Aha’, schatert Silvani na enig peinzen, ‘seconda mano, second hand, tweedehands.’La leggenda krijgt de lachers op z’n hand met zijn geschiedenis over een veronge-lijkt meisje dat ervan baalt dat haar oma steeds de tablet-computer in gebruik heeft.

Re Lear… che hai letto?Martha tapt uit een ander vaatje. De Spaanse operazangeres in spe legt uit waarom ze ooit La Divina Commedia in middeleeuws Florentijns wil lezen, de taal van Dante Alleghieri. Marco Silvani, die Literatuurgeschiedenis stu-deerde, moet op z’n tong bijten om z’n

enthousiasme te beteugelen. ‘Brava, brava e intelligenta’, roept hij uit als Martha klaar is. ‘Pffff’, zucht Guiseppe in het Italiaans, ‘dat ging me hier en daar boven de pet.’ Silvani adviseert hem om toch maar eens De Goddelijke Komedie ter hand te nemen. ‘Net zo goed als Shakespeare, misschien wel beter.’ Hij kijkt Tamsin aan. ‘Re Lear… che hai letto?’ Tamsin verstaat het niet. (King Lear… heb je dat gelezen?)Fluks oordeelt Silvani over de voor-drachten: ‘Nove, nove, nove e nove più!’ Negen, negen, negen en een negen-plus voor Martha. Dan is het basta voor vandaag. La settimana prossima zullen ze weer zingen. Het Lied van de Twaalf Maanden van Guccini. ‘Er staan veel versies op internet. Oefenen, jongens, misschien zing ik volgende week wel helemaal niet mee.’ De glinstering in zijn ogen verraadt dat de kans daarop klein is. Heerlijk, zo’n ochtend in de hemel, una mattina nel cielo.

Boudewijn Otten

Nove, nove, nove e nove più


Wat moet je in deze crisistijden doen om een cv op te bouwen dat indruk maakt op de werkgevers? Moet je in het bestuur van een vereniging gaan zitten of moet je juist weg uit Groningen en buitenlandse ervaring opdoen?

CV-building?

Hoger opgeleiden met internationale werkervaring hebben veel extra’s te bieden aan bedrijven die in toenemende mate internationaal opereren. In Europa kijkt men nog met een zeker wantrouwen naar buitenlanders die hier komen werken. Dat zouden gelukzoekers zijn. De EU heeft een dikke muur gebouwd om Europa. We zouden wat meer naar ons verleden moeten kijken. Toen de Spanjaarden in 1585 Antwerpen bezetten, vertrok bijna de helft van de bevol-king naar Amsterdam. Door die immigratie van ondernemende Vlamingen groeide Amsterdam uit tot een internationale handelsstad: het startpunt van de Gouden Eeuw. Ook de internationale samenwerking in het Hanzeverbond heeft enorme rijk-dom gebracht. Internationale handel is van alle tijden. Onze IBS-studenten hebben een ander soort ambitie dan de doorsnee student. Ze kiezen voor een internationaal profiel, buitenlandse ervaring, interculturele compe-tenties, maar ook voor zelfontwikkeling. Interculturele-competentieontwikkeling is nauw verbonden met je persoonlijke groei. Je leert omgaan met diversiteit en reflecte-ren op je eigen culturele achtergrond, je persoonlijke stijl en je waarden en normen. Voor studenten die hebben laten zien dat ze dat kunnen, ligt de wereld open. Ook al blijven ze uiteindelijk in Nederland of keren ze naar Nederland terug als ze ouder zijn, buitenlandse ervaring is toch altijd een pre. Je hebt laten zien dat je onderne-mend bent, dat je in een vreemde omgeving kunt functioneren, iets wat iemand die bij wijze van spreken in Stadskanaal blijft niet zo makkelijk kan laten zien. Studenten met buitenlandervaring hebben altijd voordeel bij selectieprocedures. Zelf heb ik in Chicago gewerkt bij een groot consultancybedrijf. Bij ál mijn sollicitaties is dat aan de orde gekomen. Daarom raad ik ook niet-IBS-studenten aan om ervaring in het buitenland op te doen. In deze moeilijke tijden is CV-opbouw extra belangrijk.

Kevin Wigboldij (21), eerstejaars Pedagogische Academie‘Ik val wel op, ja. Jongens zijn hier in de minderheid, hoewel ik niet de enige ben in mijn klas. Maar op basisscholen zelf zie je vooral juffen. Dus als ze meer meesters willen heb ik een streepje voor. Niet dat ik daarom voor de PABO heb gekozen. Ik wist op de middelbare school al dat ik ooit voor de klas wilde staan. Om nu al te prakkiseren over later vind ik trouwens een beetje vroeg. Hoewel, voor een stage in Curaçao of Suriname ben ik best in.’

Tobi van Ringen, vierdejaars deeltijd Autonome Beeldende Kunst ‘Een autonoom kunstenaar moet zichzelf in de picture zetten. Ik begin klein, ge-woon in Nederland. Als ik dit jaar afstudeer, heb ik twaalf studiepunten te veel: ik doe extra vakken en projecten. Goed voor m’n CV. Ik ben bezig met een city-hop-ping-project, zoals ik het noem: in en om leegstaande panden plaats ik ruimtelijke installaties. Ik heb ook een etiket ontworpen voor de Care4Kenya-wijnen van de Hanzehogeschool. Verder heb je nog m’n zwerfproject. Op het station gaf ik ie-mand een map met kunstwerkjes waarvan hij er één mocht houden op voorwaarde dat hij de map doorgaf aan iemand anders. En zo verder en zo voort. Telkens als de map verder komt, krijg ik een bericht.’

Daphne Wiebing, eerstejaars Maatschappelijk Werk & Dienstverlening‘Na de havo heb ik een jaar in North Yorkshire gewerkt, in Engeland. Ik zou een half jaartje in Botton Village blijven, een gemeenschap voor verstandelijk gehandicap-ten. Maar het is een jaar geworden. Heel leuk werk. Daardoor weet ik nu echt wat ik wil, kleinschalige hulpverlening. Ik zou best een bijbaan op dat vlak willen hebben, maar in Nederland vragen ze altijd om een papiertje. En mijn getuigschrift en de First Aid zijn geen mbo-diploma’s, hè? Maakt niet uit, ik zit hier goed bij MWD, ik leer hartstikke veel. Ik wil trouwens best graag op stage in het buitenland: Australië of zo, Afrika misschien. Maar niet om mijn CV op te fleuren. Je moet dingen vooral doen omdat je ze interessant vindt.’

Simona Liudziute, eerstejaars International Communication‘Cv-building is hartstikke belangrijk, ook in het eerste jaar. Ik probeer deel te nemen aan zoveel mogelijk activiteiten waarvan ik wat kan leren. Zo heb ik een paar artikelen geschreven voor HanzeMag. Ik probeer ook baantjes te vinden die aan de studie gerelateerd zijn. Dat is nog niet zo makkelijk. Maar laatst hoorde ik dat communicatiestudenten in de zomervakantie stage kunnen lopen bij Spaanse en Oostenrijkse bedrijven. Daar solliciteer ik zeker op.’

Opinie

‘BuitenlanderVaring is zelfontwikkeling’

Bram ten KateDirecteur International Business School

RONDVRAAG

?


Hoe een groningse koe

Bijna iedereen wil dat Nederland veel meer doet om buitenlandse studenten na hun studie in

Nederland te houden. Maar hoe dan? Docent Roel Hoving heeft wel een paar goede ideeën.

En student Roel Hoving trouwens ook.

Analyse: hoe (Noord-)Nederland buitenlandse afgestudeerden aan zich kan binden

Slechts één op de drie buitenlandse studenten die na het behalen van hun diploma in Nederland zouden wíllen blijven, blijft ook daadwerkelijk. Te weinig, vindt de Sociaal-Economische Raad (SER), die het kabinet adviseert om meer te doen om ex-studenten uit den vreemde in Nederland te houden. Eén van de redenen hiervoor is, zo stelde de SER in april in het rapport Make it in the Netherlands, is dat het geld in het laadje brengt. Het Centraal Planbureau (CPB) becijferde in 2012 dat er ieder jaar 21-duizend buitenlandse afgestudeerden emplooi in Nederland vinden. Aan de andere kant kiezen ieder jaar zesdui-zend Nederlandse hoogopgeleiden voor een loopbaan in het buitenland. Dankzij deze gunstige verhouding (per saldo vijftienduizend nieuwe hoog opgeleide jongeren per jaar) levert de internationalisering van het hoger onderwijs de Nederlandse schatkist een slordige 740 miljoen euro netto per jaar op. De SER en het CPB concluderen: hoe aantrekkelijker Nederland is voor buitenlandse studenten, hoe beter dat is voor het Koninkrijk der Nederlanden.Er is een wereld te winnen, want Ne-derland is niet populair. Het percentage

buitenlandse studenten in Nederland (7,2 procent) is lager dan het Europese gemiddelde (acht procent), zo rap-porteerde het Nuffic, de Nederlandse organisatie voor onderwijsinternati-onalisering. En van alle studenten die wereldwijd in één of ander buitenland studeren, kiest slechts 1,2 procent voor het land van de molens en de tulpen. En het zijn vooral Duitsers, die buitenlan-ders die naar Nederland komen.Voor bèta- en techniekstudies gaan buitenlanders graag naar Zweden of Finland, waar één op de vier buiten-landse studenten een bèta is. Daar steekt Nederland bleek bij af: het Nuffic schat hun aandeel op elf procent en de Organisatie voor Europese Samenwer-king & Ontwikkeling houdt het op nog minder, nog geen vier procent. In ieder geval te weinig, vindt ook Roel Hoving, student aan de masteropleiding Business Administration aan de Hanzehogeschool.

FacebookvriendenonderzoekHoving legt de laatste hand aan een scriptie over de effecten van de interna-tionalisering van het hoger onderwijs. ‘Alle hogescholen geven internatio-nalisering al een jaar of vijftien een hoge prioriteit, maar er zijn nauwelijks

gegevens om die inzet te evalueren. Het weinige wat we over internationalisering weten gaat vooral over academici, niet over hbo’ers.’Hoving, al jaren docent aan het Instituut voor International Communication, ge-nereerde zelf gegevens van ex-studenten met wie hij contact had via facebook. Hij vroeg 78 studenten voor hun afstude-ren, of ze van zins waren in Nederland te blijven. Vijftien zeiden er ja. Een jaar later bleek dat acht van hen de daad bij het woord hadden gevoegd. ‘Eén student was een eigen bedrijf begonnen, één student vond een baan in de randstad en één student werkt in de regio Gronin-gen. Die andere vijf zijn nog zoekende. Die hebben alle vijf een relatie, anders waren ze misschien ook wel vertrokken.’ In het vriendennetwerk van de 78 eerste respondenten, die Hoving vervolgens benaderde, bleken grofweg dezelfde getallen opgeld te doen: zo’n twintig procent van de respondenten zag een loopbaan in Nederland wel zitten, maar minder dan de helft daarvan (zeven procent van het totaal, om precies te zijn) slaagde daarin. ‘Nederland weet al weinig studenten aan zich te binden, maar Groningen is daar nog slechter in. En dat terwijl de Hanzehogeschool een

hoger percentage buitenlandse studen-ten heeft dan gemiddeld.’

Rompslomp geen probleemOp grond van deze onderzoeken kan men, Hoving geeft het grif toe, geen algemeen geldende uitspraken doen. ‘Maar het illustreert wel dat het SER-advies zin heeft: er zit duidelijk rek in het aantal buitenlandse studenten dat we aan Nederland kunnen binden.’Er zijn volgens Hoving zat mogelijkhe-den. Nederland mag dan niet het eerste land op de voorkeurslijstjes zijn, maar als buitenlanders eenmaal hier studeren, zijn ze enthousiast. ‘En ook verbaasd. Ze weten bijvoorbeeld dat Nederlanders goed uit de voeten kunnen met Engels, maar verwachten niet dat ze volledig Engelstalige programma’s kunnen vol-gen. Dat Nederland hierin vooroploopt, zouden we beter kunnen uitventen.’ Dat geldt volgens Hoving ook voor het feit dat je het land makkelijk binnenkomt. ‘Negen op de tien studenten vindt de administratieve rompslomp geen enkel probleem. Dat is ook een pre, natuur-lijk.’De grootste inspanningen moet het hbo volgens Hoving leveren in het werkveld. ‘Daar is de grootste winst te pakken.

een indiase haas vangt


techniek

gedrag & maatschappij

taal & cultuur

economie

gezondheidszorg

onderwijs

landbouw & natuur

buitenlandse studenten in nederland

Herkomst van buitenlandse studenten in nederland(mobiliteit in beeld 2012, nuFFiC)

Welke Hbo-opleidingen volgen de buitenlandse studenten? (bron:mobiliteit in beeld 2012, nuFFiC)

In 1952 kreeg Nederland maar liefst twee

ministers van Buitenlandse Zaken. Op de

vraag of dat niet wat veel was, antwoord-

de de opvallendste van de twee, Joseph

Luns: ‘Integendeel, een klein land heeft

namelijk erg veel buitenland.’

Een misverstand. Nederland is met z’n

41.526 vierkante kilometer helemaal

niet klein. Natuurlijk, er zijn 136 grotere

landen, maar evenzogoed 103 kleinere.

Ook qua inwoneraantal is Nederland een

middenmoter.

Nederland is gemiddeld. Voor landen

geldt hetzelfde als voor mensen: ze willen

niet graag gemiddeld zijn. Daarom doen

ze vaak alsof ze groter zijn dan ze zijn.

Frankrijk heeft er een handje van en vlak

Noord-Korea AB-SO-LUUT NIET UIT!!!

De Nederlandse aanpak is ongeveer het

omgekeerde. We zijn gemiddeld, maar we

doen alsof we piepklein zijn. (Piet Hein,

zijn naam is klein, maar zijn daden benne

groot.) Dat is boerenslim: hoe kleiner je je

voordoet, hoe opmerkelijker je prestatie.

Deze strategie, doen alsof je klein bent,

ligt verankerd in de Nederlandse volks-

aard. Als in beton gegoten, hoor je politici

tegenwoordig steeds zeggen. Een met een

ketting vastgeklonken blok aan het been,

kun je ook zeggen.

Het Nederlandse volk is, net als elk

volk, een gemiddeld volk. Leiders wil-

len wat, maar het volk kijkt wel uit. Zo

vindt bestuurlijk Nederland al jaren dat

Nederlanders hun hoofd vaker boven het

maaiveld moeten uitsteken. De gemid-

delde Nederlander denkt: als iedereen z’n

hoofd boven het maaiveld uitsteekt, is het

maaiveld straks gewoon één kop hoger.

Dan kunnen we net zo goed niets doen.

Het kabinet vindt dat er te weinig bui-

tenlanders in Nederland komen studeren.

(Waarom dat erg is, is me ontschoten,

maar het bericht werd alarmistisch ge-

bracht.) Dus broedt het op een campagne

om meer buitenlanders te lokken. Ze

mogen mijn slogans zo overnemen.

Nederland, het land waar je niet opvalt.

Nederland, het land waar je opvalt als je

wilt opvallen.

Nederland, het land waar je maar beter

niet kunt opvallen.

Nederland, het land waar je op valt.

De inmiddels vergeten minister Wim

Beyen was van bescheiden lengte. Joseph

Luns was bijna twee meter. Hij werd

wéreldberoemd best wel bekend.

hajo Frick

fricknederbuitenland

Buitenlandse studenten die tijdens hun opleiding stage lopen hebben een behoorlijke kans op een baan. Net zoals degenen die werken, zelfs als het baan-tje niks met de studie te maken heeft.’ De kans op een loopbaan in Nederland is beduidend kleiner als de studenten geen werkervaring opdoen en zich lou-ter op hun studie richten. ‘En dat geldt voor maar liefst tachtig procent van de buitenlandse studenten. Tachtig pro-cent! Die vinden na hun studie vrijwel nooit een baan in Nederland.’

De kleine-klussenaanpakHogescholen moeten buitenlanders helpen bij het opdoen van werkerva-ring, vindt Hoving. ‘Het hoeven niet eens allemaal stages te zijn. Kleine klus-sen in opdracht zouden ook een goede stap zijn. Een derde van het midden- en kleinbedrijf in het Noorden opereert internationaal of is van plan z’n activi-teiten over de grens heen te tillen. Maar buitenlandse studenten zijn zich er niet van bewust dat er zoveel bedrijven zijn die hen wat te bieden kunnen hebben.’En die bedrijven weten niet dat er zo-veel buitenlandse studenten in Gronin-

gen rondlopen. ‘Ik sprak laatst iemand van een Gronings bedrijf dat markt-onderzoek had gedaan in India. Daar had de Hanzehogeschool dus tamelijk eenvoudig een student aan kunnen koppelen. Iemand die de taal spreekt, de cultuur kent en misschien wel weet hoe de Indiase hazen lopen. Goed voor het bedrijf, goed voor die student, goed voor de Hanzehogeschool en goed voor Nederland.’

Gratis Nederlandse lesDaarbij komt dat Nederlandse be-drijven koudwatervrees hebben. ‘Een buitenlandse student inschakelen vergt wat papierwerk. Vergeleken bij andere landen valt dat nog erg mee, maar op de één of andere manier deinzen Nederlandse ondernemers daar snel voor terug. En Groningse ondernemers zijn nog een graadje huiveriger ook. Nou, zo stel ik me voor, waarom zou een hogeschool die ondernemers niet assisteren? Desnoods nemen we ze die hele papierwinkel uit handen.’De Sociaal-Economische Raad vroeg afgelopen februari aan vijfhonderd buitenlandse studenten wat Nederland

het beste kan doen om ze in Nederland te houden. Twee derde van hen vind dat het aanbieden van (gratis) cursussen Nederlands hun entree in de samenle-ving zou bevorderen. ‘Je ziet het, aan de studenten zal het niet liggen. Uit die SER-enquête kwam trouwens naar voren dat studenten het op prijs zouden stellen als de instellingen hun zouden helpen bij het vinden van een stage-plaats of een traineeship.’ Een traineeship is een stage die iemand loopt ná z’n afstuderen. Hoving is er erg van ge-porteerd. ‘De Hanzehogeschool zal dit proces in het Noorden harder moeten aanzwengelen. Ook om het regionale bedrijfsleven bij te staan. Want het is me een doorn in het oog dat één op de twee van onze buitenlandse studenten naar het westen trekt. Een wijdver-breid misverstand is dat buitenlanders Nederlandse arbeidskrachten verdrin-gen, maar juist het tegendeel staat als een paal boven water: hoog opgeleide buitenlanders geven een boost aan eco-nomische ontwikkelingen. Die kan het Noorden goed gebruiken.’

Boudewijn Otten

bulgarije

belgiË

china

duitsland

griekenland

uk

italiË

Frankrijk

overige landen

2%


‘gucci in de woestijn’Juliette Helmus studeerde Vastgoed & Makelaardij aan de Hanzehogeschool. Ze deed een

master in Londen en werkte twee jaar in The City. Toen de crisis toesloeg en haar vriend zijn

baan in Londen kwijtraakte, besloten ze verder dan Europa te kijken. Nu wonen Juliette en

Thierry met hun zoontje Christophe in de Verenigde Arabische Emiraten.

Alumni Vastgoed via Londen naar Abu Dhabi

‘Het begon allemaal met een internatio-nale opdracht op de Hanzehogeschool. Vanuit Berlijn werd ik naar Boedapest gestuurd om daar met lokale makelaars en bedrijven onderzoek te doen. Daar leerde ik studenten en docenten van het Dublin Institute of Technology kennen. Een half jaar later zat ik in Dublin. In 2007 studeerde ik af aan de Hanze. Toen was ik al samen met Thierry Semmelink die ik had leren kennen via de studiever-eniging Villa ’96, waarvan ik voorzitter was. Thierry kwam solliciteren om ons jaarlijkse evenement te organiseren. Hij ging na zijn afstuderen naar Londen voor een master en kreeg daar een baan bij UBS, de grootste vermogensbeheer-der ter wereld. Ik werkte in Amsterdam, maar Londen lokte.’

Onderaan beginnen ‘In de zomervakantie besloten we samen de sprong te maken. Ik had twee weken de tijd om alles te regelen. Een baan zoeken of toelatingsexamen doen voor een universiteit om een master te gaan doen? Ik koos voor het laatste en werd toegelaten op de Cass Business School. Londen heeft een bizarre werk-cultuur. Ik zat twee maanden op de universiteit toen ik al moest sollicite-ren. Voor een traineeship bij de grote bedrijven is heel veel animo. En het gaat massaal. Je hebt een ranking systeem voor universiteiten, vergelijkbaar met Amerika. Je universiteit telt mee, uit welk land je komt, of je man of vrouw bent. Misschien is het iets lastiger voor een niet-native omdat er weinig plekken

zijn in internationale teams. Daar wordt om gestreden. De sollicitatieprocedures zijn ook heftig. Eerst doe je een test online. Een soort IQ-test om te kijken of je een beetje kunt rekenen enzo. Knijtermoeilijk. Ik voelde me compleet incapabel. Uiteindelijk belandde ik in ronde vier bij een groot bedrijf. Ik moest onvoorbereid een speech houden om mensen te motiveren om in een bepaald project te investeren. En ze vroegen me een marketing strategy which should make them laugh ter plekke uit mijn mouw te schudden. ‘Na mijn master heb ik werk gevon-den als analist bij de Investment Property Databank. Data analyseren. Onderaan beginnen en massaproductie draaien. Wat doet een groot fonds ten opzichte

van zijn benchmarks? De eerste paar jaar is het bikkelen in The City. Maar goed, dat is part of the deal, dat weet je. Een beetje een sociaal leven kun je vergeten. Het is heel normaal dat de baas nog met een stapel werk komt die de volgende och-tend af moet, als je al met je jas aan staat om naar huis te gaan. Op een gegeven moment was ik helemaal klaar met die Londense rat race en ben ik teruggegaan naar Amsterdam.’

Drama op arbeidsmarkt‘Wij kwamen twee jaar na de crisis op de markt. Het was dramatisch met banen. In Londen verdienden we prima. Thierry had inmiddels een andere baan. Die was plotseling redundant geworden bij UBS. Het was in de tijd dat de hele bankenwereld op zijn kop stond, de Lehman Brothers ging failliet, Goldman Sax en andere grote banken moesten allemaal mensen laten gaan.In Amsterdam vond ik een apparte-mentje en een baan als consultant in het zorgvastgoed. Bij Sentus werk ik nog steeds. Ik reken en schrijf aan strate-gische vastgoedplannen en begeleid bouwprojecten vanuit de instellingen. Thierry solliciteerde ook in Amsterdam. Toen dat niet lukte, zijn we een jaar met Abu Dhabi bezig geweest. Uiteindelijk kreeg Thierry een aanbod van ADIA, Abu Dhabi Investment Authority, een soort pen-sioenfonds waar oliegeld in zit. We had-den drie dagen om te beslissen en zijn er onmiddellijk naartoe gevlogen. Vrou-wen van top tot teen gesluierd, mannen in witte doeken, zand, zand, zand… en in april al veertig graden. Na drie dagen zeiden we ‘ja’, ook tegen elkaar, want we moesten wel even trouwen. In de zomer van 2011 zijn we verhuisd. Ik vloog voor mijn werk één keer in de zes weken terug naar Nederland. Dan bleef ik


twee weken hier en stortte me helemaal op het project. Op de locatie langs, de financiële administratie, ik pompte me helemaal vol met het project. Dat deed ik tot het eind van mijn zwangerschap. Op 14 november is Christophe geboren. Toen veranderde er weer een heleboel. We wilden eigenlijk twee jaar in de Emi-raten blijven, maar dat is nu de vraag. Het is nog steeds crisis in Nederland. Thierry kan nog drie jaar blijven.’

Luxe in de zandbak‘We wonen niet in een compound, maar in een ruim appartement in de stad. Boven heb je een mooi zwembad, een centrale gym, een squashbaan, een bubbelbad voor de vrouwen en één voor de mannen. Compounds liggen vaak buiten de stad, villa’s met een hek eromheen. Daar wonen de gezinnen. Compounds vind je meer in Saudi-Arabië want daar mag je niet zoveel. Vooral voor vrouwen is het er veel strikter. Hier kun je met een rokje over straat als je dat wilt. De lokale vrouwen zijn allemaal gesluierd in een ababya of burqa, sommige zelfs met van die stalen tralietjes voor hun ogen. Maar

wat ze onder hun abayas dragen! In een damestoilet weet je niet wat je ziet. De mooiste kleren. Gucci, Chanel, Prada, Dior… Nederlandse vrouwen zijn veel praktischer. Platjes aan, klein hakje misschien, maar niemand haalt het in haar hoofd om op zulke hakken te gaan winkelen. Daar hebben de vrouwen hier geen enkele moeite mee. Iedereen heeft hier ook iemand. Van nanny’s tot tuinmannen, van schoonmaakster tot koks. Emirati’s zijn allemaal rijk. Nanny’s zijn nooit lokaal. Die komen van de Filipijnen, Sri Lanka, Pakistan of India. Tachtig procent zijn expats. Mensen uit India werken in de bouw. Ze slapen met z’n tienen op een kamer en gaan ’s ochtends vroeg in bussen naar de bouw. Hun vrouwen en kin-deren wonen hier niet, want daarvoor moet je een minimumbedrag verdie-nen waar zij dik onder blijven. Als je met vijftig graden op een bouwplaats gaat werken voor een schijntje, moet het in het eigen land dus nog beroerder zijn.’

Nanny’s, tuinmannen en koks‘Wij behoren hier tot de middenklasse.

We hebben geen personeel, alleen een oppas voor vier dagdelen in de week, anders kan ik niet werken. Ik heb getwijfeld om hier een baan te zoeken, maar dan beland je al snel bij een PWC, PriceWaterhouseCoopers. En dan kom je in het Midden-Oosten terecht, opdrachten in Syrië of in Egypte. Projectmanagement zit er niet in voor een vrouw. Het wordt niet geaccepteerd dat een vrouw de leiding heeft. Heel jammer, want er zijn hier zulke mooie bouwprojecten. De maatschappij is niet op werkende moeders ingericht. Crè-ches zijn tot 14.00 uur open en scholen gaan al om 12.30 dicht. ‘Het eerste jaar heb ik heimwee gehad. Nu zit ik wel goed. We krijgen veel bezoek van vrienden en familie. We hebben een groot appartement, dus logeren is geen probleem. Ik zit in het bestuur van de Nederlandse Vereniging. Het gebouw waar we wonen is een soort Melrose Place. Er wonen allemaal collega’s van Thierry. Je ontmoet veel mensen, bij het zwembad of als je beneden koffie gaat doen. In het weekend gaan we naar het strand, kamperen in de woestijn of we gaan naar Dubai of Oman. We

hebben een dikke 4x4, dus je gaat op pad. Gezellige terrasjes mis ik wel. Voor alcohol heb je een licence nodig. Als bui-tenlander heb je die natuurlijk. Je kunt alleen een wijntje drinken in de hotels en een beperkt aantal andere zaken. Met een kopje thee is het toch anders, min-der gezellig. Via Thierry’s werk kennen we ook lokale mensen, maar die zijn niet heel toegankelijk. Wel vriendelijk, maar het klikt niet écht. Wij drinken alcohol en eten varkensvlees. Zij zijn erg gericht op hun familie. Neven trouwen met nichten. Allemaal om het geld in de families te houden natuurlijk. Een soort kastesysteem. ‘Als we terug naar Nederland zouden gaan, moeten we financieel zeker een stap terug doen. Tot Christophe een jaar of acht is, kunnen we wel buiten Europa blijven. Daarna zou ik graag teruggaan. Duitsland zou kunnen, Frankrijk ook. Amerika trekt me niet. Maar er moet in Europa wel een markt voor ons zijn. Ik zie het niet zo één, twee, drie verande-ren. We zullen het werk moeten blijven volgen.’

Loes Vader

juliette helmus (30)

2003 – 2007 Vastgoed & Makelaardij,

Hanzehogeschool

2006 – 2007 Exchange programme, Du-

blin Institute of Technology

2007 – 2008 Master, Cass Business

School, London

2008 - 2010 Performance analyst,

Investment Property Data-

bank

2011 - nu Consultant zorgvastgoed,

Sentus

Foto's: Juliette Helmus

TROTTERGLOBE


Laura Hage ging voor haar studie naar Zuid-

Afrika. Nu woont ze er. Ze hoopt volgend jaar

als fulltime fotograaf in Kaapstad te werken.

naam: laura Hage (30)studie: soCiaal PedagogisCHe HulPVerleningafgestudeerd: 2009woont in: Port elizaBetH, zuid-afrika

‘Ik heb het reisgen van mijn ouders, denk ik. We reisden vroeger met ons gezin ook al veel. Tijdens mijn studie SPH kreeg ik interesse in ontwik-kelingswerk. Ik wilde daarin ervaring opdoen, terugkomen naar Nederland, verder studeren en voor Artsen zonder Grenzen gaan werken. Maar uiteindelijk is het iets anders gelopen…‘Ik ben naar Zuid-Afrika gegaan via een organisatie die toen Khaya heette en inmiddels 4Exchange. Nadat ik ben afgestudeerd heb ik in opdracht een kleinschalig project opgezet voor jonge-ren met hersenverlamming. Vervolgens heb ik gewerkt voor de Nederlandse stichting Be More als regio-coördinator in Port Elizabeth. Toen de vestiging in Port Elizabeth werd gesloten, ging ik free-lancen als manager bij 4Exchange Student Placements. Daar werk ik nu nog steeds. Daarnaast geef ik supervisie en studieloopbaanbegeleiding aan stagiairs van sociale academies. ‘Ik vond mijn studie interessant, maar ik wilde vooral studeren om mezelf te ontwikkelen, niet per se om een baan te vinden in dat specifieke werkveld. Ik heb er nooit van gedroomd om van negen tot vijf met een groep te werken. Sinds een aantal jaren werk ik ook voor mezelf als fotografe. Het is druk, maar ik vind het allemaal leuk om te doen.‘Over Zuid-Afrika ben ik heel dubbel, maar het feit dat ik nog steeds hier ben, zegt op zich toch iets. Het is een gecompliceerd land. De sporen die de Apartheid heeft achtergelaten zijn dagelijks voelbaar en zichtbaar. Het is derde en eerste wereld naast elkaar, extreme armoede naast enorme rijk-dom. Inbraak, moord en verkrachting zijn aan de orde van de dag. Simpele dingen als in de stad lopen moet ik hier missen. Ik ga wel gewoon naar buiten,

TROTTERGLOBE

hoor, alleen niet lopend! Aan de andere kant is het land schitterend, en het weer is altijd prachtig. Ik vind dat ik in luxe leef, ook al bestaat die luxe uit een huis met muren eromheen en traliedeuren. De kwaliteit van leven is hier absoluut hoog. Maar het land ‘werkt’ gewoon niet. Het georganiseerde waaraan wij Nederlanders zo gewend zijn is hier ver te zoeken. Ik ben eraan gewend geraakt. Ik trek nu gerust een dag uit om naar het gemeentehuis te gaan. Dat was in het begin wel anders.’

‘Op het persoonlijk vlak heeft Zuid-Afrika me in positieve zin veranderd, sterker gemaakt. De afgelopen jaren zijn mooi geweest, maar ook zwaar. Ik ben moeder geworden, maar de relatie met de vader van mijn dochter Liv liep stuk. De scheiding was moeilijk en de ellende heeft veel langer geduurd dan verwacht. Liv was tien maanden toen ik wegging bij mijn ex. Alleen voor haar zorgen, zonder veel steun van haar va-der, het gemis aan familie en vrienden en het verdriet en de onzekerheid die mijn scheiding veroorzaakten, het was een moeilijke periode maar uiteindelijk voel ik me sterker. Kom maar op, denk ik vaak. Ik kan hier leven en mijn kind opvoeden, ook alleen.‘Voor mijn afstuderen kreeg ik van mijn moeder een tweedehands Canon spiegelreflex. Het begon met wat foto’s van projecten en mensen in de townships tijdens mijn werk als regio-coördinator voor Be More. Ik houd erg van documen-taire fotografie. Langzaamaan ontdekte ik dat de fotografie beter bij me past dan sociaal werk. Ik vind het leuk om contact met mensen te hebben en ben geïnteresseerd in wat hen beweegt, maar ik miste het creatieve in mijn werk. De combinatie van de dingen

die ik nu doe is precies goed. Ik doe momenteel veel free-lance opdrachten voor bedrijven. Foto’s van bijvoorbeeld wijn, eten en kleding, en portretten van managers. Maar ik doe ook veel brui-loften, familieportretten en babyfoto’s. Een heel bijzondere fotoshoot was die van een een Xhosa-jongen uit één van de nabijgelegen townships. Rond hun achttiende gaan die jongens de bush

in om volwassen te worden. Ik mocht daarbij zijn en foto’s maken.‘Op dit moment kan ik nog niet leven de fotografie, maar ik maak nog nauwelijks reclame, en natuurlijk richt ik me ook nog op andere dingen. In 2014 wil ik me in Kaapstad vestigen als fulltime fotograaf.’

Luuk SteemersFacebook: Laura Hage Photography

Foto: Laura Haage


Foto: Laura Haage

TROTTERGLOBE

‘Vrijheid is fantastisch’

Veel mensen dromen van lange reizen. Maar hoe hard je ook droomt, je ontdekt pas echt wat

reizen is, als je op pad gaat. ‘Je zult nooit begrijpen waar ik precies over praat’, zegt Robbert

Brouwer (23), maar hij doet wel een poging om het uit te leggen.

Gouden herinneringen van reiziger Robbert

‘Ik was er klaar mee. School ging kut, werk was saai en wat zich daaromheen afspeelde, bood me allesbehalve vol-doening en plezier. Ik zat gewoon niet meer lekker in mijn vel. Het was tijd om drastische beslissingen te nemen, tijd om halsoverkop een vliegtuig in te stappen en te kijken wat de andere kant van de wereld me te bieden had.’

Meid met een relaxfactor‘Als een groentje landde ik in Bangkok, Thailand. Met mijn korte Pall-Mall-broekje, te bleke huid en achterdoch-tige blik was ik een typische beginner, en zo hoort het ook. In Laos begon het echte avontuur. Ik kreeg contact met de bevolking, de mensen waren fantas-tisch, en het allerbelangrijkste… ik ontmoette Hanna. In een smerig twee-dehands busje raakte ik in gesprek met een Australische chick die op Hawaï was geboren. Wauw, ik was op slag verliefd! Zo’n oogverblindend mooie getalen-teerde meid met een relaxfactor waar je u tegen zegt, echt een droomvrouw. We hebben een kleine week met elkaar doorgebracht. Daarna kozen we ieder weer onze eigen weg, zij naar India, ik naar Cambodja. Toen hadden we nog niet in de gaten hoe verliefd we waren.’

Eerst nog even China‘Ondertussen was ik begonnen met liften, dat brengt je dichter bij de bevol-king, het avontuur en het gevaar. Ik heb hachelijke momenten gekend, zwaar overbeladen trucks die haast uit elkaar vallen en toch vol gas een steile berg op-karren. Je maakt mensen mee! Zoals die miljonair die, toen mijn medereizigster ziek werd, tijden voor haar zorgde. Ge-woon een man die ons toevallig een lift had gegeven. Hij betaalde alle zieken-huiskosten en zijn staf en hij kwamen elke dag kijken hoe het met haar ging. Wat een vent!

‘In Vietnam ontmoette ik Hanna weer. Eigenlijk hadden we al die tijd contact gehouden, we waren aan elkaar blijven denken. Dus kwam ze naar me toege-vlogen. We gingen eerst naar China, samen liften, rotsen beklimmen. We hebben fantastische plekken gezien, parelwitte stranden, valleien, bergen en zoveel groen! Het kan best zijn dat ik voor altijd op deze tijd terugkijk als de gelukkigste periode in mijn leven. Ik besloot om Hanna op te zoeken in Australië. Dat betekende wel dat ik m’n reis met een jaar moest verlengen, ik bedoel… je bent verliefd en proeft vrijheid!’ Australië‘Door een motorongeluk op een Thais eiland kwam ik letterlijk kreupel bij

Hanna’s ouders aan. Ze sloten me meteen in de armen en namen mijn verzorging op zich, zulke lieve mensen! Doordat Hanna net in Amerika was om een roadtrip af te maken, ben ik weer aan het liften geslagen. Door Australië nu. Ik zag een affiche hangen waarin ze mensen vroegen om mee te gaan op een zeil-schip dat op de Great Barrier Reef voer. Een kans die ik niet kon laten liggen. Ik zeilde drie maanden op het mooiste wa-ter dat ik ooit heb gezien, we legden aan op onbewoonde eilanden. Het was maxi-maal genieten, tot het moment waarop een wilde storm de boot verwoestte.‘In Indonesië had ik een afspraak: een hereniging met mijn twee broertjes. Toen moest ik toch wel even een potje janken. Als je anderhalf jaar van huis bent, vergeet je nog wel eens hoe be-

langrijk je familie voor je is. Door die ontmoeting realiseerde ik me dat het tijd was om naar huis te gaan. Samen met Hanna maakte ik nog een roadtrip door Australië en daarna ben ik definitief vertrokken.’

Gouden herinnering‘Reizen is een onbeschrijflijk gevoel, je moet het meegemaakt hebben. Zolang je die stap niet hebt genomen, zul je nooit precies begrijpen waar ik over praat. Rei-zen is vrijheid en vrijheid is fantastisch. Ik heb herinneringen die niemand me ooit kan afpakken, wanneer ik oud en grijs ben, zal ik nog altijd aan dit avon-tuur denken, dat is toch geweldig?’

Hendrik Heida,Derdejaars Communicatie


Eindelijk heb je je papiertje. Maar wat dan? Hoe val je op tussen die al die werkzoekenden?

Door te hengelen in de grootste vijver met de minste vissers. En je aas, dat is je Zelf, want het

Zelf is een product.

Wachten op vacatureberichten is hét recept voor teleurstellingen

Het nieuwe solliciteren

Voor veel studenten is het een nacht-merrie. Je bent eindelijk klaar met de studie, je zoekt een leuke baan, maar dan krijg je steeds het deksel op de neus. Gewilde vacatures trekken soms wel honderden andere, zeer gemoti-veerde mensen aan. ‘Ik benijd studenten die nu van de opleiding komen niet’, zegt hogeschooldocent Karin Engbers van de opleiding Human Resources Management van de Hanzehogeschool. ‘Het is hartstikke lastig nu. Om aan een baan te komen moet je veel creatiever zijn dan vroeger. Dat vraagt om een goede voorbereiding en een creatieve presentatie.’Wanhopig vacatures op monsterboard of andere carrièresites bekijken, helpt volgens Engbers nauwelijks. ‘Het doorpluizen van vacatures en een goede sollicitatiebrief schrijven is achterhaald. Je kúnt het doen, natuurlijk, maar de kans dat je opvalt is bijzonder klein. Het is als met heel veel mensen vissen in een hele kleine vijver.’ Engbers weet hoe de hazen lopen. Zeventig procent van de mensen hoopt een baan te vinden met ouderwetse gehengel, terwijl maar drie op de tien banen in die vijver rond-zwemmen. ‘Je kunt beter bij de dertig procent horen die zoekt naar die zeven-tig procent van de banen die op andere wijze te vinden zijn.’Netwerken is daarbij volgens Engbers een heel belangrijk onderdeel. Junior-

lid worden van verenigingen uit je werkveld helpt daarbij heel goed, zegt ze. Maar het uitbreiden van je netwerk kan ook digitaal. ‘Ik vraag studenten vaak of ze gebruik maken van social media. Maar nee, ze gebruiken facebook en twitter eigenlijk alleen privé, voor vrienden en familie. Terwijl je ze heel handig kunt inzetten om een stage of een baan te vinden.’Veel studenten schonen hun facebook of twitteraccount op als ze gaan sol-liciteren. ‘Ze verwijderen de feestfoto’s. Dat is zeker van belang, maar niet voldoende’, meent Engbers. Ze raadt haar studenten aan om mensen uit hun eigen werkveld te volgen, via Linkedin, Facebook of op Twitter. ‘Zo kom je er vrij precies achter wat er in je werkveld en bij ondernemingen speelt. Als je dat allemaal in de gaten houdt en retweet, val je zelf ook op. En dan krijg je ook volgers. Je kent de mensen beter en hoort sneller wanneer mensen een andere baan krijgen en er werkplek-ken vrijkomen. Beschouw je loopbaan als een onderneming: je bent zelf een product dat je goed moet verkopen.’Dat begint al met het zoeken naar een stage, vindt de docent. ‘In plaats van naar een bedrijf te gaan en te vragen of ze nog stageplekken hebben, kun je je beter eerst verdiepen in een bedrijf waar je graag stage wilt lopen. Waar hebben ze precies behoefte aan? Hoe kun je

ze daarbij helpen? Wat heb jij hun te bieden? Alleen op die manier vind je een goede stageplek. En later, een goede baan. Want het is ook dé manier om een baan te vinden die bij je past.’Gineke Schuiling van het Hanze Suc-ces Centre zette een proef met personal branding op poten. Tijdens workshops kunnen studenten leren hoe ze opval-len aan de aanbodzijde van de arbeids-markt. De man achter de workshops, Herman Annema (van www.zinspelen.eu), weet precies waar een afgestudeerde op moet letten. ‘De traditionele brief met cv waarin je vertelt wat je hoe hebt gedaan is niet meer van deze tijd. Het gaat om wie je bent en waarom je be-paalde keuzes hebt gemaakt. Als vijftig sollicitanten hetzelfde diploma hebben, wil een werkgever weten waarin de één zich van de ander onderscheidt. De sollicitant doet dat door duidelijk te maken wat voor toegevoegde waarde hij voor de werkgever heeft. Een werkgever wil weten wíe hij aanneemt.’Zelfonderzoek is belangrijk, denkt Annema. ‘Werkgevers willen weten waarom jíj die baan wilt. Ze zoeken naar de sollicitant met passie, niet naar de schrijver van de dertien-in-een-dozijnbrief. Ik vind economie doodsaai, maar als een economiestudent mij kan vertellen uit welke bezieling hij voor die studie koos, dan kan hij dat ook overbrengen aan een werkgever. En daar

gaat het om tijdens een sollicitatie.’Wachten op een vacaturebericht heeft geen zin, vindt Annema. ‘Dat is een recept voor teleurstellingen. Vacature-berichten zijn hapklare brokken waarin men naar het schaap met de vijf poten zoekt. Het is slimmer om te bedenken wat je zelf wilt, te weten waar je goed in bent en je te realiseren waar je harts-tocht naar uitgaat. Vandaaruit kun je een bedrijf zoeken dat daar het best bij past.’ Een saai curriculum vitae is uit den boze. Annema: ‘Als je een digitale open sollicitatie stuurt, kun je Prezi gebrui-ken. Dat is een soort powerpointpresen-tatie, maar dan met flair. Je zorgt door zoiets meteen dat je opvalt, omdat het heel persoonlijk is.’De voorbereiding op de arbeidsmarkt is niet alleen belangrijk voor pas afgestu-deerden. Het is handig om er al tijdens de studie mee aan de slag te gaan, vinden Engbers, Schuiling en Annema. Recruiters benadrukken dat ook. Grote bedrijven als PostNL, OC&C Strategy Consultants en Heineken kijken goed naar de neven-activiteiten die studenten tijdens hun studie ontplooien. Vooral studenten die hun sporen hebben verdiend met bestuurs- en vrijwilligerswerk hebben hun warme belangstelling. Maar ook een studie of stage in het buitenland zijn aan te raden. Wat recruiters daarin vooral aanspreekt, is dat studenten

is passie etaleren


Illustratie: Irene Wiersema

aantonen dat ze buiten hun comfort zone kunnen treden. Omdat ze te maken krijgen met andere culturen, nieuwe vrienden maken, verantwoordelijk zijn voor de organisatie van evenementen en goed leren samenwerken. Workshops en recruitmentdagen bezoeken vinden de recruiters ook een pre.Nynke Bonnema (21), secretaris van HMV Actis, de studievereniging voor de opleidingen van het Instituut voor Mar-keting Management, weet hoe belang-rijk netwerken is. ‘Onze vereniging pro-beert de afstand tussen het bedrijfsleven en de studenten te verkleinen’, zegt ze. ‘We organiseren lezingen, career-events en congressen waar studenten er achter kunnen komen wat er in bedrijven speelt. Maar nog belangrijker is dat we ze zo helpen te ontdekken wat ze zelf graag willen doen, later. Onze studie is zo breed, veel studenten weten niet zo goed waar ze later precies willen

werken. En daarom zijn wij belangrijk. Maar niet iedereen kent ons. Zelfs som-mige docenten weten niet eens wat wij precies doen.’Bonnema leerde veel in de maanden die ze nu in het Actisbestuur zit. ‘Die ervaring doe je niet op in de klas. Ik heb heel intensief leren samenwerken. We zijn het niet altijd met elkaar eens, maar we moeten er toch samen uitkomen. Ook heb ik geleerd hoe ik nieuwsbrie-ven en promotionele teksten moet schrijven, ik heb commissies gecoör-dineerd en evenementen opgezet.’ In dat laatste, event management, ziet ze haar toekomst. ‘Ik kan heel gemotiveerd uitleggen wat ik later wil’, verklaart ze. De Actissecretaris is er zeker van dat ze door haar bestuurswerk straks meer kans op werk heeft. ‘Ik kom boven op de stapel sollicitaties te liggen, in plaats van onderop. Als je dit doet, heb je altijd een streepje voor.’

Over een paar maanden gaat Bonnema stage lopen in Australië. Het lijkt haar een geweldige ervaring. ‘Maar het zal ook zeker in mijn voordeel werken bij het vinden van een baan. Een oud-be-stuurslid liep een half jaar stage in Ame-rika en daarna had hij de banen voor het uitkiezen. Hij gaat straks werken bij RTL. Dat is natuurlijk heel vet.’Opvallen tijdens je studie helpt je bij het vinden van een baan, weet Tim Stoppelenburg uit eigen ervaring. De student Advanced Sensor Applicati-ons maakte op een slimme en ludieke manier gebruik van de mogelijkheden van sensoren. Met twee studiegenoten ontwierp hij een moodpot: een plan-tenpot vol sensoren die zelf aangeeft wanneer de plant water nodig heeft. ‘Tijdens de lessen is er al heel veel contact met het bedrijfsleven’, zegt Stoppelenburg. ‘Het gaat niet alleen om het cijfer, maar ook om met sensoren

de best mogelijke oplossingen voor bedrijven te komen. Dat maakt veel en-thousiasme los’, zegt Stoppelenburg die aan bevlogenheid zelf ook geen gebrek heeft. Zijn moodpot begon met een leuk idee en is uitgegroeid tot een hype. ‘Mensen vinden de moodpot hilarisch. Veel bedrijven hebben er belangstelling voor omdat we ingewikkelde techniek knuffelbaar hebben gemaakt. En wij doen in de tussentijd heel veel ervaring op met promotie, het verbeteren van de sensoren en netwerken. Dat is ontzet-tend fijn om later aan serieuze projecten te werken.’Stoppelenburg krijgt inmiddels al veel aanbiedingen voor werk. ‘Het is echt heel erg, ik heb nu te veel keuze. Maar ik heb geen ja gezegd. Ik wil eerst mijn studie afmaken.’

Martine Zeijlstra

[10] 15 MEI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 17Illustratie Sam Peeters


ADVERTENTIE


Studenten van de doorstroommaster International Business & Management krijgen de kans

om te ervaren wat het is om op het allerhoogste niveau te verkeren. Dat is althans het doel van

de bedenkers van The Boardroom Concept.

Het bestuurskamermodel

Werkervaring niet vereist! Studenten die een financieel-economische hbo-op-leiding achter de rug hebben, kunnen vanaf september direct beginnen met de masteropleiding International Business & Management. Een doorstroommaster noemt men dat, of in de lingua franca van de 21-ste eeuw: A Direct-Entry Master.De masteropleiding is een uitbouw van meerdere bestaande bachelorpro-gramma’s op de Hanzehogeschool. Veel docenten die thuis zijn in management en business hebben aan het theoretische skelet bijgedragen. Maar het hart van de opleiding bestaat uit een nieuw con-cept. De geestelijk vaders, Arnd Mehr-tens, Egbert Dommerholt en Hein Matthee, doopten het The Boardroom Concept, Het Bestuurskamermodel. ‘In welke functie deze masterstudenten later ook opereren, hun activiteiten zullen altijd worden beïnvloed door de beslissingen van de top van de organi-satie’, weet Mehrtens. ‘Als ze zelf al niet in de top belanden’, voegt Dommerholt eraan toe. ‘Het is hoe dan ook belangrijk dat ze leren hoe besturen en bestuur-ders opereren.’Maar leren alleen is niet genoeg, bena-drukt Matthee. ‘De studenten moeten de sfeer in de bestuurskamer proeven. Ervaren hoe bestuurders handelen. Hoe gaan ze met elkaar om? Hoe met tegen-vallers? Wat zijn hun drijfveren? In goed Nederlands uitgedrukt: what makes them tick?’ Mehrtens en Matthee kennen de bestuurskamer van binnen. Mehrtens adviseerde grote en middelgrote be-drijven in zijn vaderland Duitsland. De Zuid-Afrikaan Matthee werkte als con-sultant voor multinationals in Afrika, Europa en Azië. ‘Ik ben gespecialiseerd in geopolitiek-risicomanagement. Je kunt je voorstellen dat veel bedrijven op

de vooravond van de Golfoorlog wilden weten welke risico’s hun activiteiten in het Midden-Oosten liepen. Ze stonden voor besluiten die heel veel mensen aangingen, beslissingen waarmee veel geld gemoeid was. Geo-politieke veranderingen kun je natuurlijk niet voorspellen, maar een consultant moet scenario’s schetsen waarop de top be-slissingen kan baseren.’ Ook daarom is het belangrijk dat de masterstudenten weten hóe members of the board handelen. ‘Vergeet niet dat je te maken hebt met groepen mensen’, stelt Dommerholt, ‘in groepen spelen psycho-sociale mechanismen altijd

een rol. Studenten moeten in staat zijn om verschijnselen als groupthink te analyseren. Op z’n minst moeten ze die mechanismen herkennen.’Groupthink (in het Nederlands ook wel bekend als groepsdenken) is mentale doofheid voor geluiden die buiten de groep klinken. ‘Bestuurskamers zijn vaak bevolkt door sterke en zelfverze-kerde lieden’, legt Mehrtens uit, ‘de andere aanwezigen zijn geneigd de sterkste leider te volgen. En dat zijn nog mensen die in de vóórste rijen van de kudde lopen. Die leider krijgt weinig weerwoord en weinig kritiek, en kri-tiek van de werkvloer krijgt hij maar

mondjesmaat. Als een hoogste baas een staat van almacht heeft bereikt, kan dat zeer gevaarlijk zijn. Dan roept niemand meer HO! als de kuddeleider op hol slaat en de weg naar het ravijn inslaat.’De neiging om een topman als een idool te zien, een superman of een visionair, neemt toe in tijden van voorspoed. ‘Dat is zeer riskant’, stelt Matthee. ‘Eén procent van de bevolking heeft last van één of andere psychopathologische afwijking. Maar uit onderzoek weten we dat dat percentage in bestuurskamers hoger is, misschien wel vijf procent.’ In dit verband valt vaak het woord narcisme, ziekelijke eigenliefde. ‘Als het economisch tij meezit kan een narcisti-sche topman veel voorspoed voortbren-gen. Maar zeker als het tegenzit kan hij door zijn gebrek aan zelfkritiek rampen veroorzaken.’Matthee haast zich te zeggen dat de meeste topmannen doodgewone mensen zijn. ‘Serieuze mensen die verstandig handelen, serious people dealing with serious business. Ze zijn zeker niet dag en nacht in de weer met strategie, wenkende perspectieven en lokkende vergezichten. De meeste tijd besteden ze gewoon aan lopende zaken.’Natuurlijk moeten de studenten van de nieuwe masteropleiding goed thuis zijn in financiën en economie. ‘Dat is nu eenmaal het gereedschap waarmee ze werken’, zegt Dommerholt, ‘maar we onderscheiden ons met de zaken waar de zakenwereld zo verlegen om zit: duurzaamheid, ethiek en governance.’ Op deze onderdelen wil de masteropleiding studenten onwrikbaarheid aanleren. Mehrtens: ‘We zullen standvastige ma-nagers en bestuurders afleveren.’

Boudewijn Otten

Hanze introduceert nieuwe doorstroommaster


ADVERTENTIES

Haal het mooiste uit mensen!

Volg de Transformationele

• Coachopleiding voor 20-30‘ers

• Mediator Bemiddelingscoach opleiding (NMI)

Proefochtend op zaterdag 15 juni Niekerk - www.instituut-orbis.nl

Aan welk wonder wil je werken?

@HanzeMag

/HanzeMag

Hanzemagazine

Colofon

loco video: jouke sjollema is wereldkampioen kanopolo!

hanzemag journaal:

wekelijks ’t laatste nieuws!


‘Barbara en ik kennen elkaar ongeveer zeven maanden. Op de één of andere constitutieborrel zag ik haar voor het eerst. Ik weet eigenlijk niet meer waar dat was. Ik heb geloof ik ‘hoi’ tegen haar gezegd, maar ik was eerlijk gezegd te dronken om dat te onthouden. In november heb ik voor het eerst met haar gepraat. Dat was in de Negende Cirkel, weer op een constitutieborrel. Ik zit in het bestuur van KIC, de studievereniging van Communicatie, zij in het bestuur van de Onafhankelijk Studenten Raad (OSR). Die avond hebben we heel lang gepraat. Zij ging aan de cola, ik aan het bier. We hadden het vooral over poli-tiek, ook al interesseert me dat eigenlijk niet zo. Barbara is erg politiek bewust, ze is fanatiek betrokken bij haar bestuurswerk. Na afloop spraken we af om op school koffie te drinken. We ontmoetten elkaar steeds vaker op onze kantoren. Sinds 25 of 27 november hebben we echt een relatie, maar de precieze datum weet zij vast beter dan ik…Vanaf die tijd zijn we bijna elke dag bij elkaar. Of op haar kamer, of op de mijne. ‘Barbara heeft een ontzettend leuk karakter. Ze is redelijk eigenwijs en heeft een eigen mening. Daar houd ik wel van. Ze vond mij geloof ik in het begin een beetje een macho-type. Of dat klopt, weet ik eigenlijk niet. Door mijn relatie met haar ben ik trouwens wel een stuk rustiger geworden qua feesten. Voor die tijd was ik minstens drie keer in de week op stap met vrienden of aan de borrel met de studieverenigingen. Ik richt me nu ook wat meer op mijn studie, want ik moet mijn P nog halen. Gelukkig heb ik genoeg tijd om leuke dingen met Barbara te doen. We gaan wel eens uit eten en we hebben laatst de tuin bij haar studentenhuis helemaal verbouwd. En we gaan vaak op stap in haar Mini. Als ik in februari op stage ga, wil ik graag naar het buitenland. Het zal even wennen worden, zo lang zonder elkaar. Lang leve de communicatiemiddelen.’

Rina Tienstra

Amar Doekhie (26)Tweedejaars Communicatiesystemen

Bestuurswerk bracht Barbara en Amar op elkaars

pad. In de Negende Cirkel begon het bij allebei te

borrelen.

Item‘Amar is een fantastische jongen. Toen ik hem voor het eerst zag, dacht ik: wat een macho. Maar hij is echt een schat. Een slimme, keurige jongen die voor iedereen klaar staat. Misschien wel iets te veel zelfs. Zijn whatsapp gaat constant en soms moet hij z’n telefoon in de vliegstand zetten. Heeft-ie op één avond 110 berichten! ‘Het gebeurde gewoon. Ik was totaal niet bezig met jongens of de liefde. Ei-genlijk wilde ik helemaal geen relatie. We zijn na onze tweede ontmoeting bij een constitutieborrel heel snel naar elkaar toegegroeid en niet meer van elkaar losgekomen. ‘Amar en ik houden van dezelfde dingen. We bleken allebei een stenenver-zameling te hebben en houden van reizen en de natuur. We zijn ook dol op dieren. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat we heel goed met elkaar kunnen praten. We hebben wel eens meningsverschillen, maar nooit ruzie. Amar is veel rationeler dan ik. Hij geeft me rust. Als ik het erg druk heb gehad, zoals nu met de verkiezingscampagne voor de OSR, kan ik me moeilijk ontspannen. Maar als ik in zijn armen lig is dat voorbij. Amar was niet gewend dat iemand iets voor hem deed, en dat doe ik wel. Ik voel meteen aan als er iets met hem is, ik zie het aan zijn lichaamstaal. ‘Ik krijg hem wel aan het praten. Communicatie is de key van de relatie. Hij is mijn beste vriend en ik vertrouw hem volkomen. Ik ben ook helemaal niet jaloers als andere meiden naar hem kijken, dat vind ik eigenlijk wel leuk. Elke keer als ik hem zie ben ik weer gelukkig en verliefd.’

Barbara Damstra (22)E erstejaars International Communication


ADVERTORIAL

loco

ADVERTORIAL

tweedejaars human technology jouke sjollema (21)is wereldkampioen kanopolo ‘Mijn ouders waren lid van de Groninger Kano Vereniging aan de Hoornsedijk. Daar zag ik op mijn tiende voor het eerst kanopolo. Ik was meteen verkocht. Vroeger mocht je bij kanopolo de bal met de peddel slaan, maar daardoor gebeurden veel ongelukken. Nu mag je alleen de bal nog met de hand spelen. Het is een enorm zware sport. Je bovenlijf moet heel sterk zijn. Veel sprinten, draaien en elkaar proberen weg of om te duwen. Daarom zijn de wedstrijden kort, twee maal tien minuten. De spelers dragen beschermende vesten en helmen. Verdedigen is mijn specialiteit omdat ik heel behendig ben in het manoeuvreren met de kano zodat ik aanvallers die mijn boot proberen aan te varen kan ontwijken. Ik zit in de Nederlandse selectie. Vorig jaar zijn we wereldkampioen geworden in Poznan. De finale was tegen Duitsland op een prachtige locatie voor drieduizend toeschouwers.‘Kanopolo is geen profsport, integendeel, het kost me veel geld om aan de toernooien mee te doen. Dit jaar wordt ook weer kostbaar met de World Games voor niet-Olympische sporten in Colombia. Sponsors zijn altijd welkom.’

Tekst en foto: Luuk Steemers

Check out the Loco video!


dvd dvdep cd

★★★★★★ ★★★ ★★★

De harmonieuze melodielijnen van Fleet-wood Mac, de poëtische teksten van Joni Mitchell en Neil Young, een snufje folky zang van Fairport Convention. Meng die ingrediënten en voeg een half blik spooky elektronische effecten toe. Het resultaat: The Wilderness of Manitoba. De eerste albums van deze indie band uit Toronto, hebben een intieme, akoestische en win-terse atmosfeer. Fraaie, serene, soms wat verstilde chamber folk. Het album Island of Echoes van 2012 bracht stevigere ritmes en meer elektrisch versterkte instrumenten. De EP The Leslieville Sesions brengt die ontwikkeling een fikse stap verder. Maar één ding blijft ongewijzigd: de stijgende kwaliteit van de muziek. Het openings-nummer The Ark begint ingetogen en ein-digt explosief en swingend met ronkend gitaarwerk van bassist Wes McClintock. Veel dynamiek zit ook in A Year in its Pas-sing en The Escape. De gevoelige stem van bandoprichter Will Whitwham en het heldere, verbluffend krachtige stemgeluid van zangeres Amanda Balsys, die ook viool speelt, vullen elkaar virtuoos aan. Wellicht het mooiste nummer is het nostalgische Yellow Yard dat Balsys schreef voor haar an-dere band, The Gertrudes. Gegarandeerd kip-penvel! Download via iTunes of CDBaby.

LS

Goats is géén natuurfilm. Jammer, want… nou ja. Centraal staat de 15-jarige Ellis (Graham Phillips), die wordt opgevoed door zijn new-age-moeder (Vera Farmiga) en Goat Man (David Duchovny), de wiet schuivende geitenhoeder die in het tuin-huisje woont. Met zijn vader heeft Ellis weinig contact. Hij schrikt zich dan ook rot als hij erachter komt dat pa’s nieuwe vriendin zwanger is. Om eerlijk te zijn vond ik Goats geen bal aan. Alle clichés zijn afgestoft: gescheiden ouders, ontspoorde moeder en afstande-lijke vader. Gaat Ellis naar een dure kost-school, blijkt z’n kamergenoot geschift. Mysterieus meisje trekt z’n aandacht. Maar als ze hem een voorzetje geeft om haar mee uit te vragen, slaat hij dat weer resoluut af. Er móest natuurlijk een happy ending in. Hoewel? Op de hereniging tussen vader en zoon en het inmiddels onthaarde gezicht van Goat Man na is er niets veranderd. Deze misser wordt aangeprezen als een co-ming-of-age-film. Maar of de hoofdpersoon in kwestie volwassen is geworden valt met geen mogelijkheid te zeggen. Wat is Goats dan wel? Misschien heeft scriptschrijver Mark Poirier er een idee over. Die schreef namelijk ook het gelijknamige boek. Ik denk niet dat ik dat ga lezen.

HA

De Duitse thriller The Fourth State begint met een disclaimer dat alle gebeurtenis-sen in de film puur fictief zijn. Dat is geen overbodige luxe, want de film is zeer actu-eel en, voor wie de Russische politiek een beetje volgt, helaas ook zeer geloofwaardig. Paul (Moritz Bleibtreu) is een Duitse rod-deljournalist die een baantje bij een twee-derangs modeblaadje in Moskou krijgt. Hij ontmoet de activistische journaliste Katja (Kasia Smutniak), die hem betrekt bij een verdachte moord op een collega. Wanneer hij besluit hierover te berichten, wordt hem een terroristische aanslag in de schoenen geschoven. En dan volgt een re-delijk standaard kat-en-muis spelletje tus-sen de nobele journalisten en de gemene spionnen dat geweldig gefilmd is maar niet altijd even logisch in elkaar steekt. Toch is dit een mooie Europese variant op de typische politieke Hollywood thrillers. Het zou mij niet verbazen als de film zelfs een remake krijgt in Amerika. In Rusland zal de film vast een stuk minder warm ont-haald worden. De regisseur moest zelfs een nepscript gebruiken om toestemming te krijgen van de Russische autoriteiten om te filmen in Moskou. De realiteit is dus niet zo ver verwijderd van de fictie.

CW

De nieuwste verfilming van F. Scott Fitz-geralds’ klassieker werd in de VS door de meeste recensenten behoorlijk de grond in geboord, maar gelukkig is de soundtrack een stuk beter te verteren. Enige vereiste is dat de luisteraar een zeer eclectische smaak heeft. Hoewel samengesteld door rapper Jay-Z, die zelf het openingsnummer le-vert, is het namelijk zeker geen hiphop-plaat. Q-Tip, will.i.am en Fergie komen wel langs, maar doen hun bijdragen al-lemaal in de eerste vier nummers. Daarna is het tijd voor indie-favorieten The XX, Gotye en Jack White, die allemaal aardige, zei het wat degelijke, songs leveren. Meest opvallend zijn de originele covers. Beyonce en Andre 3000 transformeren Amy Wine-house’ Back in Black tot een ijskoud duet, en Bryan Ferry verandert zijn eigen hit Love Is The Drug in een rokerige jaren twintig jazz-tune die erg goed past bij de film. Dezelfde jazz-behandeling krijgt ook Beyonce’s Crazy in Love, door Emeli Sande die hulp krijgt van Bryan Ferry’s Orchestra. Een verassende soundtrack die voor elk wat wils in petto heeft, al is dat ook meteen het manco: van begin tot eind luisteren is een bijna schizofrene ervaring.

CW

the wilderness of manitoba

the leslieville sessions goats the Fourth state the great gatsby soundtrack


kerk der wetensCHaPPen Kerk der Wetenschappen In de Der Aa-kerk kun je zelf energie opwekken in het Humanergy Project. Energize People is het thema in Academie Minerva met slow talkshows en exposities. Het Oude Postkantoor staat in het teken van lichamelijke en geestelijke energie. Stadsdichter Joost Oomen verhaalt bij het kampvuur. Rik Möhlmann vertelt over blij water. Kunnen lieve woorden, fijne gedachten en mooie muziek de energetische structuur van water veranderen?

aCademiePlein en omgeVing In het Academiegebouw kun je snel worden bijgespijkerd tijdens How to bluff your way into…’ sessies. Onder andere een lesje biogas… biobullshit door lector Jan-Peter Nap en een blufcollege solar energy van Kees Hummelen. Daarnaast zijn er acts in de UB (o.a. een college van Bart Melief over de botsing tussen de spirituele bovenwereld en de wetenschap), de Openbare Bibliotheek (o.a. Krause) en op het Broerplein (Groen Innovaties, zelf energie opwekken).

HerBerg de naCHtIn het Oude Postkantoor kun je slapen in een kunstwerk. Vier kunstenaars en een kunstenaarscollectief richten slaapkamers in. Ook is er plek voor een indoor camping.

slaaPPlaatsen Via online Veiling De slaapplekken, inclusief ontbijt, worden geveild. Er kan geboden worden tot 21 mei, 12.00 uur.

mantra’s en Bizarre dromen De deelnemende kunstenaars zijn kunstenaarscollectief Owsum, Natasha Taylor, Ferdi Speelman, Manon Maring en Yvonne Blaauw. Elke kamer heeft een eigen stijl, ook het aantal slaapplekken verschilt. Kunstenaarscollectief Owsum richt een kamer in voor acht mensen, je kunt er slapen in de installatie woel. De slapers worden opgenomen in een gearceerde tekening: een mantra van streepjes die op het netvlies wordt gebrand. Natasha Taylor maakt een surrealistische slaapplek voor twee personen die lijkt op een bizarre droom. Ferdi Speelman houdt het op één slaapplek. Manon Maring maakt een rustige, serene kamer voor twee, waar je echt op verhaal kunt komen. Yvonne Blaauw maakt een net iets te stilistische zolderkamer voor twee met raadselachtige objecten.

kamPeren onder dak Je kunt ook bieden op een plekje op de indoorcamping. Hier kan het ultieme kampeergevoel beleefd worden in een uniek vormgegeven tent, zonder de ongemakken die normaal bij kamperen horen: zelf je tent opzetten, leeglopende luchtbedden, struikelen over spanlijnen en wildplassen in de woeste natuur. Er zijn 22 slaapplekken beschikbaar op de camping.

kaartVerkooPDe buitenlocaties zijn gratis. Kaarten kosten €10,- in de voorverkoop en €15,- tijdens De Nacht. www.denachtvankunstenwetenschap.nl.

Op zaterdag 1 juni is Groningen voor de vierde keer het podium van de Nacht van Kunst & Wetenschap. Het

thema is energie. Op zeventien binnen- en vier buitenlocaties zijn zo’n 200 performances, lezingen, exposities,

talkshows en proefopstellingen.

nacht van kunst & wetenschap

grote doorBrakensHowForum Images houdt de Grote Doorbrakenshow, een talkshow over wetenschap en kunst, gepresenteerd door Menno Bentveld en Marloes ten Kate. In het Groninger Museum staat het Nederland-Rusland jaar centraal. Cisca Dresselhuys, oud-redacteur van de Opzij, komt vertellen over vrouwen in de revolutie. In de Oosterpoort speelt het Noord Nederlands Orkest Le Sacre du Printemps van Stravinsky. Bezoekers van De Nacht krijgen korting. In het Conservatorium is muziek van studenten.

festiValterrein eBBingekwartier Op het grote buitenpodium in het Ebbingekwartier spelen het Noordpool Orkest met rapper Fresku, Beans & Fatback en Skip & Die. In Simplon begint de avond met improv comedy van Stranger Things Have Happened, gevolgd door een DJ workshop. Later op de avond is hier de afterparty met o.a. Dr. Lektroluv.

01 Academiegebouw02 Universiteitsbibliotheek03 Universiteitsmuseum 04 Openbare Bibliotheek 05 Buitenlocatie Broerplein

06 Der Aa-kerk 07 Oude Postkantoor08 Usva09 Academie Minerva Zuiderdiep10 Academie Minerva Preadiniussingel11 Buitenlocatie Reitemakersrijge12 Buitenlocatie Munnekeholm

13 Forum Images14 Groninger Museum15 Prins Claus Conservatorium Radesingel16 Prins Claus Conservatorium Veemarktstraat17 Oosterpoort18 GasTerra gebouw19 Centrum Beeldende Kunsten

20 Simplon21 Buitenlocatie Ebbingekwartier

Voor de binnenlocaties is entree vereist. Het publiek dient in het bezit te zijn van een polsbandje. De buitenlocaties zijn gratis toegankelijk.

zaterdag 1 juni 2013 17.00 – 01.00 uur | diverse locaties in de stad afterparty’s tot diep in de nacht

17 binnenlocaties, 4 buitenlocaties ingedeeld in 4 blokken

spilsluizen

marktstr

oude boteringestraat

oude kijk in t jatstraat

de laan

hoge der a

noorderhaven

a-kerkhof

grote leliestraat

stoeldraaierstr

folkingestraat

munnekeholmreitemakersrijge

stat

ions

str.

gedempte

coehoornsingel

praedinius

herebinnen singel

heresingel

radesingel

stationswegzuider park

trompsin

gel

emmiussingel

emmassingel

zuiderdiep

steentilstraat

ged.k

atten

diep

damsterdiep

pelsterstraatherestraat

oosterstraat

rademarkt

poelestraatzwanestraat

broerstrst.jansstraat

peperstr

oude ebbingestraat

singel

schuitendiep

turfsingel

j.c. kapteynlaan

bloemsingel

bloemstr

boterdiep

nieuwe ebbingestraat

herepleinemmaplein

martinikerkhof

vismarkt

grote markt

MAR

TIN

ITO

REN

ossenmarkt

A28

UMCG

marktstr

o

j

bloemsinge

bloemsingel

bloemstr

boterdiep



sensenenenenenennnrktktktktkt

uizespilsluizen

oude boteringestraat

aa

oude kijk in t jatstraat

de laan

haven

stoeldraa

zwanestraat

broerstr

oude ebbingestraat

smarsmarsmarsmarsmarmarktktktktktktkt

ggggrgrogrotroteoteteeee e grorottemmmmmamamamararkarkrktrktktktargggrooteegr

omarktmarktmarktmarmarmamam

zen

tt

a-kerkhof

folkingfolkingestraat

reitemakersrijge

nsst

r.aedpraedinius

ssingel

khof

aaierstr

ivisvisvismvismvismvismvvvvv

dempte

coehoornsingel

herebinnen singsingel

heresingel

heresingel

radesingel

radesingel

stationswstationsweg

zuider park

trompsin

gel

emmiussingelemmiussingel

massingel

mmassingel

mmassingel

zuiderdiep

steentilstraat

geged

rademarkt

hereplein

A28

stat

ions

s gede

coeemmmmmamaamaemmmammmaamalpleeeieinpleieinnlpl npleleinineinp nnn

veemarktstr

centraal station

01

20

21

05

03

04

02

06

11 07

12

08

10

09

1418

13

15

16

17+19

munnekeholm

Werk aan de Winkel, stem HSV

Stem voor kwaliteit, stem OSR

Hanze KickOff – We Need You!

Het is verkiezingstijd! De Onafhan-kelijke Studenten Raad en de HSV strijden dit voorjaar om de zetels in de medezeggenschapsraad. Van 6 tot 21 mei kunnen alle studenten hun stem uitbrengen. Afgelopen jaar was de OSR druk bezig voor de studenten van de Hanzehoge-school. Wat is er gebeurd met de speerpunten die we vorig jaar for-muleerden? De Martinikerk, veel studenten hebben er de afgelopen jaren hun tentamens moeten maken. Dit is nu gelukkig voorbij, met dank aan de OSR. Vanaf september 2013 wordt

In september opent de Hanzeho-geschool het studiejaar 2013-2014 met een officiële Hanze KickOff. De KickOff is een groot evenement op het Zernikecom-plex waarbij studieverenigingen, bedrijven en andere partijen zich

INgEZoNDEN mEDEDElINgEN

HMR-verkiezingen! Vanaf 6 tot en met 21 mei kunnen alle studenten hun stem uitbrengen op de Hanze Studentenbelangen Vereniging, jij dus ook!Al tien jaar lang behartigen wij de belangen van de studenten van de Hanzehogeschool. De kandidaat-fractie wil deze lijn doorzetten. Wij hebben voor jullie een verkie-zingsprogramma samengesteld met de speerpunten waarop we ons het komend jaar zullen richten. Werk aan de winkel: in-noveren is noodzakelijk bevat veel ideeën die zijn voortgesproten uit knelpunten die studenten ervaren

en problemen waar studenten tegenaan lopen. Onze ervaren achterban heeft goed naar deze punten gekeken. We zijn ervan overtuigd dat we met Werk aan de Winkel een prachtige rode draad voor een succesvol fractie-jaar te pakken hebben.

Het verkiezingsprogrammaHet komende jaar richt de fractie van de HSV zich onder meer op:1 Digitalisering2 Eerlijke studievoorlichting3 Kwalitatief goede docenten4 De wens van de student5 Excellente student

6 Het tegenhouden van BSA in het tweede en derde jaar

De HanzeStudentenbelangen VerenigingDe HSV zet zich al jaren Han-zebreed in om de kwaliteit van het onderwijs te stimuleren, te beïnvloeden en te waarborgen. Het behartigen van de belan-gen van onze achterban is het belangrijkste doel van de HSV. Wij hopen dat we dit jaar met een grote delegatie zitting mogen nemen in de hogeschoolmede-zeggenschapsraad. De thematiek van de HSV is ‘innovatie binnen

de Martinikerk niet meer gebruikt als tentamenlocatie. De catering van de Hanzehoge-school is te duur en er staan lange rijen voor de kassa. Esther Joosten en Barbara Damstra werken sinds februari actief mee aan verbete-ringen. Zij zetten zich in voor lage prijzen en snelle service. De OSR vindt het belangrijk dat de studen-ten een betaalbare hap kunnen ha-len. Komend jaar zet de OSR in op het stimuleren van commerciële partijen: we denken aan een super-markt en een koffiebar. Wil je dus nog meer verbetering zien op de

campus? Stem dan dit jaar (weer) op de OSR.Een groot onderwerp in de HMR is dit collegejaar het verhogen van de contacturen. De Hanzehogeschool wil het minimumaantal contactu-ren tussen studenten en docenten verhogen: geen twaalf, maar acht-tien uur per week. Dit gaat volgens verschillende onderzoeken ten koste van de tijd voor zelfstudie. Daarnaast is het niet duidelijk of verhoging van contacttijd de kwali-teit van de opleiding verhoogt. De OSR is van mening dat de beno-digde uren per studie verschillen.

Daarom is het belangrijk om eerst grondig onderzoek te doen naar de effecten van de beoogde maatregel. Liever kwaliteit dan kwantiteit!Om jullie goed te kunnen vertegen-woordigen hebben we jullie nodig. Stem op de Onafhankelijke Stu-denten Raad!Namens de fractie,Renske van den Hof & Esther Joosten

laten zien aan de Hanzestuden-ten. Onder het genot van een biertje en muziek kunnen die overal een kijkje nemen en aan activiteiten deelnemen. Word Actief is al druk aan het brain-stormen over wat we tijdens

de KickOff op het programma zetten. Daar kunnen we jouw hulp goed bij gebruiken! Wil jij meehelpen met de organisatie van het evenement of heb je leuke ideeën? Stuur dan een mail naar [email protected].

de HG’. De HSV kijkt uit naar de alreeds begonnen verkiezingen. Zorg ervoor dat ook jou stem telt, stem HSV! Stemmen kan via www.stemhsv.nl en via progress. Daarnaast kun je altijd langsko-men op ons kantoor A0.16 of een e-mail sturen naar [email protected].

Namens de kandidaat-fractie,Rogier Koopmans, voorzitter

Op de voorlopig laatste Koninginnedag zijn

Wim-Lex en Máxima gekroond, pardon,

ingehuldigd. De ietwat volgeplande dag

zorgde voor tekenen van vermoeidheid bij

de kersverse kroonprinses. Ze gaapte.

Heerlijk! Oogjes dicht en snaveltje toe, Ama-

lia. Trek je maar niets aan van de kijkende

volwassenen. Tweede-Kamerleden doen im-

mers ook wel eens een schoonheidsslaapje

tijdens de troonrede.

Beatrix mag met pensioen en we heb-

ben een nieuwe koning. Niet dat het de

Argentijnen iets kan schelen. De rest van het

koningshuis, bedoel ik. Hun gesprek gaat

over de koningin, het is Reina Máxima voor

en na.

Bij mij thuis ging het helemaal niet over

de wisseling van de Oranjewacht. Nee, een

vriendin van mijn moeder had het geniale

idee om samboesa’s te verkopen op de

vrijmarkt. Samboesa, de nummer-één-hit op

etentjes in de moskee. En nu, zo dacht zij,

was het de hoogste tijd om het Nederlandse

volk kennis te laten maken met dit Somali-

sche paradepaardje.

Geen gek idee. Werk maakt hongerig, ook

als de oude meuk van zolder verkocht moet

worden. De driehoekige deeghapjes met

een vulling van gehakt en een scala aan

kruiden, deden het goed. Ze waren letterlijk

niet aan te slepen.

Eerlijk gezegd leek het daar in het begin

helemaal niet op. Om elf uur had nog

geen enkele Oranjeklant naar de hapjes

omgekeken. In de keuken ontstond stress.

De dames hadden amper geslapen, tot in de

late uurtjes waren ze met potten en pannen

in de weer geweest. En nu? Die Hollander, is

dat de boer die niet eet wat hij niet kent?

Plotseling, het was net ná elven, stonden

de mensen in de rij. Binnen een uur was

de complete voorraad Oranjesamboesa

uitverkocht. Een gat in de markt. ‘Volgend

jaar weer’, aldus mijn moeder.

habon abdulahi

oranjesamboesa

Habon

heeft je beste vriendin gezoend met de jon-

gen waar jij al tijden vlinders van in je buik

krijgt? ben je verliefd op je docent en kun je

je niet meer op je studie concentreren? lig

je niet lekker in je projectgroep en begrijp

je niet waarom? mail loes, onze enige echte

ervaringsdeskundige. inzenden mag zelfs ano-

niem. [email protected]

Lieve LoesMijn vriendin is voor van alles en nog wat allergisch. Huisstof, pollen, hooi, haren en veren, you name it, zij kan er niet tegen. Bij haar thuis hebben ze zelfs een naaktkat aangeschaft omdat haar ouders het zo zielig vonden dat ze geen huisdier had. Als ze bij me komt slapen in mijn studentenhuis stof-zuig ik alles grondig en dan gaat het prima. Maar in onze gemeenschappe-lijke woonkamer met keuken hebben we Sam en Moos, onze grasparkieten, die los door de ruimte mogen vliegen. Je snapt dat mijn vriendin daar met geen stok naar binnen te krijgen is. Maar nu hebben we daar binnenkort een party en mijn vriendin komt ook. Mijn huisgenoten willen absoluut niet dat ik Sam en Moos even met hun kooi in de douche parkeer. Ik kreeg er zelfs ruzie om. Loes, wat moet ik doen? Johan

Beste Johan,Ik heb vroeger zelf een parkiet gehad. Snoepie vloog altijd los door de kamer. Hij zat ook graag op de vloer. Dit werd hem op een kwade dag fataal. Mijn moeder heeft er nog maanden last van gehad. Steeds voelde ze de fragiele bot-jes onder haar pantoffel kraken. Dat lijkt mij een plausibele reden om Sam & Moos tijdens het feestje in de badkamer te stallen. Het lijkt me ook voor de hand liggen dat de ramen van jullie kamer en keuken wel eens open gaan. Zeker met een feestje met een stel dampende en zuipende studenten lijkt me een beetje frisse lucht geen overbodige luxe. Dat Sam & Moos dan naar buiten fladde-ren, lijkt me logisch. Parkieten zijn ook heel gevoelig voor slechte lucht. Vroeger werden vogeltjes in de mijnen ingezet om te kijken of er voldoende zuurstof was. Dus, als je het welzijn van de twee gevederde vriendjes bij je huisgenoten wilt verdedigen, heb je nu drie goede redenen. Hatsjie & proost!

Lieve Loes, Toen ik vorig jaar in Zimbabwe stage liep bij een waterwinningsproject heb ik daar mijn vriend Yusuf ontmoet. Hij heeft daarna een master in Enge-land gedaan en zo konden we elkaar regelmatig blijven zien. Maar nu heeft hij een droombaan aangeboden ge-kregen in Amerika, terwijl ik hoopte

Lieve Loesdat hij in Europa zou blijven. Je weet vast wel hoe lastig Amerika is met visa en wat nog erger is: ik ben zo arm als een kerkrat en kan de vliegreizen de komende jaren niet betalen omdat ik een tweede studie wil gaan doen. Vind je het erg egoïstisch van me als ik hem vraag die baan niet aan te nemen?Deborah

Hoi Deborah,Ja, ik vind het behoorlijk egoïstisch als je Yusuf vraagt zijn droombaan niet te ne-men omdat jij geen geld hebt voor tic-kets naar de States. Jij gaat toch ook een tweede studie doen om straks een betere baan te krijgen? Zou jij die opleiding la-ten schieten als Yusuf dat vraagt? Als je korter dan 90 dagen naar Amerika gaat, heb je geen visum nodig. Je moet enkel een formulier invullen als je aankomt. Zorg er wel voor dat je geen boetes hebt openstaan. Een crimineel verleden is ook een obstakel. Als je geliefde een droom-baan heeft, hoort daar vast een droom-salaris bij. Als hij je wil zien, zal hij dus vast zo nu een dan een ticket kunnen sponsoren. Zo duur zijn de tickets naar Amerika ook weer niet, vooral als je ruim van tevoren boekt. Als jullie echt dol op elkaar zijn dan lijkt me de afstand echt geen onoverkomelijke hindernis. Als Yusuf goed verdient en geen ticket voor je wil betalen, weet je meteen hoe het met zijn liefde voor jou is gesteld.

C O L O F O N

studies: Master in Business and

Administration (MBA)

native country: Brazil, 201 million inhabitants,

204 times the size of the

Netherlands.

likes: Travelling, meeting new people

and learning about new cultures

hates: Lies, dishonest people and

windy days

Your motto: Where there is a will,

there is a way

DENIS DA SILVA (29)

LEGAL ALIEN

good qualifications. But even though the weather and the food are awesome, I just don’t fit there.'

are you working now?'I work part-time at the information desk of the International Business School at Hanze as a junior assistant.'

which differences do you see between brazil and europe? 'It takes more time to get to know Europeans. I think Europe is a more

why did you decide to come to groningen?'My girlfriend who already lived here suggested me to take the MBA master since it offers better opportunities to find a job abroad than my bachelor studies in languages and education.'

has being in groningen changed you? 'I have become more tolerant to different people and now I see things from different perspectives. Now I am less ‘Denis-centered!'

can you get a job here?'There are many people from southern Europe coming here and even the Dutch people have to struggle to get a job and that makes things more difficult for the outsider.'

are job opportunities in brazil better now than in europe? 'Opportunities in Brazil are getting better because the economy is now booming and the country admits a lot of foreigners. I think Brazil is a good place to go if you have

organized society in terms of jobs, transportation, administration, and bureaucracy…'

Your future? 'I could live in The Netherlands, but also in countries like UK, Australia, Germany or Canada. And I mostly see myself working in business, logistics human resources management or as a freelance translator.'

beatriz delgado mena

Students should go abroad, Elsa Li thinks. ‘Both Dutch and international students’, the

student counselor for NESO-China underlines. Elsa Li (34) advises Chinese students who consider studying in the Netherlands. She works for NESO, the Nuffic Netherlands Support Office, in her home town of Beijing. ‘In general I think it is better to do your studies abroad. It will make you more independent, flexible and creative. It brings you pain and happiness at the same time. Believe me, I know.’Back in 2000 Elsa opted for the International Business Study programme (IBS) at Hanze University, even though her parents wanted her to go to England or the United States. ‘Over there I had some relatives who could keep an eye on me. But that was not what I wanted! I liked to go my own way.’ After doing some internet research and talking with a teacher of IBS, she convinced her parents. Groningen seemed the place to be. ‘I must admit, my first year in Groningen was really tough. I did not know anyone and I was a bit shy. Sometimes I thought I’d better stop and go home. But my teachers helped me out. They told me to stop working project groups with other Chinese students. After that, I quickly made friends with students from other countries. It made my personality more open.’After her graduation in 2005 Elsa went to Amsterdam and worked for a Dutch diamonds company. ‘A really funny job, I got it through a contact at a Chinese School. I had to receive Chinese tourists and show them around to experience Dutch culture. By the way, I also tried to persuade them to buy diamonds, of course. My colleagues came from all over the world, we had a great time.’She met her future husband Marcel Vink in the streets of Amsterdam during an IBS trip. ‘He was a journalist of the Noord-Hollands Dagblad and started a

conversation about Chinese culture. He had been fascinated by China from his childhood, he claimed. Marcel wanted to stay in contact with me. I gave him a wrong telephone number, but the email address was correct. Later my in-laws told me that his story was true. Riding his bicycle when he was four years old, he often shouted: I will go to China.’The couple got married and lived in Beverwijk for a few years. ‘I started a Chinese Language school in Schagen. In that period our son Ken was born. In 2009 my husband got the opportunity to be a representative for De Telegraaf in Asia. Finally his dream came true. It was a pity that I had to quit my language school, but going to Beijing was a good thing.’Elsa’s parents helped the young family

and Elsa successfully applied for a job as student counselor for Nuffic, the Netherlands Organisation for International Cooperation in Higher Education. ‘I had just the right background, I suppose. Talking about the Netherlands is my habit now. The Dutch Educational system with its universities of applied sciences, is special to Chinese students. But potential students and their parents are surprised to learn these universities have programmes with six months of practical experience, which offer lots of opportunities for a future job. We also offer Orange Tulip Scholarships, sponsored by Dutch Companies, to help them financially.’There are few Dutch students who go to China to study, Elsa knows. ‘They tend to make a save choice. Maybe

it’s because they are not mature yet at eighteen. Going to China is a big adventure indeed. But then again, the Chinese economy is booming. Possibilities to find a good job in China are much better than in the Netherlands. We have three hundred Dutch companies in Beijing and a lot of international companies too. The average salary for starters is about 700 euro. That might seem low, but the price level also is. You can have a good life in China as a junior employee. And believe me, speaking Chinese is not necessary when you work in the international businesses of Shanghai or Beijing.’

Rina Tienstra

[email protected]

Photo: MorgueFile.com

Elsa Li promotes studying in the Netherlands in Beijing

‘talking about the netherlands is my habit’

[10] 15 MEI 2013 WEDNESDAY HANZEMAG 4INT

Elsa Li shows the Queen Juliana-dubbeltjes earrings she bought in Amsterdam on 30 April, the day Queen Beatrix abdicated in favour of the new king, Willem-Alexander.

Photo: Luuk Steemers

David is one lucky fellow, he found his dream job in the Netherlands within weeks. Maryna is

pulling out all of the stops in f inding hers. ‘In the long run I’m optimistic.’

International graduates go job hunting in the Netherlands

‘Companies can really ask anything’

As a student Maryna Burushkina was active in student organizations, including the Central Participation Council (HMR) of Hanze University and SIFE (Students in Free Enterprise). The 23-year old Ukrainian showed diligence and devotion organizing SIFE events as a marketing and project manager. In class she also stood out, she graduated with an average grade of over eight out of ten. Currently she is a member of the Groningen Talent Group, talented young people who work together on a number of projects. One of these projects was the Groningen plan to host the Floriade, which did not make it but was universally applauded.

Madrid and Munich In her third year she did an exchange programme at the Universidad Computense

de Madrid. ‘It was then that I realized I wanted more up-to-date marketing skills than the programme was offering. So I started to read a lot about online marketing and social media. After I changed my Linkedin profile to include my improved skills in these subjects, people started asking me for help. So I started my own business in online marketing: 7marketz. During my internship at Allianz in Munich last year, I was actually involved in digital marketing and developing strategies and concepts. I gained lots of experience.’Back in the Netherlands Maryna followed all sorts of marketing courses for her major. She sees a future for herself in the Netherlands. The architecture, the clean environment, the mentality of the people agree with

her personality. But even for a talented and ambitious student like Maryna, finding a job in the Netherlands is hard these days. ‘I cannot live from my own company yet, and, moreover, as Ukraine is a non-EU country I need a job contract with a company on an official list to be allowed to stay here. I graduated on 1 February and I have a work permit for one year. They call that zoekjaar (search year, ed.). If I do not succeed in obtaining a contract before February 2014, I will have to leave the country.’

Fluently DutchMaryna is looking for jobs where she can learn more about marketing and sales. ‘At the end of the day, sales is where a company’s money has to come from. I informed my connections

on social media that I’m open for career opportunities. I often search on Linkedin and Indeed.nl for vacancies. I also had a paid subscription for Jobseeker so they put me in the top of the candidate lists that potential employers see, but that did not work for me. I also asked my former employer Allianz to put forward my CV.’Maryna reads Dutch texts quite well. ‘As member of the HMR I even had to understand policy documents. However, to most companies the fact that I do not speak Dutch fluently is a problem.’ In the first weeks after her graduation Maryna sent more than a hundred application letters, but she got negative replies. ‘In the letters I took a very polite stance, ending with looking forward to hearing from you. I used to end phone calls with: thanks for your

HANZEMAG WEDNESDAY 15 MEI 2013 [10]2INT


time. Now I have changed my strategy. I always try to end with a direct question. When can I speak to you about my contribution to your company?, for instance. Moreover, I always write follow-up letters and make follow-up phone calls to ask what they think of my application and what’s going to happen next.’

Matching non-existing criteriaThe new tactics already led to better results. ‘Last week I had an interview with a bank in Eindhoven. I’m still waiting for the outcome. I also had an interview with people from an international software company in Amsterdam. Next week I have three job interviews and a follow-up meeting with the software company.’ There are much more applicants than jobs, Maryna knows. ‘Companies can really ask anything. You really have to match all the criteria. I found out that sometimes in the interview other criteria are mentioned than in the job description. It’s not easy, but in the long run I’m optimistic.’She’d better be, David Padilla González feels. ‘All students can realize their dreams. Ever since I was a youngster I wanted to go abroad to learn about different cultures and to broaden my mind. Going abroad helped me to develop the skills and abilities that are needed for a job in an international company’. David recently graduated in Civil Engineering at Hanze University. The 23-year old Spanish engineer found a job in Rotterdam with Van Oord, a Rotterdam-based multinational dredging company. It took him just two months.

Holiday impressionsDavid did not leave Spain because of the crisis. He wanted to gain international experience, just like his father and grandfather did. They started their careers by working abroad as engineers. ‘Since I entered university, I have pursued my dream of working abroad, adapting to other cultures, learning

other languages and grow up every day with new challenges. When I first came to The Netherlands on holidays some years ago, I was impressed by the Dutch knowhow of hydraulics technology. That evoked my curiosity and I decided to do an Erasmus exchange programme. I also found out my university had a partnership with Hanze University and that is how I came here.’David was not the only exchange student. Lots of students and graduates make use of European initiatives like the Erasmus, Leonardo Da Vinci, European Volunteer Service or Your First Eures Job. These are useful programmes, although sometimes it is hard to be accepted by them.

A call from RotterdamAfter finishing his final paper at Hanze, David had a conversation with one of his teachers. ‘I said that I really wanted to put Dutch know-how about dredging and sand reclamation into practice. He gave me some company names that might be useful and recommended me to go to Rotterdam

because of its huge port. So I wrote some application letters by email. After two weeks Van Oord gave me a phone call, asking me to come to Rotterdam for a job interview. I liked the company because of its international environment. The company’s lingua franca is English and works all over the world. Nowadays I travel a lot, because I have to manage projects in five continents.’David has been working with Van Oord since August. He is very happy with the job, which meets all his expectations. But he realizes that not all students reach their goals so soon. ‘Especially students from countries where the economic crisis has hit hard’, David says. ‘In Southern European countries this is challenging. The governments over there have failed to invest in new jobs, so now there are not enough job opportunities for young people.’

Complicated timesAccording to David the keys to success are to stand out and to be creative. ‘There are some ways that ease the

path to employment. For instance, there are definitely companies that are dedicated to help recent graduates to find a job. That may be a good option for some job-seekers. If you prefer to look for work yourself you have to write a coherent motivation letter, a clear and concise CV and then: just go for it! My first advice would be using modern technology. Internet is a powerful tool. Most of the companies prefer online applications’, the Spanish engineer recommends.Times are complicated, but although there are more applicants than vacancies, the world is very big and offers plenty of opportunities. Gaining international experience can be the solution. ‘We shouldn’t waste our time complaining about the present situation. We should adapt to it. Do not stop trying and fight to realize your dreams. Things are as difficult as you want them to be. Never forget that.’

Luuk Steemers & Beatriz Delgado Mena

[10] 15 MEI 2013 WEDNESDAY HANZEMAG 3INT


TROTTERGLOBE


Illustratie: Meike de Haas

10W

edne

sday

15

May

201

3 In

depe

nden

t Mag

azin

e of

Han

ze U

nive

rsity

of A

pplie

d Sc

ienc

es |

web

site

: ww

w.h

anze

mag

.com

| em

ail h

anze

mag

@or

g.ha

nze.

nl |

Illus

tratie

: Mei

ke d

e Ha

as

checkHanzemag.com

looking for jobs abroadglobetrotters

Zijn HanZestudenten trekvogels of Huismussen? · ‘Aha’, schatert Silvani na ... Onze...

Documents

Transcript of Zijn HanZestudenten trekvogels of Huismussen? · ‘Aha’, schatert Silvani na ... Onze...